dinsdag 9 september 2014

wonen in een klein dorp

ik weet het
er zijn veel nadelen
aan wonen in een dorp
zo weet iedereen direct
wanneer ge eens laat bent uitgeweest
of wat veel pintjes hebt durven drinken
zo staan ouders gemakkelijk aan uw deur
zo wordt er heel gemakkelijk
van een mug nen olifant gemaakt
zo worden nieuwkomers
zelfs na 20 jaar
nog als nieuwkomers beschouwd
maar het is toch zo zalig
om in ons klein dorpje te wonen
deze ochtend vertrok ik
zoals elke ochtend om half acht naar school
met mijn fietske
ik woon op amper ne kilometer van school
en  ik ben echt sneller met de fiets
eer ik ingeladen heb
den auto gestart
geparkeerd
dan staat mijn fietske al lang in het fietsenrek
 
zo fiets ik elke morgen
dezelfde weg
vandaag ging dat zo:
eerst roep ik dag naar twee kinderen
die vorig jaar nog bij ons op school zaten
en nu met de fiets naar Mechelen vertrekken
wat verder zeg ik dag
tegen de papa van één van die kinderen
die nog staat te wuiven
en er duidelijk niet 100% gerust in is...
even later passeer ik een fietser
ook nu wordt er weer geknikt
niet dat we elkaar echt kennen
maar ik weet hoe de man heet
waar hij woont
wie zijn kinderen zijn
dus knikken we naar elkaar
(ik vraag mij dan altijd af:
weten die mensen wel wie ik ben?)
er toetert iemand in den auto
ik zwier ne keer met mijn arm
aan de busparking
staan altijd veel kinderen te wachten
de "groten" die kijken nogal naar de grond
dag zeggen tegen een oude juf
dat is niet "cool"
maar de nieuwkes
die staan al van ver te lachen
en te roepen:
"dag juf veerle"
haha tegen kerstmis hebben zij ook geleerd
dat dat dus NIET cool is
deze keer is er echter iemand anders die ook dag knikt
het is een zwarte jongen
volgens mij lid van de familie somalische vluchtelingen
die in ons dorp een plek hebben gevonden
twee jongere kinderen gaan bij ons naar school
en het is niet makkelijk
als je niks geen vlaams kent
de jongen stond daar vorige week zo ongelukkig
tja
als ge 14 (schat ik) jaar bent
dan zal dat nog een pak moeilijker zijn
maar vrijdag kwam hij zijn zusje halen bij ons
en ik wees hem waar ze zat
vandaag lachte hij een brede glimlach naar mij
ik werd er echt blij van
niet omdat hij naar MIJ lachte
maar omdat dat betekende
dat hij in het dorp al mensen begon te herkennen
dat hij erbij begint te horen
ik fiets weer verder
(het duurt langer om dit te schrijven
dan om er echt naartoe te rijden
zo kortbij is het dus hè)
ik zwier naar de mama van XXX
die aan den overkant van de straat
naar het station fietst
ik zie nog net ne maat
in zijnen auto stappen
maar ik ben te laat
hij hoort mij niet
aan het zebrapad stopt er iemand
ah
die ken ik ook
ne keer lachen
in de straat van school
stapt juist collega Y uit
ook weer groeten
en ik voel mij echt blij
dat is dus plezant
aan
"heel-uw-leven-in-'t-zelfde-dorp-wonen"
iedereen kent iedereen
en ik word daar goedgezind van
 
en dan kom ik aan de schoolpoort
onze schoolpoort is
in een heel smal
eenrichtingsstraatje
en dan staat er toch wel
geen auto
geparkeerd
OP HET ZEBRAPAD
vlak aan de school is geen parking
maar aan de kerk
50 m verder
is heel veel plaats
toch staan er elke dag
mensen op dat zebrapad...
dan moet ik eens diep zuchten
en heb ik zoveel goesting
om een briefje te schrijven
met de boodschap:
"beste mensen
wij leren onze kinderen
dat een zebrapad,
u weet wel,
die witte strepen
op straat geschilderd
waarbij je alleen maar
OP de witte strepen mag stappen
want anders ga je dood
of val je in het water,
wel wij leren dus
dat een zebrapad dient
om veilig de straat over te steken
en NIET  om op te parkeren"
 
dat hebt ge dus ook in een dorp
dat er toch altijd mensen zijn
die denken
dat ze wat meer mogen...
 
