acebuchal

in het huisje waar we logeerden

lag een hele bundel

met wandelingen, 

tips voor uitstappen,

beschrijvingen van strandjes

en ook:

besprekingen van ik denk meer dan 100 restaurantjes

een echte schat

zeker voor MDH

die echt graag gaat eten

(en wij vinden dat niet erg)

nu stond er bij:

Bar El Acebuchal:

hier moet je één keer in je leven geweest zijn

en nog nen hoop gestoef

dus MDH wilde daar zeker eens naartoe

maar

maar 

grote MAAR

dat barreke lag in het natuurpark

en er stond bij de beschrijving

dat het langs zanderige wegen was

en zelfs door een riviertje

dat meestal wel droog stond
maar waar je soms toch natte voeten kon krijgen

andere mensen hadden ons ook verteld

dat het inderdaad de moeite was

en heel lekker

maar dat het dus echt slechte weg ernaartoe was

en ik piste al zo vaak in mijn broek van de schrik

dus ik wilde niet...

en er waren meer dan genoeg andere restaurantjes

we zouden geen honger hebben

maar allé

het bleef in zijne kop zitten

en ik wou het hem echt wel gunnen

maar ik dierf  dus echt niet

ik had 6 jaar geleden in dat natuurpark gewandeld

ik wist wat voor wegen dat zijn:

GEEN WEGEN OM MET EEN GEWOON AUTOOKE OP TE RIJDEN
(naar mijn normen)

maar ik vond de oplossing:

ik ging ernaartoe wandelen

te voet dus

van ons huisje was dat een kilometer of 10

en er was echt een uitgestippelde wandeling ernaartoe
eigenlijk was dat dezelfde weg
die we met de auto ook moesten doen

ik ging dan kijken of het zou lukken

en dan zou MDH met de rest van de familie met de auto komen

moest het echt niet te doen zijn
met de auto
dan ging ik ze verwittigen

dan moest MDH helemaal van den andere kant komen

dat zou dan dubbel zo lang duren

(ge kon dat dorpje maar langs twee wegen bereiken)

eerst nog even getwijfeld

want enkele jaren geleden 

is er in deze streek een Nederlandse dame

verdwaald

en het heeft 18 dagen denk ik

geduurd eer ze die teruggevonden had

maar allé, ik ging op de weg blijven

en MDH wist goed hoe ik ging lopen

dus ik waagde het er toch maar op

's morgens vroeg vertrok ik

en ik heb er geen spijt van gehad

het is daar toch mooi zenne

de weg viel best mee
net breed genoeg om met de auto op te rijden
zand, maar nergens super steil

en inderdaad

de weg ging door een beek

maar die beek was echt ondiep

dat zou

zelfs met ons autooke moeten lukken

voor de voetgangers was er zelfs een "voetgangersbrug"

dat was dus ok

maar ojee

wat verderop was er ne reuze-plas op de weg

over heel de breedte

en diep!

ik gooide er een steen in

en ik zag die niet meer

ik vreesde dat het autooke

daar wel ne keer zou kunnen vastzitten

dus stuurde ik een sms naar MDH :
beek ok
verderop grote en diepe plas
deze weg niet nemen

maar...

in die bergen

geen bereik hè mannekes

heel den tijd proberen

maar niks

ik zag dus allemaal doemscenario's

MDH die daar vastzat

misschien kwaad omdat ik niet verwittigd had

auto in frut

vakantie omzeep

en zo wandelde ik weer verder

heel den tijd op de gsm aan het kijken

of ik ergens bereik had

ondertussen luidop aan het meezingen met de muziek in mijn oren

dat is wel een voordeel van op uwen alleen wandelen

toen ik eindelijk

in het "dorpje" aankwam

(veel dorp was er niet aan hoor

ik schat 10 huizen en 1 straat)

had ik op één plekje efkes bereik

gauw nog de sms gestuurd
hopelijk nog op tijd

dan zit ik op het terras van het barreke

en komt er een autooke aangereden

langs dezelfde weg die ik had gewandeld
dat autooke

niet veel groter dan dat van ons

en die waren dus wel door de plas geraakt

allé hup

weer naar dat plekje waar ik bereik had

terug sms:
ne peugeot 306 is erdoor geraakt
misschien toch proberen

ik ga weer zitten

plan was dus om daar samen te eten

lees ik ergens:

geen creditkaarten...

lap

weer naar dat plekje

sms: geen creditkaarten
cash meebrengen

en elke keer weer terug naar het terras
zonder bereik

maar alle smssen zijn aangekomen

de plas, daar hadden ze mee gelachen

maar het beekje

dat hadden zij veel riskanter gevonden

raar hè

ze hadden cash mee

en toen konden we eten

en mannekes

dat WAS daar lekker!!!

ge kon niet veel kiezen
maar wat er was
was echt de moeite
(op de foto zie je de voorkanten van de menukaarten,
daar zie je een foto van 1980 en daarnaast van 2012
knappe restauratie van een dorp!)

het was echte "keuken van de abuela" (oma)

stoofpotjes van hert, everzwijn, kip, konijn

zwarte pens

versgebakken brood

zo warm dat we het bijna niet konden afscheuren

en die aardappelen

zo lekker

het water komt nu echt terug in mijne mond

ja, het was echt de moeite om naartoe te gaan
spijtig genoeg zaten we zo dik gegeten
dat we geen postre (dessert) meer aankonden

nog efkes het "dorpje"

(een oud bandietendorpje naar het schijn)

bezocht

amai

dat is daar toch zalig rustig

en dan met zijn allen in den auto

het was voor mij toch wat te warm geworden

om terug te stappen

door de plas was inderdaad geen probleem

en aan het beekje

gingen we de doortocht op foto vastleggen

en het water was daar zo lekker fris

dat we allemaal zijn uitgestapt 

om er met ons voeten wat in af te koelen

en toen reden we weer verder

en hadden we nog een halve dag zwembad voor de boeg

echt blij dat ik de wandeling toch gewaagd heb

want het klopte:

één keer in je leven moet je daar geweest zijn

allé, toch als ge daar in de buurt bent

groetjes

vee