zondag 29 mei 2016

Quiltperikelen...

hij is ook af
de blauwe
hij is knap
al zeg ik het zelf!
hij was keitof om aan te werken
ik gebruikte voor het blauw
allemaal restjes
zegt het iets over hoeveel stofrestjes ik heb??????
nu dus al weer veel minder hahahahaha
 
soms vragen mensen mij:
waar haalt ge den tijd?
wel
ik heb het geluk
om te werken in mijn eigen dorp
dat heeft zijn nadelen
als ik op de plaatselijke Bierfeesten
sta de swingen op den dansvloer
dan staan er 37 kinderen te gapen
en als ik een pintje drink
(ééntje maar)
weet ook iedereen het
maar het heeft ook het grote voordeel
dat ik GEEN TIJD verlies
met woon/werkverkeer
 
ik kijk ook geen televisie meer
en ik sta met dat goede weer
gemakkelijk een uurtje vroeger op
om ander werk al gedaan te hebben
 
ok
en ik ben ook verschrikkelijk verslaafd eraan
als ik niet aan het quilten/huishouden/schoolwerken ben
dan ben ik op pinterest ideetjes aan het zoeken...
 
deze is dus ook klaargeraakt
een twee maanden werk denk ik
eerst avonden lang
lapjes stof aftekenen en knippen
dan blokjes stikken
dan alle blokjes aan elkaar
dan de randen nog
 
en dan komt het minst leuke
de drie lagen aan elkaar maken
maar ook daar heb ik deze keer goed doorgezet
op pinterest vind(zoek) ik trouwens
 de gemakkelijkste manieren
of ik vind ze zelf uit
maar dat komt niet altijd goed
ik leerde ondertussen:
dat rap rap werk
niet ok is
 
bij het doorstikken van de quilt
(zo de drie lagen allemaal onder uw naaimachien wringen)
merkte ik
ALARM
ALARM
ALARM
 dat ik ergens iets niet goed op elkaar had gestikt
een gaatje
ONMOGELIJK
om nog los te maken
dus moest ik het zo maar oplossen
goed kijken naar het midden
in het echt ziet ge het kweeniehoegoe
ik had ook een manier gevonden
om het biezeke wat sneller te doen
dat is het allerbuitenste randje
ge gebruikt gewoon uw achterkantstof
die ge dan omvouwt
op
echt waar
een heel eenvoudige manier
 
alleen moet ge goed opletten
als ge laag 1 en 2  afknipt....
voor ge het weet
hebt ge in uw achterkantstof ook geknipt....
den eerste keer loste ik het op
door daar mijn labelke te naaien
maar de volgende keren....
spijtig...
ook bij het naaien van het biesbandje
leerde ik weer wat bij
ge kunt dat onzichtbaar doen
(met de hand)
maar ik trek mij dat niet aan
dat ge dat stiksel ziet
ik naai het dus machinaal hoor
 
alleen heb ik  wel geleerd
als ge eerst alles vastspeldt
wat meer werk ik natuurlijk
dat het wel beter lukt
met speldjes:
zonder eerst alles af te spelden:
den deze heeft nog wat foutjes dus
maar ik leer bij !!!
en ik vind hem
ondanks de kleine mankementjes
toch heel mooi

iemand vroeg me gisteren:
vee
wat doet ge nu met al die dekens
(heb er hier ook nog wat gehaakte liggen)
tja....
de poppendekentjes
die geef ik hier of daar wel weg
de baby-dekentjes
die gebruik ik als kadootjes
en de grote
ja
moet ge daar echt iets mee doen
ik wil die maken
ik krijg dat idee
en dat moet gevormd krijgen
en ik ben er zo blij mee als het lukt
maar wat wil ik ermee doen?
ik hoef er niet persé iets mee te doen
 
ik vraag mij af of een schilder dat ook heeft:
die maakt volgens mij ook schilderijen
omdat die uit zijn hand komen
of willen komen
en als hij honger heeft
zal hij er misschien wel eens eentje verkopen
en af en toe
wil hij zijn werk wel eens tentoonstellen
 
wel
zo zit het bij mij
ik vind het maken zalig
en als ik er iemand heel blij mee kan maken
en ik weet dat die dat echt gaan gebruiken
dat die daar ook van houden
dan zouden die dat mogen kopen
of zelfs krijgen
 
