vrijdag 15 april 2016

Portugal, gelukkig scheen de zon vooral op onze rug...

we werden wakker
en het deed zeer
ons velleke...
rood jong!
volgens mij gaven wij licht in het donker
en wij straalden warmte af
ik had gewoon korsten op mijn neus
 
 de hemel was blauw
en er stond een stralende zon
en geen wolkje
 
we wisten dus dat we vandaag moesten oppassen
hadden we den dag ervoor moeten doen...
maar dat was nu te laat
alleen Goedele
had nog twee melkflessen
maar die had zich dan ook goed ingesmeerd
de drie anderen
die hadden overal wel plekjes
die wat gevoelig rood waren geworden
maar allé
ge zag wel aan ons (benen)
dat we de zon al hadden gezien !
 
we lachten dus eens heel lief naar Goedele
en plunderden dan haar bus factor 30
en ik smeerde mijn gezicht
en vooral mijn neus
in met hare sunblock
ik heb heel den dag geblonken
(maar het hielp wel)
we vertrokken weer naar beneden
naar het hoofdgebouw
voor ons ontbijt
waarvan we nu al wisten dat het super was
we zagen daar ook de Vlaamse meisjes
allebei
ook de "gecrashte"
ze vertelden nu al wat meer
dat ze op de "slecht-weer-dag" zelfs niet vertrokken waren
dat ze gewoon met de bagage
mee naar het hotel waren gelift
dat vonden wij langs den ene kant
een beetje flauw
(ze waren minstens 15 jaar jonger dan ons begot)
maar ook wel wat verstandig
het was echt TE slecht wandelweer
op het gevaarlijke af
maar we begrepen niet goed
wat er dan de dag nadien
was gebeurd
waarvan
was die andere dan gecrashed??
(we weten het nog altijd niet zenne)
en we verzonnen de gekste verhalen
tja
de scenaristen van Thuis
zijn niks vergeleken met ons!
nu vandaag twijfelden ze ook om te vertrekken...
allé
het was mooi weer
de wandeling was misschien wel lang (19 km)
maar echt niet zwaar qua hoogte enzo
we begrepen het niet
allé
we zouden elkaar zien in het volgende verblijf
dus dan zouden we het wel weten
wij pakten alles in
en werden dan afgezet in San Tantonio
daar stapten we direct
den eerste den beste apotheker binnen
voor een extra bus zonnecrème
en voor ons ingrid wat extra plakkers
voor die bleinen
(man die moet afgezien hebben
en die gaf gene kik hè )
en dan vertrokken we
aan ons lange wandeling
we wandelden weer tussen kurkeiken
en eucalyptusbossen
 
we zouden ook aardbeibomen moeten zien
maar hebben echt geen idee welke dat nu waren
we lunchten onderweg

de weg was lang
en warm
gelukkig voor ons velleke
scheen de zon meestal op onze rug
het leek of er geen einde aan de weg kwam
we zagen ons eindpunt Odemira
al lang liggen
maar de weg draaide er maar omheen
eindelijk kwamen  we in het stadje aan
we gingen een brug over met heel veel vlagjes
en wandelden dan eventjes langs de rivier
mooi was het daar wel
en romantisch
dat weten ook de plaatselijke koppeltjes
we kwamer er zo'n vijftal tegen
en dan waren we aan ons eindpunt
daar gingen ze ons komen oppikken
wij gingen eerst een terraske doen
ene "sjatten"
tja
ik ken dus nog niet alle Weerdse woorden
ene "sjatten"
is dus een pintje pakken
het eerste pintje dat we ginder dronken
(we hadden wel al wijn gedronken hoor)
 
en voor mij een stuk cake
dat kostte weer amper nen euro
maar het was genoeg voor een hele maaltijd
als ge goed kijkt
ziet ge ons schoenen daar staan
we waren "slim" geweest
en hadden ons teensleffers in onze rugzak gestoken
dan konden we direct ons stappers en sokken uitdoen
en ons voeten laten bruinen
(want zo met die witte sokjes rondlopen
dat duurt heel lang eer dat dat er weer af is)
we belden naar ons verblijf
en die man zei:
ik ben er binnen een minuutje
????
inderdaad
we hadden ons drinken nog niet op
daar reed hij al de parking op
????
bleek dat hij al onderweg was
om de andere meisjes op te pikken
allé
wij kregen de eerste lift
dat was nog ferm ver
dat verblijf
we dachten dat het niet meer beter kon
en het was misschien niet "beter"
maar zeker even goed als de vorige
alweer een verblijf
waar ik met gemak een week zou kunnen vertoeven
de kamers waren zeer ruim
en met dat Portugese patchwork
prachtig!!
ook weer een heel gezellig sallonneke
wat zeg ik
een reusachtige woonkamer
met heel veel salonnekes
 
