woensdag 24 juni 2015

ik zit nog met den bibber

ik maakte vandaag echt iets mee
ik zit al een uur met den bibber in mijn knieën
allé
ik moet er efkes over bloggen
dan kan ik er mischien ook mee lachen
want echt erg was het niet
maar
ik ben er precies toch niet goed van
 
ik was deze namiddag efkes naar Vilvoorde
ik moest in een paar winkels zijn
en ik parkeerde mij op
Rooseveldt-parking
dat is een parking aan een klein
winkelcentrummeke
waar ge uw parkeerticket moet laten afstempelen
in één van de winkels
en dan mag je daar gratis parkeren
ik nam dus een ticket
ging eerst naar winkels ergens anders
(misschien kwam het hierdoor
een soort karma)
kocht toen ook wat in de winkels
op dat pleintje
ging speciaal bij Zeeman
wat inpakpapier kopen
als laatste
en liet daar het ticket afstempelen
ik doe dat altijd in de laatste winkel
want ik heb altijd schrik
dat ik anders te laat ga zijn
omdat ik zo geen rappe ben
en zal zeker niet bij het parkeren
allé
ik had alles gevonden wat ik moest hebben
ik rij naar de slagboom
ik steek mijn ticketje daarin
en rarara
wat gebeurt er???
niets
de slagboom ging niet omhoog
nu panikeer ik echt niet direct
dus ik probeer een nog een paar keer
niets
....
er is daar ook altijd
zo een knop
om hulp te roepen
ik duw daarop
niets
....
ik duw nog eens
...
niets
...
feitelijk was ik tot dan
nog redelijk relaxed
ik was met alles in orde
mijn ticket was ontladen
dat MOEST  dus toch ne keer werken
ineens achter mij gebrul
nen auto
met 2 venten in
laat ons zeggen
om het braaf te zeggen
een "beetje marginale types"
in een redelijk marginaal autootje
lees:
een klein bakske
vol blutsen
van ongeveer 45 jaar oud
 
toen schrok ik al even
 
ik weet niet wat ze riepen
het was gelukkig nog in het Vlaams
maar ik weet niet
of iemand het dialect van Vilvoorde kent
ik wil echt niets zeggen van de mensen van Vilvoorde
ik ben er naar de middelbare school geweest
ik was daar graag
ik kom daar nog veel
ik ken wel wat mensen van Vilvoorde
en heb daar echt geen problemen mee
maar dat dialect
dat klinkt in mijn oren
echt heel agressief
 
dus allé
wat ze ook riepen
vriendelijk klonk het niet echt
 
ik bleef nog steeds
stoïcijns kalm
toch nog proberen met mijn ticket
of op de "help-knop"
 
ineens staat diene bestuurder
van de auto achter mij
naast mij
diene duwt mijnen arm weg
 
ik dacht al dat ik eraan ging
 
en hij steekt
met een zwaar getatoeëerde arm
(en ik heb niets tegen tattoos
ik heb er zelf ook één
maar ik probeer het zo goed mogelijk te beschrijven)
een ander ticket in dat bakske
en hij zegt:
wacht efkes
ik volg u !
 
mijn hart stopte efkes
WAAROM GING DIE MIJ VOLGEN
 
ik lachte eens schaapachtig
 
maar het werkte ook niet
 
hij vroeg wat er aan de hand was
(allé ik denk dat hij dat vroeg)
hij riep wat naar de auto's achter hem
altijd in dat Vilvoords
brrr
 
toen stapte hij weer naar zijn eigen auto
en ik raapte al mijn moed bij elkaar
en vroeg
met een onnozel piepstemmeke:
waarom gaat gij mij volgen
 
de man lag bijna plat van het lachen
en hij zei:
als den bareel was opengegaan
met mijn ticket
moesten we er wel alletwee samen door
want hij had anders geen ticket meer
 
oef
toch ne goeie mens
(met een vies dialect, dat wel)
 
ondertussen stonden er al
4 auto's
den ene nog marginaler
dan den andere
mijn bipperke was precies
ne Mercedes geworden!
 
