maandag 1 februari 2016

gsm paniek

het verbaast mij telkens weer
hoe afhankelijk we zijn geworden
van diene gsm
zo was mijn dochter laatst echt in paniek
omdat we aan zee waren
en haar oplader was stuk
en ze wou daar toen ook
 naar haar lief rijden
maar hoe ging dat nu
zonder gsm
 
tja
hoe deden wij dat vroeger
dat lukte zenne
wij overleefden dat
wij geraakten overal
en wij vonden elkaar wel
 
maar zelf ben ik het ook al zo gewoon hoor
ik heb wel nog ne gewone
nen baksteen noemen ons kinderen dat
ge kunt dat laten vallen
als nen baksteen
en dat kan daartegen
en de mijne valt regelmatig
bijna elke keer als ik naar het toilet moet
dan valt dat achterstuk eraf
en de batterij eruit
 
als ge goed kijkt ziet ge
dat er toch nen barst in het schermke is
ik ben er eens op gaan zitten
ons kinderen vinden dat hilarisch
ik ben de enige die ze kennen
die lomp genoeg is
om nen baksteen kapot te krijgen
 
maar dit weekend
had ik ook gsmperikelen
we gingen naar centerparcs
de 4 zussen(en ene man)
de moemoe
en alle kleinkinderen
 
vooral voor de kleinkinderen zenne
zelf zijn we niet zo zot van dat zwembad
allé
ikke dus weg
de vrijdag na school
met die van mij
er werd gesms't naar elkaar
NEEEEEE
 niet zelf!
daar ben ik streng op
door de kinderen die naast de chauffeurs zaten hè
 
wij waren de laatsten die gingen arriveren
en het was al donker toen we er eindelijk waren
we hadden precies heel Vlaanderen doorgereden
en voor alle rode lichten gestaan
en daarna nog eens heel centerparcs zelf
doorkruist
maar eindelijk kwamen wij ook aan
bij het huisje
 
nu had ik heel den tijd
mijn gsm in mijn bh gestoken
ja
als ik geen zakken in mijn kleren heb
dan steek ik mijn gsm in mijn bh
ge ziet dat niet
alleen als ik hem eruit moet halen
is dat soms wat raar...
 
maar vlak voor we er waren
had ik een sms gekregen
ik had hem wel gelezen
(efkes gestopt in het park)
en toen
de gsm
op mijn schoot gelegd
om later te antwoorden
 
en daar ging het mis
toen we er waren
kwamen de zussen direct naar buiten
om te helpen dragen
(ik had den drank en de chips mee)
en ik sprong uit mijn auto
laadde mee uit
zei dag tegen iedereen
drukte alom
iedereen had honger
de jeugd wou nog gaan zwemmen
dus we spraken af:
zij gingen al naar de Market Dome
en ik ging den auto
naar de parking brengen
en dan ook  naar de Market Dome
en daar ging ik ze wel vinden
in een restaurantje
 
ik rijd dus weer
precies 888 km
om op die parking te geraken
en ineens wist ik het
MIJN GSM ?????
ja...lag al lang niet meer op mijn schoot
toch eens in mijn bh getast
langs links
langs rechts
ook in mijn onderbroek getast
(man man gelukkig was het donker)
misschien was hij wel gezakt
maar niks jong
geen gsm meer
 
ondertussen was ik wel op de parking geraakt
hopen dat hij misschien in den auto zelf
op de vloer was gegleden
dus ik parkeerde mij
onder zo een lantaarn
op mijn knieën naast den auto
en zoeken op de grond
aan mijn pedalen
onder de zetel
onder de andere zetels
niks
niks
niks
 
ok
laatste kans:
op de grond gevallen bij het uitstappen
 
en toen begon de miserie....
ik wist niet meer waar dat huisje was
(al al AL die huisjes daar zijn hetzelfde)
de anderen gingen in het restaurantje op mij wachten
want die hadden ook honger
maar
DIE KON IK NIET VERWITTIGEN
en moesten zij naar mij iets sturen
DAN HAD IK MIJN GSM NIET
ik kon ook niemand vragen
om mij te komen helpen de weg te vinden
potverdorie
en dat laatste smske dat ik gekregen had
dat was van den MDH
om te vragen of ik goed aangekomen was
diene had ik dus nog niet geantwoord
dus diene zou wel ongerust aan het worden zijn
(niet dus, maar dat wist ik toen nog niet)
 
allé
na 3 keer een baantje te zijn ingeslagen
en teruggekeerd
en een ander baantje
en weer terug
en vrezen dat ik het nooit zou vinden
of te voet terug in Weerde zou zijn
botste ik ineens toch op de Dome
en nog meer wonder boven wonder
ik vond de familie daar ook direct
 
allé
ik doe het verhaal van de verloren baksteen
en zeg dat ik hem toch wel direct wil gaan zoeken
zij vertellen dat we
VLAK BIJ  een huisje hadden
dus dat ik wel direct terug zou zijn
dat ze nog wel efkes zouden wachten
met eten bestellen
dochter ging mee
want die wist dus de weg
naar het huisje
 
dachten we
 
WEER VAN HETZELFDE
  buitenkomen
drie wegen zien
alle drie dezelfde
alle drie dezelfde huisjes
alle drie even donker
alle drie geprobeerd
tot we er dan toch waren
(achteraf bleek:
we zaten dus echt
VLAK BIJ
dichter bij kan niet meer)
en daar lag den baksteen
in drie stukken
zoals ik gewoon ben na het toiletbezoek
een schermgedeelte
een batterij
en het achterstuk
maar blijkbaar ben ik er zelf nog eens overgereden ook
de batterij ging er nog in
de gsm werkt nog
maar het achterstuk is helemaal scheef
en past er niet meer op
 
allé
ik loop hier nu
met in mijne bh
ne gsm
waarvan de batterij
met plakband is vastgemaakt
echt marginaal jong
maar zoooooo blij dat ik hem weer heb
en dat ik weer met iedereen in contact ben
ja
hoe deden wij dat vroeger toch???
 
groetjes
vee