zaterdag 30 juli 2016

mooiste vakanties ooit

het is vakantie
en iedereen vraagt:
waar ga je naartoe
en iedereen maakt plannen
en iedereen post foto's
van stranden
en lekker eten
en cocktails
 
maar mijn mooiste vakanties
die waren niet in het buitenland
o ja
ik heb al heel mooie plekjes gezien
ver ben ik nog niet geraakt
hoef ik ook niet
maar ik heb al veel prachtige plaatsen gezien
Dordogne en Ardèche
Highlands in Schotland
Londen
Andalusië
Italië
 
en nu ben ik zo graag aan onze Vlaamse kust
ook al is het weer maar kwikkelkwakkel
 
nee mijn allertofste vakanties
dat was vroeger
toen ik kind was
wij gingen mee op kamp met de chiro
en mijn ouders gingen mee om te koken
en die kampen waren geweldig
maar het allertofste
waren de weken
DAARna
 
want toen zetten mijn ouders de tent op in onzen hof
zo een bungalowtent
we rolden de flappen van de "kamertjes" omhoog
en we installeerden ons in de tent
zo konden we wat "afkicken" van het kamp
en die tent bleef meestal heel de zomer in den hof staan
wij gingen in het begin van juli op bivak
en tot einde augustus werd er gekampeerd in den hof
 
geen lange rit in den auto
een goeie badkamer en wc (binnen)
al ons speelgoed voorradig
al ons vriendinnekes in de buurt
(toen ging nog bijna niemand echt op vakantie)
geen heimwee naar thuis
 
in mijn herinnering was het altijd goed weer
en als het wat minder was
dan speelden we in de voortent
supergezellig
en als het echt rotslecht was
dan konden we naar binnen vluchten
 
in mijn herinnering
kwamen er ook altijd vriendinnekes logeren
of neefjes en nichtjes
we waren zelf met 4 zussen
dus er was wel altijd iemand
 
in mijn herinnering
waren de nachten ook superspannend
ook al was het
in onzen eigen hof
's nachts liepen daar toch rare wezens rond
dieren?
ratten en muizen?
dieven?
ons moeke en vake sliepen binnen
30 meter verder
maar hoe bang waren we soms!!!!
 
in mijn herinnering
leek die vakantie toen echt
oneindige vrijheid
(ik ging zelfs graag naar school, maar toch)
 
in mijn herinnering
was er op de gazon
nog tot de lente
die plek te zien
waar de tent had gestaan
 
en als ik nu al die mensen zie vertrekken
met volgeladen auto's
(om in de file te gaan staan)
of op de luchthaven
dan denk ik:
maar mannekes
de schoonste vakanties
die zijn niet met geld te koop
en die moeten niet ver zijn
die had ik
vroeger
in de tent in onzen hof

groetjes
vee
 
 
 


vrijdag 29 juli 2016

eekhoorn? of toch niet...

over't laatst zag ik een eekhoorn in onzen hof
echt waar
ik geloofde mijn ogen niet!
wij wonen in het midden van een dorp
ik had hier nog nooit een eekhoorn gezien
de eerste "live" eekhoorns
zag ik zelfs pas
een paar jaar geleden in Spanje
maar nu zag ik er ene lopen
in onzen eigen hof
blij als een klein kind ben ik dan
dat ik dat heb kunnen "spotten"
twee keer heb ik hem al gezien
toen was het gedaan
 
 ik denk dat ik mij vergist heb
dat het geen eekhoorn was
maar een Pokémon
....
 
 
groetjes
vee

vrijdag 22 juli 2016

quilten, quilten, quilten

er is genen tijd meer mannekes
om te bloggen
ik ben volledig
maar dan ook volledig verslaafd aan het quilten
zo plezant
elke vijf minuten vrij
ben ik ermee bezig
wat ik allemaal maakte
is eigenlijk niet te geloven
ja
een dag telt er voor mij ook maar 24
maar ik verpruts die niet voor televisie
en ook al iets minder of facebook
(alhoewel ik daar toch graag ne keer stoef met mijn maaksels)
ik begon met mijn
"ooit-lang-geleden-projectjes "
af te werken
daarna vond ik op pinterest
zoveel toffe ideeën
en ik maakte nog een babydekentje
mijn snijmat en mijn rolmes kwamen goed van pas
ik maakte ook nog een grote deken
de stofjes had ik laten kiezen door
ik had op pinterest ook
een nieuwe methode gevonden:
Quilt As You Go
dan doorquilt je al die kleinere vierkanten
en stik je ze achteraf aan elkaar
dan moet je veel minder wringen
om alles onder je machien te krijgen
terwijl deze nog niet af was
begon ik al aan een nieuwe
deze echt wel met al mijn restjes
en met restjes die ik gekregen had
ondertussen is deze ook klaar
en formaat eenpersoonsbed
allé
bijna klaar
ik ben het biesje aan de buitenste rand
toch maar met de hand aan het naaien
is veel netter dan met de naaimachine
en ik vind het heel ontspannend om te doen
 
