donderdag 27 november 2014

Over hoe we met vertraging toch op het haakavondje geraakten

op donderdag kunnen we bij Kristel gaan handwerken
dus vandaag stond ik om tien over zes
langs de kant van de weg
te wachten op mijn lift
we zijn met 3 vrouwen uit onze buurt
en we rijden om beurten
vandaag ging Veerle rijden
en ik en Katrien reden mee
we vertrokken goed op tijd
we willen namelijk niet te laat zijn
want dat is daar al een flink groepje geworden
en stiekem hebben we schrik
dat er geen stoelen genoeg gaan zijn
er is trouwens een mevrouw
ik ken haar naam nog niet
die heeft voor de zekerheid
een vouwstoel mee
in de koffer van haar auto
zo'n succes is dat handwerken al geworden
het was redelijk druk op de weg
in de auto druk getetter
en toen...
"sloeg het noodlot toe"
aan een kruispunt
mét rode lichten
waar wij moesten afslagen
horen we de auto voor ons vertrekken
met piepende banden
niet normaal
en de rook kwam eraf
van de banden...
we zeggen nog tegen elkaar:
"dat komt niet goed"
als die auto
vlak voor ons dus
stilvalt
net achter de lichten
en wij stonden erachter
we wachten efkes
we denken:
diene zal wel snel verder rijden
maar de vier pinkers sprongen op
en daar stonden we
vast!
we konden niet meer achteruit
en ook niet meer vooruit
want langs de ene kant
was er een vluchtheuvel
waar ge beter niet overrijdt

over vluchtheuvels proberen rijden
is niet goed voor uw banden
(moest ik nog anoniem zijn
dan kon ik dat verhaal bloggen
maar spijtig genoeg gaat dat niet meer
als ge het wilt weten
zult ge het mij persoonlijk moeten vragen)

langs de andere kant was een fietspad
achter ons stond ook al een auto te wachten
en voor ons
in het midden van de straat
stond daar die auto
we zien dat het een madammeke is
achter het stuur
die stapt uit
en doet teken dat ze niet verder kan
wij zeggen tegen elkaar:
"we gaan die aan de kant duwen"
Katrien en ik springen uit de auto
excuseer
Katrien springt uit de auto
en ik zit vast met een kinderslot....
ik geraak niet uit de auto
ik moet dus wachten
tot Katrien mij komt verlossen
allé
 wij gingen diene auto ne keer verzetten
DAT hadden we gedacht
Katrien en ik zetten ons alletwee achter de auto
wij beginnen vollen bak te duwen
maar het enige dat van zijn plaats kwam
was de spoiler die een beetje KRAK zei...
wij gauw onder de spoiler gaan duwen
maar echt waar
wij kregen diene auto geen millemeter van zijn plaats
nee
die mevrouw had haar handrem niet op
maar zo leek het

ondertussen staan er daar aan het rode licht
al veel auto's
met veel interesse te kijken naar ons
maar ge moet niet denken
dat er ene man uit zijn auto komt!!!!

ok
plan om de auto aan de kant te duwen mislukt
zegt dat madammeke zo:
"ja, ik kom juist van de garage
die is hier een 100 m vandaan
ik ga terug
wilde gijle efkes een minuutje bij mijne auto wachten"

en weg was die!

daar stonden Katrien en ik
aan die kapotte wagen
(Veerle zat nog steeds achter het stuur
in haar eigen wagen
die stond daar redelijk gevaarlijk
want met haar koffer zo nog op dat kruispunt)

allé
wij gingen dan maar "efkes"
op die auto passen...

ondertussen stond er op de drukke baan
(Leuvense Steenweg in Muizen)
langs den ene kant een file
bijna tot aan de Romboutstoren
en aan den andere kant
bijna tot aan Planckendael

en NATUURLIJK
dachten al die mensen
dat dat ONZE auto was
nog nooit zoveel boze blikken gekregen
van MANNEN trouwens
die beter waren uitgestapt
misschien hadden we de auto kunnen opheffen

tja
met die file
dat werd echt een probleem
dus ik besliste om de auto's
langs dat fietspad te sturen
wij hadden daar ook langs kunnen rijden
maar ja...
wij moesten babysitten op ne kapotte auto
in mijn jaszak zat mijn fluo-armband
en ik begon
als nen echte agent
het verkeer te regelen
(oké een klein beetje overdreven
ik ging op de raampjes kloppen
om teken te doen dat de mensen
langs het fietspad konden wegrijden
ze konden daar nipt tussen
het was er precies voor gemaakt)

en NEEEEE
ik ben er heel hard tegen
dat auto's over fietspaden rijden
maar in dit geval was het echt de enige optie
en MOEST er een fietser aangekomen zijn
dan had ik alle auto's
professioneel tegengehouden
wees gerust

amai
als ge zo op een raampje gaat kloppen
dan krijgt ge nogal reacties zenne
er zijn er die echt schrikken
precies of ik ga ze overvallen
er zijn er die precies schrik hebben
dat ik iets wil verkopen
er zijn er (vooral vrouwen)
die niet deftig weten
hoe ze hun raampje moeten opendoen
en echt
de meeste mensen bekeken ons zo van:
HET IS ALLEMAAL ULLE SCHULD
amai
en we waren gewoon ongewild aan het helpen begot

ondertussen was dat minuutje al uitgelopen
tot ongeveer een kwartier
en feitelijk zagen we dat madammeke al lang niet meer
toen kregen we een beetje schrik
stel dat dat een gepikte auto is
of die is het gewoon afgetrapt
DAN ZITTEN WIJ DAAR MET DIENE AUTO
en toen eindelijk
stapte er nog ne man uit
die wou komen helpen
we vertellen de situatie

