ik heb al ooit verteld over onze WOLweekends
de WOLsters
dat zijn de Weerdse Oud Leidsters
van de chiro
chiro is
(moesten er mensen zijn die dit niet weten)
een Vlaamse Jeugdbeweging
jeugdbeweging
gelijk welke
dat is het allerbeste ooit uitgevonden
daar maakt ge vrienden
daar wordt ge zelfstandig
daar kweekt ge karakter
daar leert ge tegen ne stoot kunnen
daar leert ge leven in ne groep
daar tast ge uw grenzen al eens af
tegen de leidsters durft ge al eens brutaler zijn
dan tegen uw ouders thuis
(maar wees gerust , die leidsters hebben ook hun grenzen
en terecht)
daar loopt ge met uw blote benen
en uw kort uniformrokske
rond bij MIN10
en uiteraard zonder jas
daar proeft ge al eens van een pintje
(één kriekske voor 10 meisjes)
daar doet ge in de tent
al eens een nachtje door
(lekker stoer ! )
daar doet ge van de schrik in uw broek
omdat ge in het midden van de nacht
(lees elf uur)
helemaal alleen
(lees met ne man of 30 )
door een verschrikkelijk donker bos moet
(lees een aangeplant dennenboske
van ne zakdoek groot)
en daar deden wij nog
heeeeeeeel veel
dat ons ouders niet mochten weten
awel
maar als ze niet oppassen
dan zijn die leidsters en leiders
MET UITSTERVEN BEDREIGD
echt hè
ge wilt niet geloven
hoe erg de ouders tegenwoordig
ZAGEN EN KLAGEN
en direct zo agressief!!!
ge moogt van mij gerust bellen
om te verwittigen dat hun kind niet kan komen
(die beleefdheid hebben er weinig)
om te vragen of er misschien hulp nodig is
op het eetfestijn
(daar denken ze nog niet aan)
om te bedanken voor het toffe kamp
of het fijne weekendje
of de plezante zondag
(dat doen sommigen gelukkig al wel eens)
om eens te horen of er gene jas is achtergebleven op de chiro
(ah ja, zonder jas rondlopen uit stoerdoenerij
DAT is van ALLE tijden)
maar nee
bellen tegenwoordig
dat is om de LEIDSTERS onder hun voeten te geven
en te beschuldigen
en om een
SCHRIFTELIJKE VERKLARING
te
EISEN
ja!!!!
EISEN!!!!
die betalen ochottekes 25 euro lidgeld
voor een heel jaar, die ouders
die leidsters
dat zijn allemaal studentjes
die dat in hun vrije tijd
VRIJWILLIG doen
maar ja!!!!
die ouders eisen een schriftelijke verklaring
omdat hun kind
thuis vanalles is gaan vertellen
en die dat uiteraard geloven
amai
wij stammen nog uit den tijd
dat toen wij zelf leiding waren
wij in een paar gevallen
zelfs twijfelden
of we de ouders van sommige zaken
wel op de hoogte zouden brengen
omdat we wisten dat die kinderen
SERIEUS onder hun voeten gingen krijgen
wij krijgen als leerkracht
ook bakken kritiek
en lelijke verwijten te horen
maar ik ben een vrouw van bijna 50 jaar
ik sta met mijn dikke kuiten stevig in het leven
ik heb geleerd om te relativeren
ik denk :
pffff
ge zult er nog mee afzien later
met uw verwend kind!
en toch raakt het mij ook elke keer weer
diene kritiek
en dat
"mijn-kind-schoon-kind-doet-nooit-iets-mis"
maar ik krijg tenminste loon
om mij wat te troosten
die leiding ocharme
die zijn jong
die doen dat gratis en voor niks
en die krijgen nog veel ergere en brutalere dingen te horen
echt hè
als die allemaal FOERT zouden zeggen
ik zou het begrijpen
maar die blijven beleefd
die slikken
en die doen gelukkig voort
voor de kinderen en ouders
die wel een echt chirohart hebben
ja het zit mij hoog
en het moest er even af !!!