toen!!!!!!
ontdekte ik
de ontwerpen van Lori Holt
maar zoooooooo tof!!!
ze had al twee boeken uitgegeven
daarvoor ben ik helemaal naar Nederland gereden...
die MOEST  ik hebben
ik had ze online kunnen bestellen
maar de verzendkosten vond ik echt te veel
dus ik ben ze zelf gaan halen
het was maar net over de grens hoor
en zo zag ik weer een schattig Hollands
dorpje/stadje
ik heb daar altijd een EFTELINGgevoel
in Nederland
en ik proefde een lekkere gevulde koek
dat vind ik nogal een raar woord:
gevulde koek:
ja WAARMEE dan ????
met iets lekker in elk geval
 
allé ik met mijn twee boeken naar huis
mijn restjes bij elkaar gezocht
mij ook online even laten gaan
ik had van de collega's een bon gekregen
voor een online stoffenwinkeltje
omdat ik elke ochtend
een kwartiertje vroeger kom
om "madam Arabel" te spelen
(ja alleen Belgen van iets oudere leeftijd gaan dit snappen)
 
en toen...
toen kon ik beginnen
 
nee...
toch niet....
 
Lori Holt is een Amerikaanse
en die werken met inches
nu kunt ge proberen
om alles om te zetten
maar dat is echt te omslachtig
 
dus ik weer naar het patchworkwinkeltje
in ons eigen dorp
en ik kocht mij een snijlat met inches
waauw
wat een gerief!
toen bestelde ik nog een quiltvoetje
en nu ben ik gesteld!
mijn eerste probeersel
een zonnebloemquilt:
 
daarna begon ik aan de huisjes
 
en ook nog wat pannenlappen
en daar vul ik dus nu mijn tijd mee....
 
groetjes
 
vee
 
 


zondag 29 mei 2016

Quiltperikelen...

hij is ook af
de blauwe
hij is knap
al zeg ik het zelf!
hij was keitof om aan te werken
ik gebruikte voor het blauw
allemaal restjes
zegt het iets over hoeveel stofrestjes ik heb??????
nu dus al weer veel minder hahahahaha
 
soms vragen mensen mij:
waar haalt ge den tijd?
wel
ik heb het geluk
om te werken in mijn eigen dorp
dat heeft zijn nadelen
als ik op de plaatselijke Bierfeesten
sta de swingen op den dansvloer
dan staan er 37 kinderen te gapen
en als ik een pintje drink
(ééntje maar)
weet ook iedereen het
maar het heeft ook het grote voordeel
dat ik GEEN TIJD verlies
met woon/werkverkeer
 
ik kijk ook geen televisie meer
en ik sta met dat goede weer
gemakkelijk een uurtje vroeger op
om ander werk al gedaan te hebben
 
ok
en ik ben ook verschrikkelijk verslaafd eraan
als ik niet aan het quilten/huishouden/schoolwerken ben
dan ben ik op pinterest ideetjes aan het zoeken...
 
deze is dus ook klaargeraakt
een twee maanden werk denk ik
eerst avonden lang
lapjes stof aftekenen en knippen
dan blokjes stikken
dan alle blokjes aan elkaar
dan de randen nog
 
en dan komt het minst leuke
de drie lagen aan elkaar maken
maar ook daar heb ik deze keer goed doorgezet
op pinterest vind(zoek) ik trouwens
 de gemakkelijkste manieren
of ik vind ze zelf uit
maar dat komt niet altijd goed
ik leerde ondertussen:
dat rap rap werk
niet ok is
 
bij het doorstikken van de quilt
(zo de drie lagen allemaal onder uw naaimachien wringen)
merkte ik
ALARM
ALARM
ALARM
 dat ik ergens iets niet goed op elkaar had gestikt
een gaatje
ONMOGELIJK
om nog los te maken
dus moest ik het zo maar oplossen
goed kijken naar het midden
in het echt ziet ge het kweeniehoegoe
ik had ook een manier gevonden
om het biezeke wat sneller te doen
dat is het allerbuitenste randje
ge gebruikt gewoon uw achterkantstof
die ge dan omvouwt
op
echt waar
een heel eenvoudige manier
 