maar geen teken van de Vlaamse meisjes
wij verzonnen alweer de vreemdste verhalen
maar toen we aan tafel gingen
toen waren ze daar eindelijk
ze waren toch maar vertrokken
hadden het heel lang gevonden
en hadden al gebeld voor de lift
toen ze pas in het stadje aankwamen
eigenlijk hadden ze zo maar een km minder gestapt dan wij
maar wij voelden ons toch stoerder hihi
en ze twijfelden alweer
vooral omdat er op de beschrijving stond
dat het best een zware wandeling was
het eten was lekker
de cheesecake als dessert was zalig
en daarmee was onze voorlaatste wandeldag
ook ten einde
 


donderdag 14 april 2016

Portugal, wanneer gaan we het nu toch eens leren......

den buienradar had
schitterend weer beloofd
dus we werden wakker
vol verwachting
en ja hoor!
het zonneke scheen door de ramen
en van de regen was niets meer te zien
we vertrokken
150 meter  omlaag
naar ons ontbijt:
yammie
alweer super
alles erop en eraan
zelfs een espressomachien
fruitsla
vers appelsiensap
toast
croissantjes
veel soorten beleg
cake!!
wat wil ne mens nog meer
het enige spijtige
was dat er alleen tafeltjes voor 2 waren
en dat we ze niet tegen elkaar konden schuiven ook
maar pffff
 we waren 7 dagen samen
we konden nu wel efkes
apart aan een tafelke zitten
klappeke met ons Duitse vriendinnen
(die gisteren onze redding waren)
picknick gekregen
alweer een zeer goed gevuld zakske
en we vertrokken
voor een cirkelwandeling
van ochottekes 15 km
en we hadden het goed gepland
we gingen zorgen dat we eindigden
op het strand
met dat goed weer dat eraan kwam...
we moesten beginnen aan het kerkplein
dat lag helemaal beneden in het dorp
ongeveer 500 m
steil naar beneden
daar vonden we ons wegwijzerkes
lap
we moesten dus helemaal terug naar boven
STEIL OMHOOG
en we passeerden gewoon aan ons hotelleke
allé
dat werden geen 15 maar 16 km hihihi
maar de zon scheen
en we waren veel beter gezind dan in de regen
de weg liep een hele tijd
langs een kanaaltje
het zou saai geweest zijn
moesten we niet zo hebben moeten opletten
om niet over nen dennentots ofzo
uit te schuiven
en erin te vallen
verdrinken zouden we niet gedaan hebben
maar wel goed nat geworden
ik krijg onder
het stappen gaat zo goed
dat we bijna onze afslag missen
naar het strand
we staken bijna in Aljezur begot

onderweg krijg ik alweer
een vreemde sms
hi
alles klarXX

hèèèèè???
ik heb geen duitse vrienden

wat later weer de vraag
in het duits
om toe te voegen op Whatsapp
(ik ZIT helemaal niet op Whatsapp)
wie weet zijn het de twee Duitse "vriendinnen"???
ik reageerde er maar niet op
en het raadsel is nooit opgelost geraakt

het ging onze laatste dag aan zee zijn
dus we wilden er nog van genieten
alhoewel er onderweg 
ook weer veel te genieten viel
bloemen dat er daar al stonden
velden en weiden vol
bloemekes
waar wij in onzen hof
veel moeite voor moeten doen
groeien daar weelderig in het wild

 de zee was verder dan gedacht
dus besloten we even
in het zonneke te rusten
ja lap zeg
die zon verdween direct achter de wolken
en er kwam weer wind opzetten
brrrrr
wij dus weer verder
en daar was ze weer
onze zee!!!