die stonden te toeteren
te roepen
er kwam nog nen andere
zwaar getatoeëerd arm
met een ander kaartje proberen
maar geen enkel kaartje werkte
 
ondertussen leek ik uiterlijk wel kalm
maar ik was het feitelijk langs geen kanten meer
 
stel u dat voor hè
ge staat voor den bareel
op een parking
in de volle zon
en achter u staan al 5 auto's
heel lastig
want die denken natuurlijk allemaal
dat dat de schuld is van de eerste wagen
 
maar ik hield het hoofd koel
en ik belde naar de nummer
van AMANO
(de firma die het parkeersysteem beheert)
die ik nog net kon lezen
vanwaar ik in mijn auto zat
 
ik kreeg heel snel iemand aan de lijn
ik leg het probleem uit
weet ge nu wat die antwoordt
echt waar ????
 
die zei zo:
o mevrouw
maar ik kan u van hieruit niet helpen hoor
ge moet dat in één van de winkels gaan vragen
iemand daar heeft wel een badge
om dat te openen
 
allé
wat voor zever is dat nu
 
1. ik moet dus in die 10 winkels gaan zoeken
wie de badge heeft...
2. hoe geraakt ge in godsnaam uit den auto
met 4 auto's achter u
en zelf stond ik dichtbij genoeg
om aan dat automaat te kunnen
dus mijn deur ging echt niet open
3. en STEL dat ge er wel uitgeraakt
uit uwen auto
wat zouden die achter mij wel niet gedacht hebben:
die gaat lopen???
dat dierf ik al zeker niet
 
allé
op de moment dat ik dacht:
ik word hier sebiet gelynched
 
verscheen er toch de man van de fietsenwinkel
die eerst nog vroeg wat er aan de hand was
 
NOG STEEDS ERVAN OVERTUIGD
DAT ALLES MIJN SCHULD WAS
 
allé
diene wilde dan toch den bareel openen
amai ik was snel weg
den auto achter mij
toeterde nog eens
en riep nog iets
maar ik heb het echt  niet verstaan
 
en toen heeft mijn linkerbeen
gebibberd
nog een uur aan een stuk
mijn rechter niet
alleen mijn linker
 
ik heb mij wel nog efkes aan de kant gezet
en in een razende colère
mijn hart gelucht
bij die van Amano
want ik had van de slag
mijn gsm niet afgezet
en die had alles kunnen volgen
 
ze moest beschaamd zijn!!!!
 
allé
in nu bibbert mijn been ook niet meer
dat bloggen
werkt toch een beetje
therapeutisch
 
ik heb weer een verhaal te vertellen
maar zo'n dingen
maak ik toch liever niet te veel meer mee
 
groetjes
vee
 


maandag 22 juni 2015

knackworstjes

het was donderdag
wereld-veggie-dag
of zoiets
en ik ging eraan meedoen
 
maar toen bleek
dat alleen onze Ferre en ikke
thuis gingen eten
en ik vroeg aan de Ferre
wat hij koos
 
en hij koos....
Knackies
ge weet wel
zo van die sausiskes

nu vind ik dat dus
verschrikkelijk lekker
echt waar
die van diene reclame van:
"ooo maar we eten toch knackies vandaag?"
en ik heb toegegeven
ik denk trouwens
dat er daar niet veel  vlees in zit
dus misschien telde het wel voor veggie....

ik weet trouwens heel goed
hoe dat komt
dat ik dat zo graag lust
ik heb dat thuis niet geleerd
wij aten dat nooit

maar als kind
in het vijfde leerjaar
ben ik eens een keer meegegaan
met de mutualiteiten
de "ziekenkas"
die organiseerden toen ook al
vakantiekampen

nu was dat vroeger echt nog niet de gewoonte
om kinderen op zo'n kampen mee te sturen
ja
als we 14 jaar waren
naar Zwitserland
naar Maloja
maar zo'n gewone kampen
echt niet
ons moeders waren nog thuis
(de meeste toch)
en wij hoefden dus niet op vakantiekamp
maar met de chiro op kamp
dat deden wij wel
dat was het leukste van heel het jaar