alleen moet ge goed opletten
als ge laag 1 en 2  afknipt....
voor ge het weet
hebt ge in uw achterkantstof ook geknipt....
den eerste keer loste ik het op
door daar mijn labelke te naaien
maar de volgende keren....
spijtig...
ook bij het naaien van het biesbandje
leerde ik weer wat bij
ge kunt dat onzichtbaar doen
(met de hand)
maar ik trek mij dat niet aan
dat ge dat stiksel ziet
ik naai het dus machinaal hoor
 
alleen heb ik  wel geleerd
als ge eerst alles vastspeldt
wat meer werk ik natuurlijk
dat het wel beter lukt
met speldjes:
zonder eerst alles af te spelden:
den deze heeft nog wat foutjes dus
maar ik leer bij !!!
en ik vind hem
ondanks de kleine mankementjes
toch heel mooi

iemand vroeg me gisteren:
vee
wat doet ge nu met al die dekens
(heb er hier ook nog wat gehaakte liggen)
tja....
de poppendekentjes
die geef ik hier of daar wel weg
de baby-dekentjes
die gebruik ik als kadootjes
en de grote
ja
moet ge daar echt iets mee doen
ik wil die maken
ik krijg dat idee
en dat moet gevormd krijgen
en ik ben er zo blij mee als het lukt
maar wat wil ik ermee doen?
ik hoef er niet persé iets mee te doen
 
ik vraag mij af of een schilder dat ook heeft:
die maakt volgens mij ook schilderijen
omdat die uit zijn hand komen
of willen komen
en als hij honger heeft
zal hij er misschien wel eens eentje verkopen
en af en toe
wil hij zijn werk wel eens tentoonstellen
 
wel
zo zit het bij mij
ik vind het maken zalig
en als ik er iemand heel blij mee kan maken
en ik weet dat die dat echt gaan gebruiken
dat die daar ook van houden
dan zouden die dat mogen kopen
of zelfs krijgen
 
maar
eigenlijk zijn dat wel mijn creaties
en ik wil dat daar goed voor gezorgd wordt
dus ik hou ze misschien gewoon liever zelf
ooit vinden ze hun bestemming wel
ondertussen pronk ik er wat mee
of Facebook en de blog
en de complimentjes die ik daar krijg
geven mij meer dan genoeg voldoening
 
ik ben trouwens al bezig aan de volgende
(allé hij is ook al bijna klaar )
 
tot hiertoe
nog geen stomme stoten
of bijna geen...
ik was nu overtuigd van het nut van speldjes
maar die kunnen het ook verbrodden
ik was namelijk net een vervangmesje
voor mijn rolmes gaan halen
ja ja
ik ben een echt
ik heb zo een snijplaat
een rolmes
en zo een grote lat
allemaal gekocht
in het plaatselijke quiltwinkeltje
het mes had ik al
(20 jaar)
maar Diana van het winkeltje
had mij aangeraden om dat eens te vervangen
amai
wat een verschil was dat
dat gleed als boter door mijn stof
ik was bang voor mijn vingers
zo scherp was dat
was ja....
tot ik probeerde
door stof te snijden
waar nog 2 speldjes inzaten
een week oud
en het is om zeep
goh
en als ik nu al om een nieuw ga
ga ik moeten uitleggen hoe dat komt hè
hoe loemp ik was
(Diana had gewaarschuwd...)
maar meer lompe stoten nog niet
bij den deze
en ik ben er nog verliefder op
dan mijn andere
dit gaat een meesterwerk worden
ik voel het
 
groetjes
vee
 
 
 


zondag 22 mei 2016

waarom ik wel genante situaties meemaak, maar zo weinig blog....