maar daar was ook
nog veel meer wind
en ik werd zo onnozel van mijn haar
dat in mijn ogen waaide
ik voelde mij just
zo een highlanderkoe
dat ik besloot
om mijn buff
als haarband te gebruiken
Tania heeft 's avonds
bij het bekijken van de foto
een aanval van de slappe lach gekregen
en ook ons nette zei achteraf:
moeke
hoe durft gij nu zo marginaal rond te lopen
en gij zijt daar niet eens beschaamd over !!
het werd nog een heel mooie wandeling
ook aan de zee stonden er honderden bloemen
kleuren !!!
soorten !!!
prachtig
de regen van gisteren
had er wel voor gezorgd
dat er veel plassen waren
(waar af en toe een kikker in of uit sprong)
en ook dat de beekjes
wat verbreed waren
maar!!!
we benne op de wereld
ommekaar ommekaar
te hellepen niwaar?

we kregen gezelschap van een duif
die vloog niet achter ons aan
die kTRIPPELDE achter ons aan
ik weet niet wat dat met ons is
maar elke vakantie
is er wel een diertje
een "boomerke"
dat ons achtervolgt
en wil geadopteerd worden
maar de duif kon ons niet volgen
en we hebben ze achtergelaten
we zochten een plekske voor de picknick
de zon was er wel
maar ook verschrikkelijk veel wind
kent ge de uitdrukking:
uit uw vel waaien?
awel die hebben ze daar uitgevonden denk ik
we vonden een plekske
zo een beetje achter een duineke
maar we zaten amper neer
of de zon was weer weg
grrrrrr
het werd bijna bibberen
zeker toen er zelfs 
enkele druppels vielen
we keken naar de lucht
die was blauw
en toch voelden we druppels
en de zee was echt te diep
om zo hoog te spatten

allé
rap terug verder dan maar
we gingen op het strand nog genoeg kunnen zonnen
en inderdaad
nu trokken de laatste wolken weg
en we kwamen aan het strand
mooi
echt een heel heel mooi strand
er mondde daar ook een rivier uit
en samen werd dat een heel groot en mooi strand

ook het dorpje was schattig
al was er niets  te vinden
dat op een zonnig terraske geleek
wij dus naar dat strand
maar dat viel tegen jong
wind
wind
wind
we hebben er welgeteld
tien minuten gelegen
met onze vestekes aan
toen waren we ondergestuifd van het zand
en vertrokken we maar weer
we gingen dan maar in ons dorpje
een terraske doen
en aan het zwembad van het hotel liggen
de zon scheen nu vollen bak
maar de wind zorgde ervoor
dat we dat niet merkten
in het stadje
vonden we wel een terraske
uit de wind
waar zelfs free wifi was begot!
we moesten wel
onze stoelen
op een rijtje naast elkaar schuiven
om in het zonneke te zitten
want zoals elk Portugees terras
zetten die hun tafelkes
liefst in de schaduw
en toen daar echt alle zon weg was
gingen we naar ons hotelleke
eerst gauw ons wat verfrissen
en dan snel naar het zwembad
 nu de zon dan eindelijk
vollen bak scheen !!
ons Ingrid
had wat meer tijd nodig
die bleinen hadden verzorging nodig
niet te geloven
hoe dat die op haar tanden heeft moeten bijten
allé
maar wij dus naar het zwembad
niet in onzen bikini
dat niet
gelukkig
want het was daar eigenlijk
IJS en IJSKOUD
diene wind was echt niet te doen
als we rechtstonden
waaiden de kussens van de ligzetels
ik hield het het langste vol
(ik ben echt zo een zonverslaade
ik ga ooit  zo overwinteren in Benidorm
en dan ben ik zo een bomma
die heel den dag ligt te bruinen)
maar uiteindelijk
moest ik ook plooien zenne
en dan
een beetje later
na den douche
toen voelden we het pas
HOE
VERSCHRIKKELIJK
ERG
VERBRAND
WE WAREN
door die wind
hadden we het niet gevoeld
maar oei oei
ons gezicht
ons armen
ons kuiten
rood
rood
rood
Tania zei tegen mij:
allé jong
nu zijn wij al bijna 50 jaar
gaan wij dat nu nooit leren?
dat we ons moeten insmeren???

