dinsdag 24 maart 2015

Wandelen aan de zee

ik was dit weekend nog eens aan ons zee
ik ben daar toch echt graag
ik zocht en vond een betaalbaar studioke
en ik vertrok vrijdag direct na school
echt direct hè
thuiskomen
valies en reiszakje
 
naaimachien ging niet mee
want ik vertrok met de trein
MDH kwam zaterdag pas
 
ik was ook direct weer thuis
we kwamen aan bij het station
en de trein reed juist weg
 
dus nog efkes terug naar huis
(het is op nog geen km)
iets meer op het gemak
de mails checken
Facebook nog eens checken
de spaghettisaus voor de thuisblijvers al klaarzetten
 
en dan opnieuw naar het station
deze keer op tijd!
 
die reis op zich was al plezant
ik voelde mij precies
ook ne kotstudent
met mijn valiezeke
ik denk niet dat de andere mensen
dachten dat ik er ene was
maar ik voelde mij toch zo
 
natuurlijk was ik er gene
al die studenten
die zitten
ofwel op hun laptop
te tokkelen
ofwel op hun smartdink
 
ik zat daar met een boek
 
 
ik had nog efkes getwijfeld
om een ticket eerste klas te nemen
heel veel duurder was dat niet
ik heb al korting met Grote Gezinnen
ja
deze tijd noemen ze een gezin met drie kinderen
groot
dat is ook ooit anders geweest
 
maar ik vond een ticket eerste klas
zo een beetje decadent
 
ik had het misschien beter gedaan
want van Brussel tot Gent
stond dat daar stampvol
 
allemaal jongen dan mij
en niet zwanger
dus ik voelde mij niet verplicht
om mijn plaats af te staan
 
aangekomen in Oostende
ging ik eerst naar den Delhaize aldaar
om mijn avondeten te kopen
ja ik ben zot van die voorverpakte maaltijden
de verse hè
niet de diepvries

ik probeerde nog eventjes
om braaf mijn valiezeke
in zo 'n opbergbakske te proppen
maar dat was te klein
dus met mijn valiezeke
door den Delhaize
schrik dat ze aan de kassa zouden vragen:
madam
mogen we in uw kabas kijken
niet dat er iets instak dat kwaad kon
maar het was nogal ne rommel
 
 
en dan naar Westende
de eerste avond was zo ontspannen als maar kan
ik vind dat zo spijtig
waarom kan ik dat nu niet thuis???
ik at mijn bakje
puree met volauvent
en niks geen groenten
maar lekker jong!!!!
ik haakte wat
ik keek een aflevering van
Midsummer Murders
(dat is het enige dat thuis niet lukt
ze haten dat hier
misschien ook omdat ze elke aflevering
al ne keer of 28 gezien hebben)
 
 
zo stom dat ik daar thuis precies nooit tijd voor heb
daar hoor ik altijd wel een droogkas piepen
(ja MDH ik hoor die wel
ik doe alsof ik ze niet hoor
in de hoop dat iemand anders ze gaat afzetten)
of ik zie wasmanden staan
volle
 
is er trouwens iemand die weet
hoe ge aan dochters uitlegt
dat het niet nodig is
om kleding na 5 uren draagtijd
in de was te doen
en aan zonen
dat het echt wel nodig is
om kleding
na 5 dagen draagtijd
in de was te doen??
 
OOOO
nu gaan ze weer kijven op mij!!!
 
of ik ga toch maar iets bakken
of stofzuigen
of hout halen
of...
 
ik vind dat echt moeilijk
om op een gewone dag
voor 8 uur 's avonds
lekker te luieren
en te doen wat ge leuk vindt....
 
maar aan de zee lukt mij dat wel
misschien is het het effect van de zee
van het uitzicht
van de kleuren
van de wind
(wind dat er was
ik denk dat ik 3/4 van mijn haren kwijt ben
eruitgewaaid door de wind)
van de zoetigheid
van de goei lucht
in elk geval
ik kan aan de zee
gerust alleen maar doen
wat ik zelf leuk vind
zonder schuldgevoel
 
zaterdag maakte ik mij
een sjatteke koffie
ik haakte wat in de zetel
voor de televisie
ik lachte mij een kriek
met een oude uitzending
van De Familie Backeljauw
en daarna trok ik mijn wandelrok aan
mijn wandelschoenen
een goei vest
en ik ging ergens ontbijten
om daarna aan een stevige wandeling te beginnen
plan was om de
Schuddebeurzewandeling te stappen
het weer was ok
de zon scheen
ik liep maar 3 keer verkeerd
op de één of andere manier
staan die plakskes
niet op mijn ooghoogte
of altijd aan de kant van 't straat waar ik niet loop
of waren ze verstopt door wegenwerken
 
ik had het gelukkig snel door
en de zon scheen nog altijd
en ik zag toffe straatjes
en toffe huisjes
en toen
toen kwam ineens de twijfel op
 
ik had toch koffie gemaakt
en ik maak altijd oploskoffie
en omdat er geen waterkoker was
had ik het water gekookt
in een pannetje
op het vuur
 
en had ik dat vuur
nu wel afgezet...
 