maar
eigenlijk zijn dat wel mijn creaties
en ik wil dat daar goed voor gezorgd wordt
dus ik hou ze misschien gewoon liever zelf
ooit vinden ze hun bestemming wel
ondertussen pronk ik er wat mee
of Facebook en de blog
en de complimentjes die ik daar krijg
geven mij meer dan genoeg voldoening
 
ik ben trouwens al bezig aan de volgende
(allé hij is ook al bijna klaar )
 
tot hiertoe
nog geen stomme stoten
of bijna geen...
ik was nu overtuigd van het nut van speldjes
maar die kunnen het ook verbrodden
ik was namelijk net een vervangmesje
voor mijn rolmes gaan halen
ja ja
ik ben een echt
ik heb zo een snijplaat
een rolmes
en zo een grote lat
allemaal gekocht
in het plaatselijke quiltwinkeltje
het mes had ik al
(20 jaar)
maar Diana van het winkeltje
had mij aangeraden om dat eens te vervangen
amai
wat een verschil was dat
dat gleed als boter door mijn stof
ik was bang voor mijn vingers
zo scherp was dat
was ja....
tot ik probeerde
door stof te snijden
waar nog 2 speldjes inzaten
een week oud
en het is om zeep
goh
en als ik nu al om een nieuw ga
ga ik moeten uitleggen hoe dat komt hè
hoe loemp ik was
(Diana had gewaarschuwd...)
maar meer lompe stoten nog niet
bij den deze
en ik ben er nog verliefder op
dan mijn andere
dit gaat een meesterwerk worden
ik voel het
 
groetjes
vee
 
 
 


zondag 22 mei 2016

waarom ik wel genante situaties meemaak, maar zo weinig blog....

niet omdat ik het niet graag doe
zeker niet
en ik weet dat onze laatste dag Portugal nog moet verteld worden
en ondertussen ook een avontuur
van 8 keer Neeltje Jans
op één weekend
en toch lukt het bloggen niet
ik ben namelijk
weer met iets anders bezig
allé
niet met 1 ding
zoals gewoonlijk
met 1000 dingen
en dan komt het bloggen er niet van
 
ik maakte voor een kameraad
een mascotte voor op zijn motto
den bijnaam van die kameraad
is "De Zorro"
ik dacht
dat die vroeger altijd Zorro speelde
maar blijkbaar is hij één keertje
zo verkleed geweest
en sindsdien is dat zijn bijnaam
tja
hoe geraakt ge aan die bijnamen in een dorp
voor DE ZORRO dus
een klein zorrooke
om mee op zijn motto te nemen
(ongeveer 20 cm groot is hij geworden)
ik maakte ook voor de leeskindjes van ons Lisse
(die moest voor haar stage kindjes met leesmoeilijkheden begeleiden)
3 gepersonaliseerde poppen


maar nu
waar ik echt al mijnen tijd insteek...
ik ben weer aan patchwork begonnen
dat had ik vroeger ook al gedaan
maar op één of andere manier
was ik dat uit het oog verloren
 
nu organiseerde de Femma
 (de KAV van vroeger)
( den Boerinnenbond van nog langer geleden)
(grote voordeel is:
ik ben daar eens NIET bij de oudsten,
integendeel!!!)
ze organiseerden dus
een crea-babbel-café
ik ben daar eigenlijk niet bij
maar niet-leden mochten ook komen
er stonden twee grote tafels
één was voor het babbelgedeelte
de andere voor het creagedeelte
man man man
die babbeltafel
lawaai
LAWAAAAAAAI
ik dacht dat kinderen
tijdens de speeltijd
als het regent
onder het afdak
lawaai konden maken
maar dat was
NIKS
vergeleken met een tiental vrouwen
die ondertussen zelfs
een gezelschapsspelletje speelden
 
aan onze tafel werd ook gebabbeld zenne
maar vooral toch gewerkt
ik had mijn haakwerkje mee
maar er waren er ook enkele
die met patchwork bezig waren
en terwijl ik daar zo zat te haken
en te babbelen met dat madammeke
naast mij
begon die patchworkkriebel te groeien
thuisgekomen
zocht ik direct mijn onafgewerkte projectjes
ergens in een mand
ergens in een kast
drie lagen er nog in
bijna klaar
helemaal met de hand!
de groene heb ik ondertussen al afgewerkt
die hangt aan de muur
(bobbelig, maar hij hangt)