nee
blijkbaar niet
toen waren we blij
dat Goedele
TOCH
haar zonnecrème bij had
want die gingen we de volgende dag nodig hebben

deze keer
zochten we een ander restaurantje
ook een aanrader
Chaparro
weeral niets gezellig aan
ge rook de wc in de zaal
een beetje kil
maar het eten
mmmm
en de bediening:
vriendelijk!
we kozen eerst weer vissoep
omdat die de vorige avond
zo goed was meegevallen
en daarna namen we
"risico's"
Goedele koos voor
macaroni met garnalen
wij dachten eerst dat dat zo gelijk
macaroni kaas/hesp zou zijn
maar het was eerder een soort soep

Tania koos een flink stuk tonijn

ons Ingrid
(dat is mijn zus hè, daarmee dat ik bij haar
het woordje ons gebruik)
koos voor de inktvis
en ik voor
...
ik ben de naam kwijt
...
maar het was een soort broodpap
met zeevruchten en vis
speciaal
niet slecht
maar ik zou er nu niet terug voor naar Portugal gaan
maar wel blij dat ik het geprobeerd heb

als dessert was er deze keer wel cheesecake
het laatste stuk
tania liet haar goed hart zien
en ik kreeg het stuk
en zij koos een ander stuk
desserten genoeg
daar in portugal

ineens kwam er iemand naar ons tafel
die stapte recht op tania af
en die begon tegen haar te babbelen
in het vlaams
wij waren efkes heel verwonderd
dat meisje zei al van:
sorry
ik heb mij vergist...

bleek
dat het het meisje was
van de twee vlaamse meisjes
die we in ons eerste hotelleke
heel heel efkes gesproken hadden
maar bij het uitchecken
had Tania er nog eens mee gepraat
zij had Tania nog herkend
maar wij haar niet meer....
genant
allé toen onze frank viel
was alles in orde hoor
zij was daar nu
met een ander Vlaams koppel
en de wandelvriendin
was er niet bij
want die was
"gecrashed"
allé
het was een vreemd verhaal
maar omdat zij ook reisden met andersreizen
zouden we hen nog tegenkomen
en we wilden er meer van weten....
na ons dessert
dat zwaarder was dan gedacht
vertrokken we weer
steil omhoog
naar ons hotelleke
nog efkes den buienradar checken
dat zag er goed uit
mijn boek uitlezen
Santa Montefiore
De Vrouwen van kasteel Deverill
maar wat viel dat tegen
ik heb het laatste hoofdstuk
drie keer opnieuw gelezen
want ik dacht echt dat ik stukken gemist had
geen enkele verhaal lijn was af!
allemaal "open eindes"
ik gruwelde ervan
daar kan ik niet tegen hè
zo nen spannende boek
en dan is er geen deftig einde!

(ondertussen opgezocht:
hè hè
er is een vervolg)

en toen was het weer tijd om te gaan slapen
met ons rood vel
dat al een beetje als karton aanvoelde


woensdag 13 april 2016

Portugal, over regen, wind en opgeven...

onze derde wandeldag
startte grijs
we wisten het hoor
de buienradar had het voorspeld
dat het ging regenen
natuurlijk
we wisten wel hoe het kwam hè
één van ons
had toch wel zonnecrème bij zeker!!!
zogezegd omdat ze een brandwondje had
ja ja
niet naar de goede raad van de rest willen luisteren ja...
en dus kregen we een natte dag aan ons broek
 
het ontbijt maakte al veel goed!
zo veel
zo lekker
en onze picknick was deze keer ook super
een drankske
een sappeke
lekkere broodjes
stuk fruit
en een pakske koekskes
DAT vinden wij een lunchpakket!!
en toen vertrokken wij
allemaal goed ingepakt
tegen de regen
allé
allemaal...
de anderen...
ik KAN daar zo goed niet tegen
(met mijn hoogsensitiviteit hè)
die wandelbroek
die zat niet goed
dus toch mijn rokske
diene regenjas
dat ging nog
maar die kap
pffff
en dat regenhoesje over mijn rugzak
dat was ook teveel werk
 
het miezerde
heel de voormiddag
mijn rokske werd ne keer of 5doornat
maar er was zoveel wind
dat het snel ook weer droog werd
 