nu gebeurde
dat er een vakantiekamp aan zee werd georganiseerd
in Nieuwpoort
en op één of andere manier
schreven ze mij daar toch voor in
ik was niet alleen
we waren "van die van Weerde"
wel met ne man (allé een meisje) of 8
allemaal vriendinnekes
die ook op school en in de chiro zaten
allemaal 5de of 6de leerjaar
en naar de zee zeg!!!
dat klonk als ECHT op vakantie gaan
en met het gedacht
dat dat ging zijn als chirokamp
vertrokken wij dus

man man man
viel me dat tegen
(mij niet alleen
ons allemaal)
echt waar
één van de weinige dingen
waar ik een trauma aan overgehouden heb
dat was dus
HELEMAAL
niet wat ik ervan verwacht had
in plaats van een groepje
van een 12tal kinderen
zoals ik gewoon was
van in de klas en in de chiro
waren dat twee grote groepen
van elk een 50 kinderen
veel te veel om nieuwe vrienden te maken

wij sliepen in reusachtige slaapzalen
niks geen gezellige tent
in een reusachtig gebouw
"Zonneweelde"
ik vergeet het nooit
met zo'n reusachtige wasplaatsen ook
onder van die vieze harde stijve dekens

in het gebouw waren nog een 7-tal andere kampen bezig
volgens mijn herinnering toch
dat was echt massa-kamp

ik had mij voorgesteld
gelijk wij in de Ardennen op chirokamp
echt vlak in de bossen zaten
dat wij daar
vlak op het strand zouden zitten
niet dus
we zagen de zee niet eens
we zijn uiteindelijk
twee keer op het strand geweest
was te gevaarlijk

wij dachten dat er een kampvuur zou zijn
dat was gewoon een avond
in een soort zaal
met van die reftertegels

de "groepsleidster"
was op de chiro gewoon mee een leidster
zo'n jong dink
maar hier was dat een vrouw
in mijn herinnering één van 40 jaar
waarschijnlijk iets jonger in het echt
en die speelde een figuur:
KEDOENSJ
dat snapte ik ook al niet
kon die nu geen gewone naam hebben
gelijk ria of annick ofzo
allé
alles was zo anders dan op het kamp dan ik gewoon was
brrrrrrr
gelukkig had ik die vriendinnekes van Weerde
want ik heb daar toch heimwee gehad
niet te doen
ik heb daar rondgelopen
met een krop in mijn keel
van de eerste moment
tot de laatste
echt waar
ik heb niet geweend
maar het zal hem niet veel gescheeld hebben
en het ergste van alles
was het eten daar

nu was ik daarin wel een beetje verwend
mijn eigen ouders
gingen op chirokamp
mee om te koken
dus dat was sowieso al een beetje
mijne meug
maar daar aan de zee
was dat helemaal niet wat ik gewoon was
en al zeker niet wat ik lustte
en ergste van alles
dat was twee keer warm eten
TWEE KEER
ik was toen al een mager spook
maar volgens mij
zou de zeewind mij hebben weggeblazen
moesten we toch eens op dat strand geraakt zijn

één keer
EEN KEER
heb ik daar gesmuld
het was toen
wortellkespuree
met knackies

toen heb ik
gebuffeld
gevreten
gefret
genoeg
om weer enkele dagen voort te kunnen

allé
dat kamp was geen succes
achteraf toch nog zo'n kampen meegedaan
en toen telkens veel en veel toffer
twee jaar later
was het zelfs weer die
KEDOENSJ
die groepsleidster was
dus het lag niet aan het mens
maar dat kamp in Nieuwpoort
brrr
de hel

het verbaast mij eigenlijk
dat ik nu nog steeds
zo zot ben van de zee
want eigenlijk
zou ik er zo'n tegengoesting van moeten hebben
na al die jaren...

maar die knackies
daar ben ik nog steeds zot van
dan ben ik weer efkes
dat klein meiske
(ik was toen echt een kleintje)
dat eindelijk iets had
dat het lustte

mmmm

groetjes
vee

 


woensdag 17 juni 2015

ik ben er nog!!! ik ben er nog!!!