niet omdat ik het niet graag doe
zeker niet
en ik weet dat onze laatste dag Portugal nog moet verteld worden
en ondertussen ook een avontuur
van 8 keer Neeltje Jans
op één weekend
en toch lukt het bloggen niet
ik ben namelijk
weer met iets anders bezig
allé
niet met 1 ding
zoals gewoonlijk
met 1000 dingen
en dan komt het bloggen er niet van
 
ik maakte voor een kameraad
een mascotte voor op zijn motto
den bijnaam van die kameraad
is "De Zorro"
ik dacht
dat die vroeger altijd Zorro speelde
maar blijkbaar is hij één keertje
zo verkleed geweest
en sindsdien is dat zijn bijnaam
tja
hoe geraakt ge aan die bijnamen in een dorp
voor DE ZORRO dus
een klein zorrooke
om mee op zijn motto te nemen
(ongeveer 20 cm groot is hij geworden)
ik maakte ook voor de leeskindjes van ons Lisse
(die moest voor haar stage kindjes met leesmoeilijkheden begeleiden)
3 gepersonaliseerde poppen


maar nu
waar ik echt al mijnen tijd insteek...
ik ben weer aan patchwork begonnen
dat had ik vroeger ook al gedaan
maar op één of andere manier
was ik dat uit het oog verloren
 
nu organiseerde de Femma
 (de KAV van vroeger)
( den Boerinnenbond van nog langer geleden)
(grote voordeel is:
ik ben daar eens NIET bij de oudsten,
integendeel!!!)
ze organiseerden dus
een crea-babbel-café
ik ben daar eigenlijk niet bij
maar niet-leden mochten ook komen
er stonden twee grote tafels
één was voor het babbelgedeelte
de andere voor het creagedeelte
man man man
die babbeltafel
lawaai
LAWAAAAAAAI
ik dacht dat kinderen
tijdens de speeltijd
als het regent
onder het afdak
lawaai konden maken
maar dat was
NIKS
vergeleken met een tiental vrouwen
die ondertussen zelfs
een gezelschapsspelletje speelden
 
aan onze tafel werd ook gebabbeld zenne
maar vooral toch gewerkt
ik had mijn haakwerkje mee
maar er waren er ook enkele
die met patchwork bezig waren
en terwijl ik daar zo zat te haken
en te babbelen met dat madammeke
naast mij
begon die patchworkkriebel te groeien
thuisgekomen
zocht ik direct mijn onafgewerkte projectjes
ergens in een mand
ergens in een kast
drie lagen er nog in
bijna klaar
helemaal met de hand!
de groene heb ik ondertussen al afgewerkt
die hangt aan de muur
(bobbelig, maar hij hangt)


en ineens was er weer
DEN DRANG
ik was half bezig aan een deken
altijd met de restjes
omdat ik geen stof kan weggooien
maar dat was zo een plan
dat NOOOOOOIT zou afgeraken
dacht ik
awel
ZE
IS
KLAAR
deze wel met de naaimachine
ook het doorquilten
wat trouwens een gevecht is
met de machine
want HEEEEEEEEL  die deken
moet tussen die machine geraken !!!
maar ze is zooooo schoon
mijn eerste  echte quiltdeken
allemaal van restjes
van mezelf en gekregen
 
en toen was ik vertrokken hè
op Pinterest 1000 ideetjes
en manieren om snel te werken
op naaiweekend kreeg ik alle lapjes overschot
ik maakte er al 2 babydekentjes mee
dat worden kadootjes
er is plaats om de naam van het babietje op de flocken

 
en neeeee het zijn niet dezelfde
ik maakte ook wat poppendekentjes
eigenlijk gewoon om wat uit te proberen
maar komt wel van pas

 
ik begon aan een blauwe
die ondertussen bijna klaar is
die is 2m10 op 1m50
ben weer bezig met het gevecht met de machine
deze is ook helemaal van restjes
en nu ben ik bezig aan één met gekochte stof
volgens de Quilt As You Go methode
dan doorquilt je eigenlijk al direct de blokken
en naai je ze achteraf aan elkaar
en als ge nu denkt:
nu ze zo aan het quilten is
maakt ze niets meer mee
vergeet het
volgens mij zit er daarboven ene
en zegt diene op tijd en stond:
oei
ons Vee is zo kalm
tijd voor een genante situatie
 
vrijdag was het dus "van dat"
ik was naar het appartementje aan zee
om ne keer goed door te werken
aan die deken dus hè
alleen
want mijne MDH wordt zot
van het geratel van mijn machien
allé
om aan dat geratel iets te doen
ging ik mijn machien ZELF eens smeren
dat was met mijn Matrixske thuis
heel goed zelf gelukt
er kwam genoeg stof uit
om een pop mee op te vullen
en dat maakte precies toch minder lawaai
 