het was nog mooi
maar toch minder mooi dan met goed weer
 
maar we bleven tegen elkaar zeggen
dat het weer toch nog meeviel
ook toen we een
KEIGEVAARLIJKE
LOODRECHTE
AFDALING
moesten doen
waar er beneden in het vissersplaatske
zo wat plaatselijke vissers dan staan te zien
hoe wij daar bijna op ons gat afschoven
maar het was al bij al nog wel mooi
toen kwam er weer een lang en saai stuk
langs een drukke baan
maar we kwamen gelukkig in een plaatske
waar we iets konden gaan drinken
het was nog voormiddag
dus het werd een koffieke
en staan er daar in den toog toch weer geen cakejes
en gebakjes zeker !!
joepie
en voor geen geld
ga bij ons nu eens ergens
ne koffie met een stukske taart eten!!!
awel daar kostte dat 4euro 40
voor ons vier samen hè !!
het leek zelfs dat het ging opklaren
dus we vertrokken weer vol goede moed
maar de regen stopte niet..
er was wel veel afwisseling
we kwamen door een stuk
dat precies een oerwoud was
we hoopten dat het mulle zand
door de regen wel hard zou worden
niets van
bleef mul
we kwamen ook weer aan de kust
daar was het WIND
Goedele dacht echte storm
maar ik gok eerder op windkracht 5 of 6
GELUKKIG
kwam de wind van de zee
en blies de wind ons naar het land toe
want anders hadden we niet meer verder gedurfd
we liepen daar echt vaak op het randje van die kliffen hè
en dan zo'n rukwinden
we verloren af en toe ons evenwicht bijna
ziet ge op de volgende foto trouwens de waterval ?
 
daar helemaal in de verte ?
daar moesten we over
OVER
en ten eerste stond dat water
van die beek redelijk hoog
met al die regen
en moesten we erover springen
SPRINGEN
VLAK NAAST DEN AFGROND
maar ten tweede
de wind blies dat water gewoon terug
zoals een olifant met zijn slurf spuit
werden we daar nog eens goed nat ook
onze picknick
moesten we ergens onder een boom opeten
gelukkig stonden er toch al wat blaadjes of naalden aan die boom
zodat we nog "redelijk droog" zaten
en we bleven denken dat het nog ging uitklaren
maar niks van
de regen werd alleen maar erger
feitelijk was het echt niet plezant meer
en de weg bleef maar duren
volgens onze stappenteller
moesten we er al bijna zijn
maar volgens de wegwijzers
was het ineens nog een 6 km
dus we verloren echt wel een beetje de moed
zeker omdat we op die kliffen niet meer gerust waren
gladde stenen
en dan die rukwinden
en toen begon het te gieten
maar te gieten
precies of ze stonden met ne gieter boven ons hoofd
maar ineens was daar ook een dorpje
we vluchtten het binnen
het bushokje was al ingenomen
dus kozen wij
voor het overdekte terras van een restaurantje
man man man
ge had ons daar moeten zien staan
druipnat
van kop tot teen
het water druppelde uit ons kleren
van ons haren
er verscheen een plaske onder ons
we stonden daar
met ons armen zo een beetje van ons lichaam
gewoon te druppen
hadden wel zin in iets warms
maar dierven niet naar binnen
zo nat als we waren
binnen zat het restaurantje natuurlijk vol
al die mensen gapen naar ons!!!
pff
trokken we ons zelfs niet meer aan
we waren gewoon blij
dat we in die wolkbreuk
droog stonden
nadat het ergste was afgedrupt
zochten we onze handdoek
ik bekloeg het mij ondertussen
dat ik die hoes niet over mijn rugzak had getrokken
vanbinnen ook veel nat
we droogden het ergste af
en gignen binnen ne warme choco bestellen
allé Tania ging diene bestellen
ik weet niet meer hoe ze het gedaan heeft
maar ze heeft kunnen uitleggen wat we wilden
ondertussen ging ik naar de wc
dat is ook een gedoe
zo een kloddernat wandelrokje
(zo één met een short eraan vast)
naar beneden trekken
en dan terug aantrekken
dat schuift niks hè
maar allé
zo lang had het nu toch niet geduurd
maar toen ik weer van de wc kwam
zei Tania:
onze Duitse vriendinnen
hebben voor ons een lift geregeld
 
ik hoorde het efkes in Keulen donderen
allé
in Lissabon dan
 
Duitse vriendinnen???
een lift???
 