allé
ik heb geen briefje geschreven
het heeft mijn pret
en mijn dag niet bedorven
maar
grrrrrrrrr
 ik kan het er soms toch ne keer van krijgen
 
groetjes
vee
 


12 opmerkingen:

  1. Awel, daar zou ik nu ook iets van krijgen, zo'n mensen die vlak voor de schoolpoort parkeren om hun kinderen veilig (en snel, op het laatse moment dikwijls) af te zetten. En daarbij compleet vergeten dat er nog honderd kinderen naar die school gaan en veilig moeten binnen geraken.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goh hoe je dat beschrijft... het melodietje van Sonneveld zijn dorp kroop op slag in mijn hoofd! Zalig wel... 'k woon ook in een dorp maar een dorp dat uit inwijkelingen bestaat en waar bijna niemand goeiendag zegt... zo stom. 't Viel mij dit weekend weer op in Nederland hoe vriendelijk die mensen daar tegen elkaar zijn... iedereen zegt iedereen dag... en daar kan ik dan ook zo blij om worden... Wanneer ik naar school fiets is er ergens een oud menereke dat altijd in zijne hof staat te wroeten ... ik ken die helemaal niet en hij mij niet maar elke keer als we mekaar zien wuiven we naar mekaar... en dan is mijne dag ook weer goed...
    Weet je wat nog het fijnste is? Dat je je "schrijfdraai" weer te pakken hebt! Joepie!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. oooh Vee, prachtig verteld seg !
    Aan 'onze' school hebt ge ook altijd van die mensen die op het voetpad en/of zebrapad staan met de auto.
    Ik wring me daar dan express tussen in de hoop dat mijn sjakosj en boekentas goed z'n sporen nalaat op de carosserie van zo ne kwistenbiebel.... (kweet het, dat is niet braaf, maar ik kan het gewoon NIET uitstaan)
    Meestal zijn dat dan ook mensen die op ouderraden van hunnen tak maken dat de schoolomgeving niet verkeersveilig is, ja hallo Lowis ?!!!!
    Soit, zoals Onlie Mie zegt : kzen content dat uwen block over is !!!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Gelukkig liet je je gelukzalig gevoel niet wegkapen door die foutgeparkeerde wagen, want wat is het toch fijn om gewoon dag tegen elkaar te zeggen en elkaar een big smile te geven! Je vertelt het met zoveel schwung dat ik me kan inbeelden hoe heerlijk je naar school fietste vanmorgen!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Awoert voor het einde, maar het begin, dat was zo schoon geschreven!
    *wuift*

    BeantwoordenVerwijderen
  6. zalig, daarom ben ik ook terug naar 'mijn' dorp getrokken (dee vent van mij kent toch 100duzend man, dus dee aard overal :) )

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Herkenbaar!!
    Ik heb ze ook eens getelt :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. ja, dat is nu eenmaal dorpsmentaliteit zoals ze zeggen hé vee! Je moet hebt er de voordelen van,, maar ook de nadelen natuurlijk, maar ook ik vind het heerlijk om mensen te kennen en herkennen en u te ergeren aan de mensen die denken dat ze iets meer mogen dan een ander.
    Grtjes, rita.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Zo tof he, omdat ik in een winkel werk in mijn dorp ken ik ook veel mensen. Ik wuif en glimlach dus ook veel :)

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Van mij had je dat briefje mogen schrijven en achter zijne/hare ruitenwisser mogen steken!Zelf woon ik ook in een dorpje,ken er bijna niemand maar knik naar iedereen die ik tegen kom als met de auto of fiets ben.Woon er bijna 20 jaar en ben er nog de nieuwe...

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik ben helemaal met je meegefietst, heb alle blije en lachende gezichten gezien ... en heb net ook eens goe gefoeterd! Verdomme toch niet op het zebrapad!

    BeantwoordenVerwijderen