tja
en éne keer dat in mijn koppeke zit
gaat het er niet meer uit....

wat zou er gebeuren met zo een panneke water
als dat is uitgekookt

zou dat rap branden?

er lag toch gene handdoek naast...
 
ik probeerde zenne
om dat uit mijne kop te krijgen
meezingen met de muziek
aan iets anders denken
tegen mijn eigen zeggen:
niet flauw doen!!!
 
maar dan ineens hoorde ik een sirene
toen stond mijn hart stil
tja
de pret was eraf
ik was bijna in de helft van mijn wandeling
en besloot om terug te gaan
niet gewoon op mijn stappen terug
dat is echt saai
maar via een andere weg
gewoon direct naar het appartement
toen ik op het strand kwam
zag ik in de verte
de rij appartementen
OMG
daar zag er eentje zo zwart als roet
ik was mijn verhaal al aan het repeteren
wat ik aan de politie zou vertellen
en aan de eigenaars
naar mijn waarborg zou ik kunnen fluiten
en ik stapte nog wat rapper
precies of dat ging nog helpen
 
natuurlijk
niets aan de hand hè
dat zwart appartement
dat was omdat er stellingen voorstonden
dat kookvuur
dat stond gewoon af
niks brand
gelukkig
 
het was ondertussen toch beginnen regenen
ijskoude regen zelfs
dus ik was ook wat blij dat ik terug was
een kommeke warme soep gemaakt
(opgewarmd !!
ik kook daar echt niet)
nog wat verder gehaakt
wat gelezen in mijnen boek
en toen was het tijd om naar Nieuwpoort te stappen
want ik had wel een missie!!!
ik ging het nieuwe boek
van het Knutselbos halen
 
ik vertrok met de tram
maar onderweg klaarde het ineens helemaal uit
dus ik stapte voor Nieuwpoort-Bad uit
en ging te voet verder stappen
ook schoon daar!!!
eerst langs de vaargeul
en dan langs de straatjes
aan de buitenkant
echt ik voelde mij
SUPERGELUKKIG
wat ne gelukzak dat ik toch was
om zo'n goed weer te hebben
om in zo'n mooi land te wonen
om af en toe zo een weekendje te kunnen betalen
om op weg te zijn naar dat nieuwe boek
om zo'n toffe wandelingen te vinden
ik liep echt te glunderen
 
en toen kreeg ik het
nu ga ik iets vertellen
dat gijle niet gewoon bent
waar veel mensen misschien
 van gaan verschieten
die gaan zeggen
of denken
maar allé Vee!!!!
maar af en toe dan gebeurt het
nu had ik het moeten zien aankomen
eerst had ik een man op zijn fiets zien rijden
met een cigaretteke in zijn mond
en achter op zijn bagagerek
een kabaske
 
de adem stokte efkes in mijn keel
want dat was nu precies ons vake
ons vake reed overal naartoe
op zijn fiets
met zijn kabas werkgerief
vanachter
ons vake ging altijd overal klussen
maar
dat kon natuurlijk niet
ons vake is al veel jaren geleden gestorven
veel te jong
nog niet eens aan zijn pensioen
 
dat is dan efkes slikken
want eerst denkt ge:
daar rijdt ons vake
en dan direct weet ge weer
nee...
dat kan niet Vee
 
wat later was het de muziek in mijn oren
Ma Baker van Boney M
dat was één van de platen die wij thuis hadden
en die muziek hoorden wij dus vaak
dan een liedje van Lenny Coer
en nog wat van "lang geleden"
 
toen was er ineens een  tof huis
zo een echt kustvilla'ke
het was een beetje vervallen
en niet goed onderhouden
bouwjaar 1955
1955
nog niet echt oud
het was gebouwd toen ons vake al leefde
en nu stond het er nog
ja ik kan niet uitleggen
wat er met dat jaartal juist is
maar het deed mij verdriet
dat oude huis
 
den druppel was het volgende liedje
in mijn oren
"als de dag van toen"
dat vind ik nu eens het meest nostalgische liedje dat er is
en toen kwamen ze
de tranen
 
het ene moment dolgelukkig
het andere moment
aan het snotteren
snuffen
slikken
met mijn gezicht aan het trekken
om die tranen tegen te houden
ne keer met nen tip van mijne zakdoek
in mijn ogen wrijven
ik kon er niet aan doen
 
ik vond het zo erg
dat ons vake
niet mee kon genieten
van al die eenvoudige dingen
 
ons vake zou ook content geweest zijn
met een wandelingetje aan de zee
op zijn gemakske
met het kijken naar de huizen
(en er niet persé één van moeten hebben)
met het Belgische zonneke
(dat is hetzelfde als dat van Spanje)
met een babbelke met de gebuur
met een cigaretteke
met een Palmke
 
zo spijtig
dat hij daar niet meer van kan genieten
hij had er hard genoeg voor gewerkt
in zijn leven
 
moest ge dus
in de buitenwijken van Nieuwpoort
een vrouw hebben zien lopen
met wat betraande ogen
 
dat was ik
een heel gelukkig mens
meestal
maar ook af en toe met een verdriet
 
groetjes
vee
 
 
 