ik kreeg al van enkele mensen
de opmerking:
zeg!
het is zo stil op uwen blog
en ja...
het klopt
maar ik heb het zo druk
met allemaal toffe dingen
het gebeurt vaak
dat ik in de loop van de avond
op de klok kijk
en ik hoop dan
dat het nog maar half negen is ofzo
maar meestal is het dan al elf uur gepasseerd
wat dus een redelijke ramp is
want ik heb een heel straf
biologisch ritme
en ik moet echt om 11 uur in mijn bed
tot 7 uur
 
dus alhoewel ik mij nog superfit voel
moet ik dan toch stoppen
waarmee ik ook bezig was
en in mijn bed kruipen
en om te bloggen
is er dus geen tijd meer...
 
 
waarover ik nog wil vertellen:
het derde weekend van mei
(pinksterweekend)
waren we ook weg
(vertelde ik al dat ik ELK weekend van mei weg was?)
met de familie
naar Riemst
een heel tof familiehotelleke
 
we vertrokken met z'n allen op zaterdag
en we maakten een tussenstop in Sint Truiden
dàt is nu eens een tof stadje zie
we maakten er een wandeling
die op de grond is aangeduid met "klinkers"
tof voor de kindjes
want die konden de weg zo mee helpen zoeken
en heel heel tof voor de grote mensen
want het was een heel mooie wandeling
Sint Truiden is een heel rustige stad
vonden wij
echt een groot dorp
eigenlijk rustiger
en groener!
dan vele dorpen
met echte wandelstraatjes
jaaaaaa
wij zijn fan!!!
op zaterdag trouwens ook een heel toffe weekmarkt
met toch wel niet een stoffenkraampje zeker!!!
tot madammeke
en mooie stofjes
 
's middags hadden we ergens gereserveerd
we waren met 16
en dan vind je niet zomaar overal plaats
dat was daar weer
een geluk bij een ongeluk
we kwamen aan in het Speelhof
tegen de middag
we zagen een speeltuintje buiten
en een mooi terras
en het was uitgeklaard
en mooi weer geworden
maar...
we mochten niet buiten eten...
er was binnen voor ons gedekt
"reservaties zijn nooit voor het terras , mevrouw"
ik vraag:
"kan ik die reservatie niet annuleren dan?
en dan gaan wij gewoon op het terras zitten"
"nee, mevrouw, zo werken wij niet hoor!"
maar nu zat er in heel het restaurant geen kat
en op het terras
twee man en ne pjeirekop
dus ik vroeg:
"en mogen wij anders verhuizen naar het terras?"
dan konden we de kindjes in de speeltuin wat in het oog houden
en zelf in het zonneke zitten
maar
"nee, mevrouw, dat gaat niet"
ik nog eens proberen
"ja maar , we zullen het ZELF allemaal verhuizen"
veel was dat nu ook niet
bestek
een papieren placemat
en een glas
toen werd de dienster
zelfs een beetje kwaad:
"nee mevrouw,
zo gaat dat niet hoor!"
 
allé
ik dacht bijna te zeggen:
dan trappen we het af
maar ja
we hadden honger
en niet direct een alternatief
dus bleven we maar binnen zitten
maar we hielden ons NIET STIL
eigen schuld...
 
en eerlijk gezegd
uiteindelijk waren we nog blij
want op het einde regende het...
gelukkig dat we niet op het terras zaten
 
toen reden we verder
naar een domein
waar we een huifkar geboekt hadden
allé
wij maakten er een Wuifkar van
op zo'nWuifkar
is het verplicht
om naar iedereen te wuiven
zeker naar de auto's
die achter de kar hangen
en niet kunnen passeren
hoho
die kijken groen dan zenne
alhoewel er ook wel zijn
die vrolijk terugwuiven
de twee klein mannen
mochten vooraan op de bok
en die glunderden nogal zenne
 