maar nu het verhaal van
SEROOSKERKE
vorig jaar was het dus weer ons weekendje
generaties leidsters ondertussen
leeftijd varieert van 50 tot 25
wij gaan dus samen weg
om nog eens "chirooke" te spelen
nee
ons uniform
dat hebben we niet meer aan
dat pastte eigenlijk al niet meer
toen we zestien jaar waren
laat staan dat we er nu nog in zouden kunnen
we gaan ook niet met de bus
we rijden zelf
maar!!!
ze
(de organisatrices)
maken de rit ernaartoe toch avontuurlijk
we hebben zo eens coördinaten moeten volgen
(dat liep slecht af, onze smartphone was niet smart genoeg)
en gekleurde wimpels moeten zoeken
(dat was voor de oudjes,
wij dus,
levensgevaarlijk want wij reageerden veel te laat,
dat was zo een spel van:
een rode wimpel is naar rechts
een blauwe naar links)
maar dit jaar
hadden we het goed gepland
we waren met TWEE auto's
alle oudjes samen
want eendracht maakt macht
en hoe meer zielen...
we spraken af aan ons kerkplein
één van ons was jarig
en ooooooo
we gingen lekker stout en stoer zijn
we hadden CAVA mee voor in de auto
nee nee
de chauffeurs niet
ocharme
die hebben zich dat beklaagd
al veel gegibber en gelach
en we vertrokken vol goesting
deze keer hadden we een adres gekregen
waar we naartoe moesten
het was den DECATHLON in Antwerpen
daar moesten we
op de parking
een nieuwe "aanwijzing" zoeken
ja vroeger in de chiro
was dat een dorpsspel
waar we pijlen en opdrachten moesten zoeken
of een bosspel als we op kamp waren
maar nu is dat dus een
LANDSPEL hè
allé
wij dus van
"lang zal ze leven"
met ons plastic bekertjes cava
naar Antwerpen
stel u dus 10 vrouwen voor
op ne vrijdagavond
na het werk allemaal
nog niet gegeten
man/kinderloos
we waren nogal uitgelaten
...
op de parking van Decathlon
stonden toen nog twee soldaten
te bewaken
die zullen ook gedacht hebben:
WAT IS ME DAT HIER
wij waren immers al de vierde of vijfde wagen
vol vrouwen
die al lachende die parking afzochten
naar een nieuwe aanwijzing
we hebben feitelijk nog chance
dat ze ons niet opgepakt hebben
de volgende aanwijzing
bracht ons over de Nederlandse grens
(land-spel? landDENspel ja! )
vlak voor die heel grote brug
van de deltawerken
voor die brug
is een frietkot
en daar moesten we zijn
we gingen nog eens rond met de flessen cava
en we kregen honger
en we dachten:
we doen nog eens stout
ipv direct door te rijden naar het weekendje
(want we gingen daar iets te eten krijgen)
gaan we eerst een frieteke steken
we voelden ons zo stiekem
zo
"we-doen-lekker-niet-wat-de-leidsters-willen"
zeker toen er een andere auto uit Weerde
ook de parking opreed
wij doken weg
om ons te verstoppen
want:
die mogen dat niet gaan vertellen
allé, dan zijn we er wel naartoe gegaan hoor
om hun ook een cavaatje aan te bieden
maar zij gingen toch direct doorrijden
zij waren braver
enfin
na het frieteke
moesten we dus die brug over en daar naar een dorpje
ook daar vonden we snel de nieuwe aanwijzing
nu moesten we naar een adres in Serooskerke
wel vreemd
de GPS kende de straat niet
nog vreemder
...
we moesten terugkeren
weer die lange brug over
weer voorbij dat frietkot
tot we in Serooskerke waren
die brug
dat is dus niet de brug over Vilvoorde hè
dat is volgens mij
een brug van 7km lang!!!
precies over de zee!!!
in Serooskerke aangekomen
vonden we dus die straat niet
met de GPS
we reden wat rond
en zagen uiteindelijk inboorlingen
(ja als we met de chiro op schok zijn
dan praten wij zo)
die de straat niet kenden
andere inboorlingen gezocht
die ons vertelden dat die straat er helemaal niet was
WAT?!?!
nee hoor
die straat was er niet
die woonden daar al lang
die waren heel zeker
maar!!!!!!!
wisten wij wel dat er nog een ander Serooskerke was??
echt niet!!!