ik dacht echt eventjes
dat er een sprong in de tijd was gebeurd
of dat ik in een andere dimensie zat ineens
 
maar ik zal toch langer dan gedacht
op de wc hebben gezeten
 
want inderdaad
er was ondertussen veel gebeurd:
twee Duitse vriendinnen
waren naar het terras gekomen
de twee Dames hadden ook in ons vorige hotel gezeten
ze hadden ons herkend
zij hadden in het restaurant gezeten
en waren dus niet zo nat
maar ze zagen het niet zitten om verder te wandelen
in dat slechte weer
en zij hadden een lift gebeld
nu waren ze zelf komen vragen
waar wij naartoe moesten
naar het zelfde stadje
en zelfs naar hetzelfde hotel!
en toen stelden ze voor
dat wij zouden meerijden
want het was een buske
dat ze gebeld hadden
dat moesten ze ons geen twee keer vragen
wij dus mee
oef
oef
oef
want het heeft nog efkes geregend
we bedankten de duitse dames hartelijk
allé ja
ze hadden nog iets goed te maken
na den oorlog
(oooooo stout van mij)
 
de chauffeur reed nog met ons
helemaal naar het strand
waar hij ons normaal gezien
had moeten oppikken
die transfer hoorde bij de service van het hotel
hij was ook heel fier op zijn strand
want het is één van de mooiste van Portugal
zei hij
wij stonden daar echter wat in de kou
en wilden zo snel mogelijk
weer in den auto
en naar het hotel
hij had het zelf ook snel door denk ik
hij had daar 6 bibberende madammen
dus mochten we weer instappen
en bracht hij ons tot voor de deur
we gaven de chauffeur een fooi
want we moesten eigenlijk niets betalen
maar we waren zo dankbaar voor de redding!
en zo kwamen we
kloddernat
aan in ons derde hotelleke
 
ik weet niet
wie er daar bij Andersreizen
verantwoordelijk is voor het kiezen van de hotellekes
maar die persoon heeft dat goed gedaan !!!
het was weer een pareltje
eigenlijk was het bijna een heel straatje
we voelden ons eventjes in
Notting Hill

met een prachtige molen op de achtergrond
(de foto's zijn de volgende dag genomen
toen de zon weer scheen)
het verschil met Notting Hill
was vooral het niveau
van ons kamer tot aan het hoofdgebouw
was denk ik 150 m stijgen/dalen
onze kamers waren mooi
we warmden ons op
douchten ons warm
kregen zin in nen aperitief
deze keer was er spijtig genoeg geen salonneke
en omdat we hadden moeten opgeven
(faal faal faal)
waren we ook redelijk vroeg in de namiddag aangekomen
dus gingen we naar het winkeltje 50 m verder
zo een piepklein shoppeke
waar heel de familie naar die rare mevrouw kwam kijken
met haar blote benen
en haar teensleffers
(valse birckenstocks die even gemakkelijk zitten)
maar ze hadden chips
en ze hadden wijn
en meer moesten wij niet hebben
op ons kamer
uit ons glazen voor ons tandenpoetsen
 
we zien ook voor den eerste keer ons ingrid haar hielen
 
die heeft afgezien
door het wandelen in dat mulle zand
had ze op haar twee hielen
een UBERBLEIN gekregen
bloot vlees
gruwelijk om te zien
echt waar
de Bleinen der bleinen waren dat
 
allé ja
ze was al in twee helften verbrand
dit kon er nog wel bij
maar we hadden er wel compassie mee
straffe zus heb ik trouwens
want die heeft daar nog dagen mee gestapt
zonder een kik te laten
 
's avonds was er geen dinerke in het hotel
maar er was wel een plaatselijk restaurantje
dat ons aangeraden werd
we gingen er naartoe
door een wirwar van straatjes
en trappekes
en steegjes
nogal een geluk dat we het vonden
echt wel een geluk
want man man man
hoe lekker was het daar
als ge ooit in
ODECEIXE
(vraag me niet hoe ge dat uitspreekt)
komt
ga dan naar
Taberna Do Gabao
het is er eenvoudig binnen
niet supergezellig
als de deur openstaat
trekt het
(daarmee dat die stoel daar stond)
maar den ober
MIGUEL
is supervriendelijk
zo ene wilt ge als schoonzoon
en het eten was
spotgoedkoop
en zaaaaaaaalig lekker
voor 12 euro had ge daar een bord verse vis!!!!
 