daarna vertrokken we naar ons hotelleke
een heel gezellig
een heel lieve mevrouw
een aanrader!!!
we keken samen naar het Songfestival
en we vonden bijna allemaal
dat België had moeten winnen
één zus vond van  niet
maar dat was eigenlijk
omdat het veel geld kost
om dat te organiseren
en die heeft liever
dat de VRT
het geld aan toffe series ofzo besteedt
 
de volgende dag
hadden we ook vanalles gepland
in de voormiddag
gingen we rijden met golfkarrekes
mannekes
mannekes
mannekes
maar DAT is nu ne keer nen aanrader
en niet te duur
we huurden 4 karrekes
en mochten daarmee 2 uurtjes rondtoeren in de omgeving
stel u dat dus voor
4 van die golfkarrekes
op een rij
en daar ne sliert auto's achter
want die karrekes
die mogen maar 25 per uur
die KUNNEN maar 25 per uur
en degenen die achteraan zitten
die zitten met hun rug naar de chauffeur
en met hun gezicht naar de "achtervolgers"
amai
die keken dus heel den tijd op soms nogal zure gezichten
en wat deden ze dan????
hihihihihihi
ne keer wuiven hè
zo met uw rug naar de chauffeur zitten
dat gaf hilarische toestanden
ge ziet dus geen bultje in de weg aankomen
ge ziet de bochten niet aankomen
en ge ziet niet waar er gestopt gaat worden
wij werden dus door elkaar geschud
en geschokt
en we lachten
en we gilden
en we kresten
zeker toen
op een lange boswegel
zandweg
met veel putten
de 16-jarigen
het stuur eens mochten overnemen
.....
't was lang geleden
maar onze Ferre
heeft een paar patatten rond zijn oren gekregen
 
maar plezier dat die 16jarigen hadden
dat was wel wat anders dan de botsautookes
het stof vloog op
zij reden door de putten
met gegil tot gevolg
maar als ze de putten wilden ontwijken
was het feitelijk nog erger
het was precies een scène uit
Mad Max
 
allé
onzen dag kon niet meer stuk
het was nog efkes paniek
toen we merkten
dat we ongeveer in de helft van de toer zaten
en dat we nog maar een kwartiertje tijd hadden
tja...
onze tussenstop
(lees terrasje)
zal niet inberekend geweest zijn
 
we vertelden
bij het terugbrengen
dat er file was
op de Ring rond Luik
en er was geen enkel probleem
 
we hadden picknick mee
en we spreidden onze doeken uit
op een grasveldje
(waar ook enkele mobilhomes stonden
kwijl kwijl)
en het was echt supergezellig
 
daarna maakten we daar nog een mooie wandeling
nog een terraske
en dan gaan eten in het hotelleke
daar hadden we toch weer geluk
er waren ook andere mensen toegekomen
hadden die toch ook geen kindjes
ongeveer dezelfde leeftijd
als ons 2 nichtjes
dus die kinderen vonden elkaar
en we hebben die niet meer
gezien of gehoord
(daar hadden de twee honden die er ook waren
ook wel mee te maken)
's avonds nog een matchke
viking kubb
en tot slot
viel MDH nog eens door een houten stoel
zus en ik zaten erbij
wij dierven eerst niet goed bewegen
maar toen we MDH zijn geschrokken gezicht zagen
kwamen we niet meer bij van het lachen
maar LACHEN
erg zenne
feitelijk echt uitlachen
maar het was dus echt supergrappig
en niemand had pijn
 
op maandag maakten we
plaatselijk nog een wandeling
een aangeduide wandeling
we vonden het vertrekpunt
en onderweg precies 1wegwijzertje
meer was er niet meer te vinden
maar het was wel mooi
 
dan nog een hapje eten
waarover ik niet te veel ga vertellen
het was lekker
heel lekker
maar ze lieten ons daar zo lang wachten
dat het humeur van zowat iedereen
ver onder nul terechtkwam
 
als ge ooit
zo op die bestekflapjes leest:
"geef ons de tijd
om u gelukkig te maken"
neem dat maar
heeeeeeel serieus
ze HEBBEN hun tijd genomen.....
 
maar allé
dat liet ons dat schitterende weekend
niet verpesten
 
de thuisblijvers
hadden ongelijk
 
groetjes
vee