TOCH niet geloven
dat het NIET de handrem is
TOCH die auto opendoen
om dat te checken
(mannen denken echt dat vrouwen
NIETS over nen auto weten)
ik heb daar wat met diene gast
tegen de koffer van dien auto staan wippen
(ja klikt raar hè
maar wat op en neer wippen
was het enige dat die auto nog deed)
TOCH moeten toegeven
dat de voorste rem geblokkeerd zal zijn

en toen...
uit het niets
kwam er een man van de garage
die kreeg de auto toch in gang
zette hem aan de kant
en wij gauw in de auto
zodat we verder konden
naar kristel!!!!
en uit het zicht
van al die beschuldigende blikken
dat madammeke heeft ons niet eens deftig kunnen bedanken
(ik ga ervan uit dat ze dat had willen doen)

soit
we kwamen dik een kwartier te laat bij Kristel
daar waren gelukkig nog juist genoeg stoelen vrij
en Kristel trakteerde zelfs voor haar verjaardag
maar van D'ENTRAASE
(de opwinding)
heb ik niet voor cava gekozen
maar voor een gewoon theetje
en het was weer supergezellig

voilà
zo kwamen we met vertraging
maar weer met een avontuur rijker
toch nog in Bonheiden

groetjes
vee


19 opmerkingen:

  1. :-)))))) En het verhaal in levende lijve bij Kristel : :-))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))))!
    Gijle zijt toch nogal "keirels" zunne!
    't Ga aftellen worden tot den 18de en afkicken intussen... Twee weken geen haakcafé!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha, geweldig omschreven!
    Ge maakt nogal iets mee als ge naar Bonhei rijdt he

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Eigenlijk zijde gij wel een rappe... een heel rappe! Gij kunt om 12.50 al een bericht plaatsen over iets wat je pas op 18.30 meemaakt!!! :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. En ik kan nog meer ! Ik kan ne foto van u op mijne facebook,zetten zonder te weten hoe.....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat snap ik helemaal niet!!! Hoe kan da???? Op welke knoppekes hebde nu weer zitten tikken???

      Verwijderen
    2. Kristel denkt omdat gij als eerste een reactie zette, en ik heb zelf geen foto geplaatst....maar hier zie ik,wel een andere foto...heel raar jong....ze pikken allemaal uw fotos pas maar op.....

      Verwijderen
  5. geweldig en helemaal waar geschreven. hihi ik ben nog aan het lachen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. awel met dit te lezen is mijn dag al helemaal goed begonnen :)
    gelijk een tekenfilmke begot :)
    (arme jullie, valselijk beschuldigd van alle miserie terwijl jullie zo goed wilden helpen)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Feitelijk verdiende gijlle twee medailles :
    1 voor hoffelijke behulpzaamheid en de 2de om de mensen te laten lachen !

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. moest er binnenkort eenoproep gedaan worden naar de twee dames die de dame in nood geholpen hebben, geef onze namen door hè, ik won bij sport nooit een medaille, maar die voor behulpzaamheid wil ik wel zenne

      Verwijderen
  8. Ja, helemaal in levende lijve den "trak" van ons Vee kunnen mee maken. Ni simpel.
    Wijllie waren al blij da ge zelf niks had, want we waren al vreed ongerust. Gelukkig hebt ge u goe kunnen ontspannen in het haakcafé. Waar da allemaal ni goe voor is zo'n café !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Amai Vee ik lig hie wee dubbel van uw verhaal, gij kunt da zo vertellen precies of we staan erneffe, ik zie dat zo veu mijn ogen gebeure en stel me da allemaal echt veu, gij kunt da echt zo smakelijk vertelle, nie te doen!!!!! Gelukkig liep het allemaal goedaf en zedde toch nog bij kristel gearriveerd, al wast mee wa vertraging, ge had toch uw ontspanning nog dan die hoog nodig was na zo'n belevenis.
    Grtjes, rita.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik dacht op ne moment dat we voor een filmke van verborgen camera meededen....zo'n hilarische situatie dat dat was !

      Verwijderen
  10. Wat weer een heerlijk verhaal om te lezen, dank u! XX Esther

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Hahaha, wat een verhaal weer, geweldig opgeschreven ook! Ik zag al voor me dat ze jullie in de boeien zouden slaan als het een gepikte auto zou zijn ... man man, dan had je wel weer heel veel "leuks" om te vertellen gehad ;-) Kristel zal toch wel toeterende oren hebben als jullie allemaal naar huis zijn lijkt me :-P

    BeantwoordenVerwijderen