West Highland Way 2007, deel 11 al!

In Kinlochleven zijn we weer vroeg wakker. Warm dat we hadden!! We pakken in en gaan ontbijten in de Tailrace Inn. We zijn daar niet de enigen…Naast ons zitten ook 4 dames (wel wat ouder dan ons, een beetje toch), later , toen Vee in haar gat gebeten was en voorop liep, vernemen we dat één van hen deze tocht als verjaardagsgeschenk heeft gekregen. Ze draagt ook een badge met Birthday-girl, en Goedele feliciteert haar dan ook van harte. Dan vertellen ze dus dat ze feitelijk al jarig geweest is. (mensen, ondergetekende zou dat ook een fantastisch geschenk vinden!!) De koffie is niet echt te drinken, de blackpudding wordt geprobeerd (smaakt hoe langer hoe beter) maar niemand krijgt zijn bord helemaal leeg (onze lever ziet hier af!). Dan vertrekken we voor onze laatste tocht. Vandaag moeten we aankomen in Fort William. Bij het vertrek in Kinlochleven vinden we het even niet. We vragen het aan andere wandelaars en inderdaad even later zien we onze bekende paaltjes weer. We beginnen alweer met een klim (dat is nu elke keer, Vee is goed aangekleed, zeker vandaag want het weer ziet er echt betrokken uit, komt ze boven en moet ze alles uitspelen), eerlijk gezegd toch ook een fikse klim!  Maar het uitzicht is alweer de moeite! Loch Leven zien we nu ook liggen. 

Vee wil ervan profiteren om nog zoveel mogelijk foto’s te trekken, tot grote ergernis van Goedele en Ingrid, die willen vooral voortstappen. 

Van Vee moeten er ook altijd mensen (onszelf dus) opstaan, ook daar houden de twee anderen niet zo van. Goedele die trekt bijvoorbeeld liever foto’s van de fauna: highlandkoeien

 en kalfjes (wel schattig), alle schapen die met verf besmeurd zijn (miekes dus) 

en zelfs een vogelke (we denken een vink maar daar moet onze Fried ne naam op plakken). 

Het is wel opvallend hoe brutaal de vogels hier zijn. Die zijn helemaal niet bang voor mensen. Vandaag is echt wel de drukste dag op de WHW.

We lopen bijna in een rijtje! Echt warm wordt het vandaag ook niet meer. We krijgen het wel warm van het stappen (en klimmen). Tegen de middag vraagt Vee waar we gaan rusten. We kijken op de kaart en zien dat we bijna aan een bos komen. Vee stelt voor daar te pauzeren. Maar Goedele en Ingrid willen PERSE pas over de helft rusten. Dat zou dan aan het einde van het bos zijn. Nu is Vee in haar gat gebeten. Dan zal ze haar pas eens versnellen zie! Vanaf nu loopt ze dus voorop en het gaat goed vooruit (met Marco Borsato in haar oren en Bob Sinclair).

Goedele roept nog of den Ben Nevis misschien van whisky is gemaakt. Geeft niets, voorop lopen is ook plezant. En rara, waar pauzeren we???? Natuurlijk, voor het bosje (hihi). Ingrid en Goedele moesten veel te dringend plassen ! Daar proberen we voor de allereerste keer de energy-gel!! Jakkes, zo vies, we hebben heel veel thee en water nodig om dat door te spoelen!!Bijnaam voor deze zakjes is trouwens: de spermazakjes, daar lijkt het dus op, qua uitzicht mensen!!  Maar energie krijgen we er wel van, Vee vlamt weer verder.Onderweg worden we gepasseerd en steken we dezelfde mensen wat later ook weer voorbij.