WestHighlandWay 2007, deel 5

En dan zijn we in Bridge of Orchy, hier overnachten we in een stationneke. Kristel (die deze tocht vorig jaar had gedaan) vond dit heel tof. Het ziet er ook schattig uit. Echt op het perron! Binnen zijn er slaapzalen, gemeenschappelijke badkamer , een eetzaal/keuken en zitkamer(wel met de bankjes van de oude wachtkamer)

De vrouw die aan de receptie zit, ziet er redelijk marginaal uit, als die voor ons ontbijt en lunch moet zorgen?!? De slaapkamer bestaat uit  stapelbedden van 3. Uiteindelijk is Vee toch het slachtoffer dat bovenaan moet slapen. Maar nadat ze er eindelijk is opgeraakt, blijkt eraf geraken toch veel moeilijker dan gedacht. Zeker alleen, als de twee anderen hun douche aan het nemen zijn.Na  veel draaien, keren, opnieuw proberen, toch van dat ladderke geraakt....

Ondertussen zijn ook de andere gasten in de kamer aangekomen. Ook zij hebben hun bedden genomen, en Vee besluit wijselijk dan maar boven één van hen te slapen.De 'tweede-verdieping' is zo eng niet. De vier meisjes zijn dezelfde tocht aan het doen (uiteraard). Al gauw krijgen ze van ons bijnamen: den dwerg, de rosse, de ouwe en bloemeke (alhoewel die er nog veel andere krijgt). Feitelijk vinden we het niet zo tof dat we onze kamer moeten delen, maar allé, met vrouwen is niet zo erg. Trouwens wij kunnen zeggen wat we willen, ze verstaan ons toch niet (hihi). Er is ook een zitkamer in het stationneke met tv en al! Maar het zijn wel houten bankjes om op te zitten. We gaan wat in het zonneke zitten en besluiten dan iets te gaan drinken. Er is in het 'dorp' alleen een groot hotel met bar aan. Na een tijd, een lange tijd, een hele lange tijd gaan we zelf maar iets halen aan de bar. Wel lekker, weeral whisky, witte wijn en deze keer bailys voor Goedele! Na deze aperitief gaan we naar ons stationneke terug en maken we mama miracoli klaar. Feitelijk maakt Goedele die klaar, want Vee en Ingrid krijgen net dan telefoon van het thuisfront! En smaken dat hij doet!!! (de spaghetti, niet de telefoon hè )Ondertussen hebben we immers grote honger gekregen. We besluiten nog wat in ons bed te babbelen en dan te gaan slapen. Bloemeke ligt al in haar bed, de drie anderen hebben haar achter gelaten, die zijn zelf in het restaurant gaan eten. We hadden ze daar zien zitten! Dat vinden wij persoonlijk niet zo sociaal, dus hebben we medelijden met haar , ocharme het uitgesloten schaap. Maar achteraf horen we dat ze ziek was en daarom achterbleef. De bedden zijn wel tof gedaan met gordijnen en leeslampen zodat we de anderen niet storen. We voelen ons best fier dat onze eerst twee dagen in het buitenland al zo vlot verlopen zijn!