donderdag 14 april 2016

Portugal, wanneer gaan we het nu toch eens leren......

den buienradar had
schitterend weer beloofd
dus we werden wakker
vol verwachting
en ja hoor!
het zonneke scheen door de ramen
en van de regen was niets meer te zien
we vertrokken
150 meter  omlaag
naar ons ontbijt:
yammie
alweer super
alles erop en eraan
zelfs een espressomachien
fruitsla
vers appelsiensap
toast
croissantjes
veel soorten beleg
cake!!
wat wil ne mens nog meer
het enige spijtige
was dat er alleen tafeltjes voor 2 waren
en dat we ze niet tegen elkaar konden schuiven ook
maar pffff
 we waren 7 dagen samen
we konden nu wel efkes
apart aan een tafelke zitten
klappeke met ons Duitse vriendinnen
(die gisteren onze redding waren)
picknick gekregen
alweer een zeer goed gevuld zakske
en we vertrokken
voor een cirkelwandeling
van ochottekes 15 km
en we hadden het goed gepland
we gingen zorgen dat we eindigden
op het strand
met dat goed weer dat eraan kwam...
we moesten beginnen aan het kerkplein
dat lag helemaal beneden in het dorp
ongeveer 500 m
steil naar beneden
daar vonden we ons wegwijzerkes
lap
we moesten dus helemaal terug naar boven
STEIL OMHOOG
en we passeerden gewoon aan ons hotelleke
allé
dat werden geen 15 maar 16 km hihihi
maar de zon scheen
en we waren veel beter gezind dan in de regen
de weg liep een hele tijd
langs een kanaaltje
het zou saai geweest zijn
moesten we niet zo hebben moeten opletten
om niet over nen dennentots ofzo
uit te schuiven
en erin te vallen
verdrinken zouden we niet gedaan hebben
maar wel goed nat geworden
ik krijg onder
het stappen gaat zo goed
dat we bijna onze afslag missen
naar het strand
we staken bijna in Aljezur begot

onderweg krijg ik alweer
een vreemde sms
hi
alles klarXX

hèèèèè???
ik heb geen duitse vrienden

wat later weer de vraag
in het duits
om toe te voegen op Whatsapp
(ik ZIT helemaal niet op Whatsapp)
wie weet zijn het de twee Duitse "vriendinnen"???
ik reageerde er maar niet op
en het raadsel is nooit opgelost geraakt

het ging onze laatste dag aan zee zijn
dus we wilden er nog van genieten
alhoewel er onderweg 
ook weer veel te genieten viel
bloemen dat er daar al stonden
velden en weiden vol
bloemekes
waar wij in onzen hof
veel moeite voor moeten doen
groeien daar weelderig in het wild

 de zee was verder dan gedacht
dus besloten we even
in het zonneke te rusten
ja lap zeg
die zon verdween direct achter de wolken
en er kwam weer wind opzetten
brrrrr
wij dus weer verder
en daar was ze weer
onze zee!!!

maar daar was ook
nog veel meer wind
en ik werd zo onnozel van mijn haar
dat in mijn ogen waaide
ik voelde mij just
zo een highlanderkoe
dat ik besloot
om mijn buff
als haarband te gebruiken
Tania heeft 's avonds
bij het bekijken van de foto
een aanval van de slappe lach gekregen
en ook ons nette zei achteraf:
moeke
hoe durft gij nu zo marginaal rond te lopen
en gij zijt daar niet eens beschaamd over !!
het werd nog een heel mooie wandeling
ook aan de zee stonden er honderden bloemen
kleuren !!!
soorten !!!
prachtig
de regen van gisteren
had er wel voor gezorgd
dat er veel plassen waren
(waar af en toe een kikker in of uit sprong)
en ook dat de beekjes
wat verbreed waren
maar!!!
we benne op de wereld
ommekaar ommekaar
te hellepen niwaar?

we kregen gezelschap van een duif
die vloog niet achter ons aan
die kTRIPPELDE achter ons aan
ik weet niet wat dat met ons is
maar elke vakantie
is er wel een diertje
een "boomerke"
dat ons achtervolgt
en wil geadopteerd worden
maar de duif kon ons niet volgen
en we hebben ze achtergelaten
we zochten een plekske voor de picknick
de zon was er wel
maar ook verschrikkelijk veel wind
kent ge de uitdrukking:
uit uw vel waaien?
awel die hebben ze daar uitgevonden denk ik
we vonden een plekske
zo een beetje achter een duineke
maar we zaten amper neer
of de zon was weer weg
grrrrrr
het werd bijna bibberen
zeker toen er zelfs 
enkele druppels vielen
we keken naar de lucht
die was blauw
en toch voelden we druppels
en de zee was echt te diep
om zo hoog te spatten

allé
rap terug verder dan maar
we gingen op het strand nog genoeg kunnen zonnen
en inderdaad
nu trokken de laatste wolken weg
en we kwamen aan het strand
mooi
echt een heel heel mooi strand
er mondde daar ook een rivier uit
en samen werd dat een heel groot en mooi strand