en ineens was er weer
DEN DRANG
ik was half bezig aan een deken
altijd met de restjes
omdat ik geen stof kan weggooien
maar dat was zo een plan
dat NOOOOOOIT zou afgeraken
dacht ik
awel
ZE
IS
KLAAR
deze wel met de naaimachine
ook het doorquilten
wat trouwens een gevecht is
met de machine
want HEEEEEEEEL  die deken
moet tussen die machine geraken !!!
maar ze is zooooo schoon
mijn eerste  echte quiltdeken
allemaal van restjes
van mezelf en gekregen
 
en toen was ik vertrokken hè
op Pinterest 1000 ideetjes
en manieren om snel te werken
op naaiweekend kreeg ik alle lapjes overschot
ik maakte er al 2 babydekentjes mee
dat worden kadootjes
er is plaats om de naam van het babietje op de flocken

 
en neeeee het zijn niet dezelfde
ik maakte ook wat poppendekentjes
eigenlijk gewoon om wat uit te proberen
maar komt wel van pas

 
ik begon aan een blauwe
die ondertussen bijna klaar is
die is 2m10 op 1m50
ben weer bezig met het gevecht met de machine
deze is ook helemaal van restjes
en nu ben ik bezig aan één met gekochte stof
volgens de Quilt As You Go methode
dan doorquilt je eigenlijk al direct de blokken
en naai je ze achteraf aan elkaar
en als ge nu denkt:
nu ze zo aan het quilten is
maakt ze niets meer mee
vergeet het
volgens mij zit er daarboven ene
en zegt diene op tijd en stond:
oei
ons Vee is zo kalm
tijd voor een genante situatie
 
vrijdag was het dus "van dat"
ik was naar het appartementje aan zee
om ne keer goed door te werken
aan die deken dus hè
alleen
want mijne MDH wordt zot
van het geratel van mijn machien
allé
om aan dat geratel iets te doen
ging ik mijn machien ZELF eens smeren
dat was met mijn Matrixske thuis
heel goed zelf gelukt
er kwam genoeg stof uit
om een pop mee op te vullen
en dat maakte precies toch minder lawaai
 
ik ging dat dus
aan zee ook doen met mijn Janome
dat uit elkaar halen:
geen probleem
dat stof eruit halen
geen probleem
dat druppelke olie
geen probleem
maar dan die twee stukken
er terug in krijgen
ja u leest het goed:
twee stukken
TWEE
niet meer
dat heeft 3 kwartier geduurd
ge hebt dus bovenkanten
en onderkanten
en rechterkanten
en binnenkanten
en welk van de twee moet u eerst
....
allé
na drie kwartier was het toch in orde
...
maar dat maakte toch nog veel lawaai
vond ik
en ondertussen was het al half tien
en ik vroeg mij ineens af:
zouden de buren daar eigenlijk geen last van hebben
naast ons is er namelijk een studio
naast de living
waar ik dan zit te stikken
(ratelen)
die moeten daar dus ook slapen
allé
en ik heb geen gedacht
wat die horen
stel u voor dat die elke keer dat machien horen!
dat moet een wreed irritant geluid zijn
 
en ik probeer met de buren
en andere mensen toch rekening te houden
dus ik dierf bijna niet meer stikken
en ik begon al te twijfelen
over de volgende dag
ik sta dan lekker vroeg op
en om half acht zit ik weer voort te werken
allé
ik zat te piekeren
verwachtte elk moment
zo een colèrig geklop op de muur
 
toen ik ineens bedacht:
ik ga eens kijken of die thuis zijn
ik open dus onze deur van het terras
ik leun wat opzij
en ik kijk naar het raam van de buren
waar GEEN licht brandde
oef
ze waren er dus niet
dus ik leun nog wat verder opzij
om ne keer goed binnen te loeren
curieus hè
zo ne studio
pas verbouwd
ik wilde dat wel eens zien
man
man
man
die mevrouw
zat
in
den
donker
voor
het
raam
naar
de
zee
te
kijken
 
ik verschoot mij een ongeluk
weet niet hoe rap ik mijne kop
weer binnen had
en was zo beschaamd als iets
 
allé
de volgende dag
kwam dat madammeke
juist samen met mij buiten
ik heb over het voorval niets gezegd
dat uitleggen
zou nooit lukken
zij keek wel een beetje angstig
moet ik zeggen
ik heb gevraagd
of ze mijn machien hoorde
maar ze beweerde
dat ze niets kon horen
of wilde ze nu gewoon
snel van mij vanaf zijn
 
maar oef
ze heeft er geen last van
dus ik kan ongestoord
blijven stikken aan zee