die hij eerst was komen showen
ik weet niet of dat was
om taalbarrières te overwinnen
maar toen we wilden bestellen
kwam hij met een hele schotel verse vis
die hij toonde
ik kon het niet laten
en bestelde ook vissoep
(ik denk voor 3 euro)
mjamie
het enige spijtige
de cheesecake was op...
dat was nu nen tegenvaller
;-)
maar ik bestelde iets anders
zeker zo lekker
en wat de Miguel had aangeraden
de mangomousse
moet ook goed geweest zijn
ingrid en tania
bleven maar lepelen en uitschrapen
 
ik kreeg nog een vreemde sms
een Duitse vraag
om Whatsapp te installeren
 
ja
hallooooo
op mijne gewone gsm of wat???
 
we moesten daarna nog 1000 km stijgen
gelukkig konden we zo wel niet verloren lopen
we moesten gewoon altijd
OMHOOG
ons dessert was al verteerd toen we op ons kamer kwamen
nog eventjes lezen
en dan snel naar dromenland
want!!!!!
den buienradar
(lang leven de smartphones)
voorspelde
SCHITTEREND WEER
 
 

dinsdag 12 april 2016

Portugal, tweede wandeldag

klaar voor onze tweede wandeldag
 
het ontbijt was al even lekker als de vorige dag
daarna pakten we alles in
we maakten onze dagrugzak
we kregen onze picknick
die viel wat tegen...
alleen twee bokes
dikke bokes
met iets lekker tussen
maar zo niets erbij
geen drinken
geen fruitje
geen koek
gelukkig hadden we zelf een hele voorraad bij
mini milkyways
minileo's
minivanalles
peperkoekskes
bifi
(maar dat was een vergissing
koop geen bifi zonder toegevoegde smaakstoffen
ze zijn misschien gezonder
maar ze smaken naar niks
ook dat plastiekske niet
ik vond dat vroeger altijd zo lekker
om wat op te sabbelen
wie deed dat nog???)
 
Goedele had twee kg bollen bij
de Napoleons in alle smaken
en volgens haar toch allemaal zuur
en dan nog ne kg Weerdse echte
(Werthers echte maar wij zeggen dat anders)
(of misschien zegt Goedele het wel goed
maar versta ik het verkeerd)
een heel vakantie
te pas en te onpas
en op elk moment
klonk het wel:
wie wil er een snoepeke???
 
en we hadden ook zelf een drinkbus
dus we gingen niet verhongeren of van dorst omkomen
 
deze keer gingen ze ons ergens afzetten
en vandaar vertrokken we dan naar het volgende hotel
de madam en de meneer
(monica en alfredo)
brachten ons samen weg
er zat precies een haar in de boter
dan avond tervoren(zaterdag)
had Monica alleen gegeten in het restaurant
dat vonden wij een beetje zielig...
en nu zat den Alfredo liters water te drinken in den otto
dus dachten wij dat hij den avond tervoren
op de lappen was geweest
en dat hij een beetje ne kater had
maar ja...
misschien was er wel helemaal iets anders
want dat portugees geratel tegen elkaar
daar begrepen we niets van
ze zetten ons af aan de kust
en reden dan zelf verder met onze bagage
ja ja
wij zijn luxewandelaars
wij sleuren niets teveel
het weer was minder zonnig dan gisteren
dus we hadden maar lange mouwen aan
en we vertrokken weer langs de kliffen
eerst op een brede zandweg
heel vermoeiend
dat mulle zand
en we zouden dat de komende dagen nog veel tegenkomen
maar dan werd het padje steeds mooier
maar mooi
MOOOOOI DAT DAT DAAR IS

ik begrijp nu
waarom een wandeling
vrij plat
van 18 km
6 uren kan duren
ge moet regelmatig efkes stilstaan
om te bewonderen
we zagen daar ook ooievaars
die hun nesten op de rotsen in de zee maken
niet ene
niet twee
we hebben zo tientallen nesten gezien

we waren wel wat bang van die ooievaars
we vonden ons alle vier toch wat te oud
voor nog een pakske
wist ge trouwens
dat ze ook in Portugal aan de kindjes vertellen
dat de ooievaar een baby brengt!
 