18 opmerkingen:

  1. heel herkenbaar
    tranen in mijn ogen
    want ik mis ook
    mij lief vadertje die vorig jaar stierf,
    nog elke dag

    op 2 april zou hij 82 zijn geworden. Ik ga hem volgende week massa's bloemen op zijn graf zetten.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ons vake is er al vier jaar ni meer en soms door een woord een gebaar dan denkt ge aan uw vake en dan komen de tranen. En da mag, want ge hebt die zo graag gezien en ge mist die nog elke dag o zoveel. En als ge ni meer aan uw vake zou denken, da zou pas erg zijn....
    Grtjs
    Daniëlle

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wij hebben geluk, met zo'n fijne papa in onze herinnering.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Als je van iemand houdt, blijft dat ook na het sterven. Dat zie je bij jou nu ook weer. Een beeld of een geur en plots is de herinnering heel levend en het gemis ook. Het voelt soms even moeilijk, maar volgens mij is het goed zo. Je voelt ook weer de liefde van en voor je vader.
    Lieve groet, Nelleke

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Maar Veeke toch... dat weemoedige is echt besmettelijk... Denk maar aan de mooie tekst die je bij mij schreef!...Je vake zal altijd in je hart blijven wonen... Ik zoek mijn ouders in de sterren... ik weet het...dat klinkt onnozel... 's avonds op wandeling met de honden kijk ik naar de sterren en dan zoek ik...Het helpt een beetje...
    En het zeetje heeft precies toch ook weer deugd gedaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. geluk en verdriet, 't zit allebei in een klein hoekske.
    knuffel x

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Weer zo'n heerlijk verhaal, recht uit het hart!
    zo zie je maar dat geluk en verdriet hééél kort bij elkaar liggen...dat is misschien een cliché, maar jouw verhaal bewijst het toch maar hè!
    Het siert jou Veeke, het lezen van jouw diepste gevoelens die je hier neerzet, geeft mij een warm gevoel...en dan zeggen ze dat virtuele gevoelens niet bestaan??!!!...nochtans voel ik veel oprechtheid, vriendschap en warmte telkens ik hier kom binnenvallen bij jouw blogje....Ik stuur je...(voel je het al?) een hele hele lieve warme harteknuffel! lieve groetjes, Hilde

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik denk nog zo vaak.....even mijn vader bellen.... Misschien hebben ze daar in de hemel ook telefoon? want dat hij in de hemel is dat isnzeker.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oooh Vee, zo mooi geschreven, zo écht, zo herkenbaar. Dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Mooi! En wat fijn dat je het ''gewoon'' kunt laten gaan. Je hebt zo te lezen een heerlijk weekend gehad met alle emoties die je maar kunt hebben, dat is mooi heel mooi.... XX Eshter

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Práchtig geschreven!! Dit zijn mooie kilometers van je lijstje!

    BeantwoordenVerwijderen
  12. oh weeral geschreven met zoveel emotie Vee, echt recht uit het hart! Ik kan je perfect volgen, de ene moment vol geluk en de andere moment ineens vol tranen. zo herkenbaar, ook ik heb dat dikwijls met de herinneringen aan mijn ouders.
    Maar je had toch ook een fijn weekendje daar en dat is wat telt!
    Grtjes, rita.

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Echt Veerle - als ik je hoor vertellen terwijl ik lees, weet ik weer dat ik uit Weerde kom. Dat gebeurt niet zo vaak (ik woon nl. wél dichtbij 't zeetje weet je, en ik ga er al even graag uitwaaien) maar het is een heel fijn gevoel - zeker nu. Je raadt wel wie er gisteren jarig was denk ik en waarom dit recht naar mijn hart ging.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Lap , ook met tranen in mijn ogen.
    Ik ben vorige week langs de Louis Brenta Straat gereden en had het toch efkens moeilijk.

    Kaat

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Feitelijk is het daar begonnen, nu ge het zegt, ik vertrok met de trein en we stopten in Buda....

      Verwijderen
  15. Ahhh, kan het me levendig voorstellen. Af en toe verdrink je ineens in gedachten en herinneringen, door een liedje of het zien van iemand of zelfs bij het ruiken van een bepaalde geur (heb ik dan ooit ;-)).
    Maar goed dat je voor de rest gelukkig bent - balansdag zullen we maar zeggen ;-)

    BeantwoordenVerwijderen