ik ging dat dus
aan zee ook doen met mijn Janome
dat uit elkaar halen:
geen probleem
dat stof eruit halen
geen probleem
dat druppelke olie
geen probleem
maar dan die twee stukken
er terug in krijgen
ja u leest het goed:
twee stukken
TWEE
niet meer
dat heeft 3 kwartier geduurd
ge hebt dus bovenkanten
en onderkanten
en rechterkanten
en binnenkanten
en welk van de twee moet u eerst
....
allé
na drie kwartier was het toch in orde
...
maar dat maakte toch nog veel lawaai
vond ik
en ondertussen was het al half tien
en ik vroeg mij ineens af:
zouden de buren daar eigenlijk geen last van hebben
naast ons is er namelijk een studio
naast de living
waar ik dan zit te stikken
(ratelen)
die moeten daar dus ook slapen
allé
en ik heb geen gedacht
wat die horen
stel u voor dat die elke keer dat machien horen!
dat moet een wreed irritant geluid zijn
 
en ik probeer met de buren
en andere mensen toch rekening te houden
dus ik dierf bijna niet meer stikken
en ik begon al te twijfelen
over de volgende dag
ik sta dan lekker vroeg op
en om half acht zit ik weer voort te werken
allé
ik zat te piekeren
verwachtte elk moment
zo een colèrig geklop op de muur
 
toen ik ineens bedacht:
ik ga eens kijken of die thuis zijn
ik open dus onze deur van het terras
ik leun wat opzij
en ik kijk naar het raam van de buren
waar GEEN licht brandde
oef
ze waren er dus niet
dus ik leun nog wat verder opzij
om ne keer goed binnen te loeren
curieus hè
zo ne studio
pas verbouwd
ik wilde dat wel eens zien
man
man
man
die mevrouw
zat
in
den
donker
voor
het
raam
naar
de
zee
te
kijken
 
ik verschoot mij een ongeluk
weet niet hoe rap ik mijne kop
weer binnen had
en was zo beschaamd als iets
 
allé
de volgende dag
kwam dat madammeke
juist samen met mij buiten
ik heb over het voorval niets gezegd
dat uitleggen
zou nooit lukken
zij keek wel een beetje angstig
moet ik zeggen
ik heb gevraagd
of ze mijn machien hoorde
maar ze beweerde
dat ze niets kon horen
of wilde ze nu gewoon
snel van mij vanaf zijn
 
maar oef
ze heeft er geen last van
dus ik kan ongestoord
blijven stikken aan zee
 
 


vrijdag 15 april 2016

Portugal, gelukkig scheen de zon vooral op onze rug...

we werden wakker
en het deed zeer
ons velleke...
rood jong!
volgens mij gaven wij licht in het donker
en wij straalden warmte af
ik had gewoon korsten op mijn neus
 
 de hemel was blauw
en er stond een stralende zon
en geen wolkje
 
we wisten dus dat we vandaag moesten oppassen
hadden we den dag ervoor moeten doen...
maar dat was nu te laat
alleen Goedele
had nog twee melkflessen
maar die had zich dan ook goed ingesmeerd
de drie anderen
die hadden overal wel plekjes
die wat gevoelig rood waren geworden
maar allé
ge zag wel aan ons (benen)
dat we de zon al hadden gezien !
 
we lachten dus eens heel lief naar Goedele
en plunderden dan haar bus factor 30
en ik smeerde mijn gezicht
en vooral mijn neus
in met hare sunblock
ik heb heel den dag geblonken
(maar het hielp wel)
we vertrokken weer naar beneden
naar het hoofdgebouw
voor ons ontbijt
waarvan we nu al wisten dat het super was
we zagen daar ook de Vlaamse meisjes
allebei
ook de "gecrashte"
ze vertelden nu al wat meer
dat ze op de "slecht-weer-dag" zelfs niet vertrokken waren
dat ze gewoon met de bagage
mee naar het hotel waren gelift
dat vonden wij langs den ene kant
een beetje flauw
(ze waren minstens 15 jaar jonger dan ons begot)
maar ook wel wat verstandig
het was echt TE slecht wandelweer
op het gevaarlijke af
maar we begrepen niet goed
wat er dan de dag nadien
was gebeurd
waarvan
was die andere dan gecrashed??
(we weten het nog altijd niet zenne)
en we verzonnen de gekste verhalen
tja
de scenaristen van Thuis
zijn niks vergeleken met ons!
nu vandaag twijfelden ze ook om te vertrekken...
allé
het was mooi weer
de wandeling was misschien wel lang (19 km)
maar echt niet zwaar qua hoogte enzo
we begrepen het niet
allé
we zouden elkaar zien in het volgende verblijf
dus dan zouden we het wel weten
wij pakten alles in
en werden dan afgezet in San Tantonio
daar stapten we direct
den eerste den beste apotheker binnen
voor een extra bus zonnecrème
en voor ons ingrid wat extra plakkers
voor die bleinen
(man die moet afgezien hebben
en die gaf gene kik hè )
en dan vertrokken we
aan ons lange wandeling
we wandelden weer tussen kurkeiken
en eucalyptusbossen
 