tegen de middag kwamen we in een klein dorpje
waar we onze picknick wilden opeten
maar het bankje op het plein was bezet door een hele stappersfamilie
dus gingen wij naar het terrasje van het plaatselijk restaurantje
binnen rook het zalig naar stoofvlees
maar wij bleven buiten zitten
we waren er niet echt op gekleed
binnen zaten de mensen echt
"op zijn zondags"
terwijl we daar zaten met ons colaatje
een beetje te bibberen op dat terras
want dat was uiteraard in de schaduw!
die maken al hun terraskes in de schaduw precies
kwam er ineens een oud koppeltje aan
het madammeke zelfs met nen bontjas
ze sukkelde den trap op
heel traag
heel op het gemakske
aan den arm van het meneertje
en ze begon daar tegen ons nen uitleg!!!!
eigenlijk vooral tegen ons Ingrid
ziet ge dat nu aan haar gezicht
dat dat een verpleegster is
want wat ze allemaal vertelde
daar hebben we niets van verstaan
alleen het woord
ARTROSE
en verder begrepen we
dat het veel pijn deed
en dat ze last had
en dat ze vroeger ook heel kwiek was
enzovoort
en wij maar knikken
en vriendelijk lachen
en tussen ons tanden mompelen:
wie van ons gaat zeggen
dat wij geen portugees spreken??
 
maar zij bleef maar ratelen
en toen was ze binnen
en dierven wij eindelijk terug iets zeggen
 
onze picknick had gesmaakt
maar heel tevreden waren we er toch niet over
volgens ons was het echt ne picknick
na ne zwaren avond
het brood van Tania was gewoon verpakt
in een oranje serviet
een papieren serviet!!!
die moest al die oranje snippertjes
eerst van haar brood peuteren
want dat was daar helemaal in vastgeplakt
ja het was een superdesuperhotel
maar voor hun lunch
kregen ze van ons toch zo geen goede punten
maar we kwamen natuurlijk voor te wandelen
en niet voor te eten
(alhoewel)
dus wij weer verder
eerst weer nog langs de prachtige kust
toen langs een lange weg
wij noemden hem:
de lange saaie weg
tja
die zijn er ook hè
toen we het echt beu werden
kwamen we eindelijk aan de splitsing naar ons hotel
allé
we dachten het toch
de pijl wees eigenlijk midden door een koeienwei
ja
met koeienbellen en al
dat klonk daar nogal
nu wisten we het niet goed
moesten we nu
naar links
volgens de pijl naar rechts, maar dan echt de wei in?
of naar rechts
 
we kozen voor links
en waren al wat aan het mopperen
want na 18 km
hebt ge echt geen zin meer
om 3 km verkeerd te lopen
 
maar daar zagen we ineens de
"Mexicaanse Villa"
we lagen plat van het lachen
met de voordeur
echt waar jong!
woonden daar vroeger hobbits in Portugal???
de klink stond op 40 cm hoogte
en de deur zelf was 30 cm breed
allé
we konden ons nog bukken
dus we geraakten binnen
we kregen direct een drankje om uit te rusten
een zalige zelfgemaakte limonade
iets met limoen en munt
ja wat mojito-achtig
zonder er zat van te worden
onze kamers waren weer supertof
deze keer waren we vooral veliefd op de badkamer
allé het viel daar goed mee
ook binnen weer gezellige salonnetjes
en ook een open haard
het avondeten was gelukkig wat vroeger
het moest wel weer supersnel gaan
ons soep was nog niet op
of ons hoofdgerecht kwam er al aan
dat was lekker
maar een beetje weinig
het waren ribbetjes
maar ik denk dat we elk 5 ribbetjes hadden
en ik bedoel zo geen 5 grote ribben
ne man zou er zijnen hollen tand niet mee kunnen vullen
maar allé
er was ook nog nagerecht, dus we hadden gene honger zenne
daarna nog wat lezen/haken/babbelen
bij den open haar
 
en we vielen alweer snel in slaap