door zo over het spelen van ons kinderen
te schrijven
komen de herinneringen van mezelf weer boven
man wij hebben gespeeld
die kindertijd
die duurde pakt een jaar of 10
tot een jaar of 5 herinner ik mij niets meer
en vanaf 15 bent ge geen "kind" meer
maar die 10 jaar
die lijken het grootste deel van mijn leven te zijn
zoveel dat ik daarvan nog weet
en zo zalig dat die waren
(niet dat het later slechter werd,
integendeel,
maar ik heb de allerzaligste kindertijd ever gehad)
en als ik nu mijn kinderen hun spelen bekijk
awel
ik was wat van alledrie
zelfs de gezelschapsspellekes
want dat deden wij thuis heel veel
wij waren met 4 meisjes
allemaal 2 jaar tussen
dus ideaal
en ons moeke en ons vake speelden ook mee
dat was dikwijls op zondagavond
de spellekes
altijd plezant
altijd ruzie
tja...niemand verliest graag
maar ik had ook graag andere kinderen
om mee te spelen
op woensdag spraken wij altijd af:
komt gij bij mij spelen?
of :
mag ik bij u komen spelen?
dan vertrokken wij te voet
of met ons fietske
en we wisten om hoe laat we thuis moesten zijn
wij verzonnen ook spellekes
met mijn BFF van toen
(ja toen had ge ook al een "beste vriendin")
speelden we meid en prinses
om beurten was iemand meid en de andere prinses
(op zondag speelden we dat niet,
dan konden we de week juist in 2 verdelen)
en de prinses had een aantal keren
het recht om iets te "eisen"
dat was goed afgesproken en bepaald:
zoveel keer moeten buigen
zoveel klusjes doen
en alle andere meisjes jaloers
die wilden ook meedoen
maar dan mochten ze alleen meid zijn
en dus wilden ze niet
we hadden ook een ander spelleke:
schat
we hadden
(waarschijnlijk op de kermis gewonnen)
elk een slijperke met een wereldbolleke op
dat was de schat
zij woonde in een groot huis
waar ge helemaal rondom in den hof kon
diene hof hadden we in twee verdeeld
elk had zijn domein
en daarin verstopten we dat wereldbolleke
(5cm hoog denk ik)
ergens in de planten
na een tijdje hebben we afgesproken
dat we het wel moesten kunnen zien staan
die hadden nen hele grote hof dus...
dan moesten we elkaars schat gaan zoeken
maar
als de andere ons zag
moesten we terug naar ons eigen stuk
woensdagen en woensdagen speelden we dat
heel af en toe slaagden we erin
om dat schatje te vinden
dat was echt een overwinning
maar ik speelde ook met andere kinderen hoor
bij ons in de buurt woonden er veel
en wij kwamen altijd bij elkaar
in het 't Veldwegske
ondertussen ligt er bestrating
maar vroeger was dat nog echt een zandwegske
met de nodige putten en plassen
daar hebben wij met den hoop ook uren en uren gespeeld
dan maakten wij winkeltjes op de grond
in zand kunt ge goed tekenen
en dan verkochten we zaadjes van de grassen,
blaadjes van bomen,
kleine kiezels,
allé alles wat ge in de natuur en in het veld kunt vinden
of we verzonnen een spel
om zo ver mogelijk op straat te wandelen
(dat was dan wel in de echte straat)
zonder gepasseerd te worden door een auto
als er nen auto aankwam moesten we terugvluchten
werden we gepasseerd
dan moesten we blijven staan
tot iemand ons kon verlossen
spannend wie het verste geraakte
of we speelden
"tikkerke-met-de-fiets-door-heel -het-dorp"
ik heb nog littekens op mijn knieen,
van te vallen met mijne fiets op zo'n kiezelwegske
ook met de barbies speelde ik graag
wij hadden er geen 35 gelijk de kinderen nu
wij hadden er elk één
waar zeer goed voor gezorgd werd
den ene had een slaapkamer
den andere een living
(wel nog in hout, veel mooier dan dat roze plastieken spul van nu)
iemand had een badkamer
een zwembad
en zelfs een mobilhome!
en samen hadden we dus alles wat nodig was
of we knutselden dat
en wij hadden het geluk
een moeder te hebben met naai-en breitalent
ons moeke maakte de allermooiste barbiekleedjes
we hebben ze nog!
ook toen veranderde heel de serre
(nu noemen we dat een veranda,
wij zieiden de sère)
of de gazon
of de tent
(want heel de zomer stond er een tent in onzen hof)
in een barbiewereld
altijd spijtig als het 5 uur was geworden
want dan moesten we naar huis gaan
dat was ook den tijd van de "lucifers"
kent ge dat nog?
zo'n klein poppekes
die in een heel klein doosje zaten
wij hadden dat
maar wij hadden ook de "Sweets"
dat waren van namaakbarbies
twee babiekes
lucifers kon iedereen toen kopen
maar die Sweets niet
(iets dat andere kinderen niet hebben
of kunnen hebben
is altijd wat specialer, toch?)
voor die lucifers
en die sweets maakten we ook allemaal meubelkes
en zelfs een fietsstoeltje
spijtig genoeg zijn we één van de sweets zo kwijtgeraakt...
enfin
ik denk dat ik kan besluiten met:
ik was ook een buitenspeelkind
dat overal rondcrosste
heel hard zelfs
(wel alleen met goed weer)
ik liet de barbies
(en de sweets, en de lucifers)
hele soaps beleven
en ik was ook graag
"in den hoop"
het enige verschil
met mijn eigen kinderen
ik las zo graag
ik kon uren en uren lezen
dat hebben die van mij
als kind
nooit gedaan
(of zou dat het stukje
beeldscherm zijn? )
groetjes
vee
