West HighlandWay 2007, deel 10

Halverwege wachten Ingrid en Goedele  bij een brugje op Vee om daar te picknicken. Het is echt een prachtig plekje. We hopen even dat we zalm kunnen gaan vissen in het riviertje. Alle wandelaars steken ons echter voorbij, dus vrezen we dat die ook denken dat het gaat regenen en blijven we daar toch maar niet te lang. Wel lang genoeg om een foto te laten nemen door wandelaars. 

Een van hen voelt zich zelfs zo stoer dat hij erbij komt staan.Het is mister Apple-pie !

 We stappen weer verder omlaag en zien in de verte het dorpje al liggen. Het duurt nog best een hele tijd eer we er aankomen. 

Onderweg toch nog enkele stops gehouden en overal komen we mensen tegen. Goedele heeft ook ontdekt dat de mensen die Hi (lees heel zangerig haai) zeggen uit de highlands komen, en die hello (lees helloooow) zeggen uit de lowlands. Vanaf nu zeggen wij “lands” als ze tegen ons hi of hellow zeggen….Wel heel stilletjes hoor. Na een tijd beslissen we ook dat ze maar Vlaams moeten leren en zeggen we gewoon: daaaag. We ontmoeten ook voor de eerste keer de moederkes. Enkele dames die met hun dochters op stap zijn. Die dochters zijn ze altijd kwijt, maar ze zijn er wel gerust in, als ze geld of eten nodig hebben, vinden ze ze meestal terug. 

Onze bunkhouse is zo ongeveer het eerste gebouw dat we tegenkomen. Dat bespaart weer zoekwerk. Het is een keitof en gezellig gebouwke.

 We hebben een kamer van 4 met veel houtwerk. De badkamer is deze keer “ensuite” wat toch leuker is. 

We kunnen daar ook koken als we willen, maar de man vertelt ons waar we ontbijt kunnen gaan eten, en dat gaan we dan toch maar doen. Het is nog vroeg in de namiddag en we besluiten het stadje te gaan verkennen. Eerst komen we de ice-factory tegen. Dat is , midden in de highlands, een heuse klimzaal. Goedele voelt zich direct thuis. Er is ook een zaal waar je kan ijsklimmen, maar daar is niemand bezig en dat is dus nogal saai. Goedele zoekt de boulderzaal maar kan ze niet vinden. Nochtans, ze zou er moeten zijn!!!! In de hal zien we nog een waarschuwing dat klimmen kan leiden tot uitrekken van de armen, en daar is Goedele dus het bewijs van, zoals je op de foto kan zien.

 We gaan verder en vinden de Tailrace-Inn waar we een lekkere aperitief (ja ja alweer whisky en witte wijn en baileys) gaan drinken. We bestellen er ook ons ontbijt voor de volgende ochtend. Op het terrasje is het toch nogal fris dus we gaan terug naar de bunkhouse. Vee doet nog een wandelingetje (als het plat blijft kan het niet lang genoeg duren) maar het loch Leven zelf vindt ze toch niet. In de bunkhouse rusten we wat op ons bed en nemen een douche. Daarna gaan we eten in de Inn. Daar zien we weer dezelfde wandelaars.Vee kiest na het eten weer voor ne whisky, zalig toch dat er hier altijd zoveel keuze is! Ingrid ziet het Schotse vocht minder goed zitten en zij en Goedele gaan voor Russisch: Smirnoff Ice. Na het eten spelen we een kaartspel dat Goedele had meegebracht. Wel plezant maar ingewikkeld. Vee en Ingrid verliezen grandioos (oké, vooral Vee dan).

Dan weer naar ons bed zodat we morgen aan onze laatste stapdag kunnen beginnen (spijtig) ’s Nachts regent het ook. Oei.