ook het dorpje was schattig
al was er niets  te vinden
dat op een zonnig terraske geleek
wij dus naar dat strand
maar dat viel tegen jong
wind
wind
wind
we hebben er welgeteld
tien minuten gelegen
met onze vestekes aan
toen waren we ondergestuifd van het zand
en vertrokken we maar weer
we gingen dan maar in ons dorpje
een terraske doen
en aan het zwembad van het hotel liggen
de zon scheen nu vollen bak
maar de wind zorgde ervoor
dat we dat niet merkten
in het stadje
vonden we wel een terraske
uit de wind
waar zelfs free wifi was begot!
we moesten wel
onze stoelen
op een rijtje naast elkaar schuiven
om in het zonneke te zitten
want zoals elk Portugees terras
zetten die hun tafelkes
liefst in de schaduw
en toen daar echt alle zon weg was
gingen we naar ons hotelleke
eerst gauw ons wat verfrissen
en dan snel naar het zwembad
 nu de zon dan eindelijk
vollen bak scheen !!
ons Ingrid
had wat meer tijd nodig
die bleinen hadden verzorging nodig
niet te geloven
hoe dat die op haar tanden heeft moeten bijten
allé
maar wij dus naar het zwembad
niet in onzen bikini
dat niet
gelukkig
want het was daar eigenlijk
IJS en IJSKOUD
diene wind was echt niet te doen
als we rechtstonden
waaiden de kussens van de ligzetels
ik hield het het langste vol
(ik ben echt zo een zonverslaade
ik ga ooit  zo overwinteren in Benidorm
en dan ben ik zo een bomma
die heel den dag ligt te bruinen)
maar uiteindelijk
moest ik ook plooien zenne
en dan
een beetje later
na den douche
toen voelden we het pas
HOE
VERSCHRIKKELIJK
ERG
VERBRAND
WE WAREN
door die wind
hadden we het niet gevoeld
maar oei oei
ons gezicht
ons armen
ons kuiten
rood
rood
rood
Tania zei tegen mij:
allé jong
nu zijn wij al bijna 50 jaar
gaan wij dat nu nooit leren?
dat we ons moeten insmeren???

nee
blijkbaar niet
toen waren we blij
dat Goedele
TOCH
haar zonnecrème bij had
want die gingen we de volgende dag nodig hebben

deze keer
zochten we een ander restaurantje
ook een aanrader
Chaparro
weeral niets gezellig aan
ge rook de wc in de zaal
een beetje kil
maar het eten
mmmm
en de bediening:
vriendelijk!
we kozen eerst weer vissoep
omdat die de vorige avond
zo goed was meegevallen
en daarna namen we
"risico's"
Goedele koos voor
macaroni met garnalen
wij dachten eerst dat dat zo gelijk
macaroni kaas/hesp zou zijn
maar het was eerder een soort soep

Tania koos een flink stuk tonijn

ons Ingrid
(dat is mijn zus hè, daarmee dat ik bij haar
het woordje ons gebruik)
koos voor de inktvis
en ik voor
...
ik ben de naam kwijt
...
maar het was een soort broodpap
met zeevruchten en vis
speciaal
niet slecht
maar ik zou er nu niet terug voor naar Portugal gaan
maar wel blij dat ik het geprobeerd heb

als dessert was er deze keer wel cheesecake
het laatste stuk
tania liet haar goed hart zien
en ik kreeg het stuk
en zij koos een ander stuk
desserten genoeg
daar in portugal

ineens kwam er iemand naar ons tafel
die stapte recht op tania af
en die begon tegen haar te babbelen
in het vlaams
wij waren efkes heel verwonderd
dat meisje zei al van:
sorry
ik heb mij vergist...

bleek
dat het het meisje was
van de twee vlaamse meisjes
die we in ons eerste hotelleke
heel heel efkes gesproken hadden
maar bij het uitchecken
had Tania er nog eens mee gepraat
zij had Tania nog herkend
maar wij haar niet meer....
genant
allé toen onze frank viel
was alles in orde hoor
zij was daar nu
met een ander Vlaams koppel
en de wandelvriendin
was er niet bij
want die was
"gecrashed"
allé
het was een vreemd verhaal
maar omdat zij ook reisden met andersreizen
zouden we hen nog tegenkomen
en we wilden er meer van weten....
na ons dessert
dat zwaarder was dan gedacht
vertrokken we weer
steil omhoog
naar ons hotelleke
nog efkes den buienradar checken
dat zag er goed uit
mijn boek uitlezen
Santa Montefiore
De Vrouwen van kasteel Deverill
maar wat viel dat tegen
ik heb het laatste hoofdstuk
drie keer opnieuw gelezen
want ik dacht echt dat ik stukken gemist had
geen enkele verhaal lijn was af!
allemaal "open eindes"
ik gruwelde ervan
daar kan ik niet tegen hè
zo nen spannende boek
en dan is er geen deftig einde!

(ondertussen opgezocht:
hè hè
er is een vervolg)

en toen was het weer tijd om te gaan slapen
met ons rood vel
dat al een beetje als karton aanvoelde


4 opmerkingen:

  1. Wind of gene wind... ik blijf het daar een zalige vakantie vinden!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Toen mijn neefje een jaar of vijf was en terugkwam uit Schotland, zei hij me iets heel flatterends: Claire, jij lijkt eigenlijk op een Schotse koe hé? Maar blijkbaar ben ik dus niet de enige. :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Och arme rood verbrande kreeftjes... Maar cheececake; dat maakt veel goed hè :-)))

    BeantwoordenVerwijderen