we zouden ook aardbeibomen moeten zien
maar hebben echt geen idee welke dat nu waren
we lunchten onderweg

de weg was lang
en warm
gelukkig voor ons velleke
scheen de zon meestal op onze rug
het leek of er geen einde aan de weg kwam
we zagen ons eindpunt Odemira
al lang liggen
maar de weg draaide er maar omheen
eindelijk kwamen  we in het stadje aan
we gingen een brug over met heel veel vlagjes
en wandelden dan eventjes langs de rivier
mooi was het daar wel
en romantisch
dat weten ook de plaatselijke koppeltjes
we kwamer er zo'n vijftal tegen
en dan waren we aan ons eindpunt
daar gingen ze ons komen oppikken
wij gingen eerst een terraske doen
ene "sjatten"
tja
ik ken dus nog niet alle Weerdse woorden
ene "sjatten"
is dus een pintje pakken
het eerste pintje dat we ginder dronken
(we hadden wel al wijn gedronken hoor)
 
en voor mij een stuk cake
dat kostte weer amper nen euro
maar het was genoeg voor een hele maaltijd
als ge goed kijkt
ziet ge ons schoenen daar staan
we waren "slim" geweest
en hadden ons teensleffers in onze rugzak gestoken
dan konden we direct ons stappers en sokken uitdoen
en ons voeten laten bruinen
(want zo met die witte sokjes rondlopen
dat duurt heel lang eer dat dat er weer af is)
we belden naar ons verblijf
en die man zei:
ik ben er binnen een minuutje
????
inderdaad
we hadden ons drinken nog niet op
daar reed hij al de parking op
????
bleek dat hij al onderweg was
om de andere meisjes op te pikken
allé
wij kregen de eerste lift
dat was nog ferm ver
dat verblijf
we dachten dat het niet meer beter kon
en het was misschien niet "beter"
maar zeker even goed als de vorige
alweer een verblijf
waar ik met gemak een week zou kunnen vertoeven
de kamers waren zeer ruim
en met dat Portugese patchwork
prachtig!!
ook weer een heel gezellig sallonneke
wat zeg ik
een reusachtige woonkamer
met heel veel salonnekes
 
maar geen teken van de Vlaamse meisjes
wij verzonnen alweer de vreemdste verhalen
maar toen we aan tafel gingen
toen waren ze daar eindelijk
ze waren toch maar vertrokken
hadden het heel lang gevonden
en hadden al gebeld voor de lift
toen ze pas in het stadje aankwamen
eigenlijk hadden ze zo maar een km minder gestapt dan wij
maar wij voelden ons toch stoerder hihi
en ze twijfelden alweer
vooral omdat er op de beschrijving stond
dat het best een zware wandeling was
het eten was lekker
de cheesecake als dessert was zalig
en daarmee was onze voorlaatste wandeldag
ook ten einde
 


donderdag 14 april 2016

Portugal, wanneer gaan we het nu toch eens leren......

den buienradar had
schitterend weer beloofd
dus we werden wakker
vol verwachting
en ja hoor!
het zonneke scheen door de ramen
en van de regen was niets meer te zien
we vertrokken
150 meter  omlaag
naar ons ontbijt:
yammie
alweer super
alles erop en eraan
zelfs een espressomachien
fruitsla
vers appelsiensap
toast
croissantjes
veel soorten beleg
cake!!
wat wil ne mens nog meer
het enige spijtige
was dat er alleen tafeltjes voor 2 waren
en dat we ze niet tegen elkaar konden schuiven ook
maar pffff
 we waren 7 dagen samen
we konden nu wel efkes
apart aan een tafelke zitten
klappeke met ons Duitse vriendinnen
(die gisteren onze redding waren)
picknick gekregen
alweer een zeer goed gevuld zakske
en we vertrokken
voor een cirkelwandeling
van ochottekes 15 km
en we hadden het goed gepland
we gingen zorgen dat we eindigden
op het strand
met dat goed weer dat eraan kwam...
we moesten beginnen aan het kerkplein
dat lag helemaal beneden in het dorp
ongeveer 500 m
steil naar beneden
daar vonden we ons wegwijzerkes
lap
we moesten dus helemaal terug naar boven
STEIL OMHOOG
en we passeerden gewoon aan ons hotelleke
allé
dat werden geen 15 maar 16 km hihihi
maar de zon scheen
en we waren veel beter gezind dan in de regen
de weg liep een hele tijd
langs een kanaaltje
het zou saai geweest zijn
moesten we niet zo hebben moeten opletten
om niet over nen dennentots ofzo
uit te schuiven
en erin te vallen
verdrinken zouden we niet gedaan hebben
maar wel goed nat geworden
ik krijg onder
het stappen gaat zo goed
dat we bijna onze afslag missen
naar het strand
we staken bijna in Aljezur begot