meenden die dat
zijn er twee dorpen
die Serooskerke heten
op een 30 km van elkaar
hebben die Hollanders
nu echt niet meer fantasie
om een andere naam te bedenken???
nu begrepen we
hoe het kwam
dat we die brug dus al twee keer hadden overgestoken
we hadden niet teruggemoeten
maar verder....
alleen had onze GPS ons naar het verkeerde Serooskerke gebracht...
enfin
wij dus ALWEER die brug over
ondertussen was het al best laat
en waren wij heel blij
met die frietekes
toen we dan eindelijk
ter plaatse waren aangekomen
was het gewoon al donker...
alweer was de rit ernaartoe
toch wat mislukt
maar toen was het nog niet gedaan...
die brug
die is verdoemd jong
we zitten nog maar aan 3 keer
dat was op vrijdag dus
op zaterdag
toen was er in de voormiddag
een bezoek gepand aan een schapenkaasboerderij
die lag...
juist!
over het water!!!!
wij lachen in den auto
toen we
onze vierde keer
over die brug reden
het bezoek aan die boerderij was supertof
we hebben een schaap geschoren en alles
en toen reden we om te lunchen
weer terug
over de brug
de vijfde keer dus
ze hadden ergens gereserveerd in een broodjeszaak
want voor 25 mensen is dat zo makkelijk niet
we hadden onze bestelling moeten doorgeven
en daar was wat misgelopen
zodat het daar veel langer duurde dan gepland
het was lekker!
en gezellig!!
maar er was voor de namiddag ook iets gepland
en het lukte al niet meer
om daar nog op tijd te zijn
dus onze organisatrices
als wat nerveus
krijg 25 vrouwen maar eens in beweging
als ze nog een koffieke aan het drinken zijn
en een stukske taart als dessert willen
(ik dus)
enfin
dan tonen ze ons een papier
met het adres
waar we naartoe moesten
(we hadden nog steeds geen idee
wat of waar)
wij moesten een foto nemen van het adres
want ze hadden maar zo één papier
en ernaartoe rijden
wij in onze auto
gaven dat adres niet in
in onze gps
wij volgden gewoon den auto
van de andere oudjes
die voor ons reden
maar op de één of andere manier
speelden we die kwijt
allé
we dachten dat we die aan het volgen waren
maar ineens bleek
dat het nen andere auto was
met andere mensen
en rarara
waar waren we toen we dat doorhadden
op
de
brug
....
echt waar
wij reden weer op die brug
die oneindig lange brug
waar ge ook niet kunt draaien
wij kregen zo ongeveer alle kleuren van de regenboog
want we wisten dat dat niet de bedoeling kon geweest zijn
maar
wij moesten die brug weer helemaal over
alweer
onze zesde keer
toen kregen we toch wat zenuwen
want we waren al te laat.....
sowieso...
allé
we willen naar die foto kijken
is dat toch wel bewogen zeker
onleesbaar
stonden we daar
aan den overkant van die brug
en we wisten niet waarnaartoe
slik
slik
slik
uiteindelijk maar gebeld naar de "leidsters"
ah ja
want ge zult zien
niemand anders pakte op
om met een heel klein hartje
en nogal lacherig uit te leggen
wat we voorhadden
"WAAR ZITTE GIJLE ?????"
aan den overkant van de brug
"WAT DOEDE GIJLE DAAR !!!!"
ja sorry
wij volgdende verkeerden otto
en wij hebben het adres niet
"HOE GIJLEN HEBT HET ADRES NIET"
nee
onze foto was bewogen
allé
we moesten dus
terug over de brug
dat hadden we wel gedacht
onze zevende keer
en waren veel te laat op de afspraak
en iedereen had op ons moeten wachten
en toen mochten wij niet meer samen in de groep
als er iets technologisch of modern aan te pas kwam
echt jong
wij zijn zo'n sukkels daarmee
allé
we hebben gelachen zenne
hahahahahaha
want de zon scheen
en we waren toch weer bij elkaar
en weg van thuis
maar hoe het toch komt
dat wij dat altijd voorhebben
en die anderen die kunnen dat wel
we weten het niet
en onzen achtste keer dan
dat was toen we naar huis reden
echt waar
8 keer die brug
ik kan bijna gids spelen
o ja
tussendoor vind ik borduren
ook plezant
groetjes