onderweg krijg ik alweer
een vreemde sms
hi
alles klarXX

hèèèèè???
ik heb geen duitse vrienden

wat later weer de vraag
in het duits
om toe te voegen op Whatsapp
(ik ZIT helemaal niet op Whatsapp)
wie weet zijn het de twee Duitse "vriendinnen"???
ik reageerde er maar niet op
en het raadsel is nooit opgelost geraakt

het ging onze laatste dag aan zee zijn
dus we wilden er nog van genieten
alhoewel er onderweg 
ook weer veel te genieten viel
bloemen dat er daar al stonden
velden en weiden vol
bloemekes
waar wij in onzen hof
veel moeite voor moeten doen
groeien daar weelderig in het wild

 de zee was verder dan gedacht
dus besloten we even
in het zonneke te rusten
ja lap zeg
die zon verdween direct achter de wolken
en er kwam weer wind opzetten
brrrrr
wij dus weer verder
en daar was ze weer
onze zee!!!

maar daar was ook
nog veel meer wind
en ik werd zo onnozel van mijn haar
dat in mijn ogen waaide
ik voelde mij just
zo een highlanderkoe
dat ik besloot
om mijn buff
als haarband te gebruiken
Tania heeft 's avonds
bij het bekijken van de foto
een aanval van de slappe lach gekregen
en ook ons nette zei achteraf:
moeke
hoe durft gij nu zo marginaal rond te lopen
en gij zijt daar niet eens beschaamd over !!
het werd nog een heel mooie wandeling
ook aan de zee stonden er honderden bloemen
kleuren !!!
soorten !!!
prachtig
de regen van gisteren
had er wel voor gezorgd
dat er veel plassen waren
(waar af en toe een kikker in of uit sprong)
en ook dat de beekjes
wat verbreed waren
maar!!!
we benne op de wereld
ommekaar ommekaar
te hellepen niwaar?

we kregen gezelschap van een duif
die vloog niet achter ons aan
die kTRIPPELDE achter ons aan
ik weet niet wat dat met ons is
maar elke vakantie
is er wel een diertje
een "boomerke"
dat ons achtervolgt
en wil geadopteerd worden
maar de duif kon ons niet volgen
en we hebben ze achtergelaten
we zochten een plekske voor de picknick
de zon was er wel
maar ook verschrikkelijk veel wind
kent ge de uitdrukking:
uit uw vel waaien?
awel die hebben ze daar uitgevonden denk ik
we vonden een plekske
zo een beetje achter een duineke
maar we zaten amper neer
of de zon was weer weg
grrrrrr
het werd bijna bibberen
zeker toen er zelfs 
enkele druppels vielen
we keken naar de lucht
die was blauw
en toch voelden we druppels
en de zee was echt te diep
om zo hoog te spatten

allé
rap terug verder dan maar
we gingen op het strand nog genoeg kunnen zonnen
en inderdaad
nu trokken de laatste wolken weg
en we kwamen aan het strand
mooi
echt een heel heel mooi strand
er mondde daar ook een rivier uit
en samen werd dat een heel groot en mooi strand

ook het dorpje was schattig
al was er niets  te vinden
dat op een zonnig terraske geleek
wij dus naar dat strand
maar dat viel tegen jong
wind
wind
wind
we hebben er welgeteld
tien minuten gelegen
met onze vestekes aan
toen waren we ondergestuifd van het zand
en vertrokken we maar weer
we gingen dan maar in ons dorpje
een terraske doen
en aan het zwembad van het hotel liggen
de zon scheen nu vollen bak
maar de wind zorgde ervoor
dat we dat niet merkten
in het stadje
vonden we wel een terraske
uit de wind
waar zelfs free wifi was begot!
we moesten wel
onze stoelen
op een rijtje naast elkaar schuiven
om in het zonneke te zitten
want zoals elk Portugees terras
zetten die hun tafelkes
liefst in de schaduw
en toen daar echt alle zon weg was
gingen we naar ons hotelleke
eerst gauw ons wat verfrissen
en dan snel naar het zwembad
 nu de zon dan eindelijk
vollen bak scheen !!
ons Ingrid
had wat meer tijd nodig
die bleinen hadden verzorging nodig
niet te geloven
hoe dat die op haar tanden heeft moeten bijten
allé
maar wij dus naar het zwembad
niet in onzen bikini
dat niet
gelukkig
want het was daar eigenlijk
IJS en IJSKOUD
diene wind was echt niet te doen
als we rechtstonden
waaiden de kussens van de ligzetels
ik hield het het langste vol
(ik ben echt zo een zonverslaade
ik ga ooit  zo overwinteren in Benidorm
en dan ben ik zo een bomma
die heel den dag ligt te bruinen)
maar uiteindelijk
moest ik ook plooien zenne
en dan
een beetje later
na den douche
toen voelden we het pas
HOE
VERSCHRIKKELIJK
ERG
VERBRAND
WE WAREN
door die wind
hadden we het niet gevoeld
maar oei oei
ons gezicht
ons armen
ons kuiten
rood
rood
rood
Tania zei tegen mij:
allé jong
nu zijn wij al bijna 50 jaar
gaan wij dat nu nooit leren?
dat we ons moeten insmeren???

nee
blijkbaar niet
toen waren we blij
dat Goedele
TOCH
haar zonnecrème bij had
want die gingen we de volgende dag nodig hebben

deze keer
zochten we een ander restaurantje
ook een aanrader
Chaparro
weeral niets gezellig aan
ge rook de wc in de zaal
een beetje kil
maar het eten
mmmm
en de bediening:
vriendelijk!
we kozen eerst weer vissoep
omdat die de vorige avond
zo goed was meegevallen
en daarna namen we
"risico's"
Goedele koos voor
macaroni met garnalen
wij dachten eerst dat dat zo gelijk
macaroni kaas/hesp zou zijn
maar het was eerder een soort soep

Tania koos een flink stuk tonijn

ons Ingrid
(dat is mijn zus hè, daarmee dat ik bij haar
het woordje ons gebruik)
koos voor de inktvis
en ik voor
...
ik ben de naam kwijt
...
maar het was een soort broodpap
met zeevruchten en vis
speciaal
niet slecht
maar ik zou er nu niet terug voor naar Portugal gaan
maar wel blij dat ik het geprobeerd heb

als dessert was er deze keer wel cheesecake
het laatste stuk
tania liet haar goed hart zien
en ik kreeg het stuk
en zij koos een ander stuk
desserten genoeg
daar in portugal

ineens kwam er iemand naar ons tafel
die stapte recht op tania af
en die begon tegen haar te babbelen
in het vlaams
wij waren efkes heel verwonderd
dat meisje zei al van:
sorry
ik heb mij vergist...

bleek
dat het het meisje was
van de twee vlaamse meisjes
die we in ons eerste hotelleke
heel heel efkes gesproken hadden
maar bij het uitchecken
had Tania er nog eens mee gepraat
zij had Tania nog herkend
maar wij haar niet meer....
genant
allé toen onze frank viel
was alles in orde hoor
zij was daar nu
met een ander Vlaams koppel
en de wandelvriendin
was er niet bij
want die was
"gecrashed"
allé
het was een vreemd verhaal
maar omdat zij ook reisden met andersreizen
zouden we hen nog tegenkomen
en we wilden er meer van weten....
na ons dessert
dat zwaarder was dan gedacht
vertrokken we weer
steil omhoog
naar ons hotelleke
nog efkes den buienradar checken
dat zag er goed uit
mijn boek uitlezen
Santa Montefiore
De Vrouwen van kasteel Deverill
maar wat viel dat tegen
ik heb het laatste hoofdstuk
drie keer opnieuw gelezen
want ik dacht echt dat ik stukken gemist had
geen enkele verhaal lijn was af!
allemaal "open eindes"
ik gruwelde ervan
daar kan ik niet tegen hè
zo nen spannende boek
en dan is er geen deftig einde!

(ondertussen opgezocht:
hè hè
er is een vervolg)

en toen was het weer tijd om te gaan slapen
met ons rood vel
dat al een beetje als karton aanvoelde