donderdag 11 april 2013

poppenmoeders

ik schreef gisteren een berichtje over Katrien die mij verraste met een blik thee!
awel
ik heb haar terug-verrast
dat is gelijk:
alwagezegtzijdezelf
maar dan positief: iemand terugverrassen
ik haakte voor haar 5 magneetjes en versierde ook een doosje om ze in te steken
(6dingen trouwens)
en ook nog 6 onderleggerkes
ik wist dat ze dat tof vond, want met onze sprookjestocht had ze zo geprobeerd om die te winnen...
ik was van plan om ze op haar school af te geven
maar er waren al twee blogvriendinnen die mij haar adres lieten weten
dus ons Lisse, die toch met de fiets efkes naar 't stad reed
heeft ze afgegeven
en ze liet al weten dat ze er heel blij mee was
(ik zit dus al aan 12)
dan beplakte ik nog een dekseltje van een bokaaltje met papier en podgemodge(soort knutsellijm)
het is niet zo goed gelukt
(niet te zien op de foto)
misschien omdat het papier te dik was
of de podgemodge te oud
ik vond diene gisteren toevallig in mijn kast
ik vermoed dat hij daar al zo'n 15 jaar stond
het petekindje waar ik dinsdag efkes op heb gebabysit
(feitelijk hebben nette en ferre erop gebabysit)
(en feitelijk is ze al 6 jaar, dus ook geen echte baby meer)
het petekindje liet dus weten dat ze voor haar tantehildepop nog geen broekje had
dus maakte moeke Veerle natuurlijk een broekje
en een bloesje erbij
en een paar schoentjes
(anders geraakt ze nooit aan 100 000, zit nu dus al aan 16 )
ziet ge trouwens waar ze tegen leunt???
mijn grannydeken is bijna af!!!!
ik doe dat zo graag
die poppenkleedjes maken
ik denk dan altijd aan het kind dat daarmee gaat spelen
ik denk dat dat komt door een trauma uit mijn jeugd
allé, trauma
ik heb geen trauma's meegemaakt
ik ga trouwens eens aan moemoe vragen op wat voor dag ik geboren ben
want ik denk echt dat dat een zondag was
ik heb het gelukkigste leven dat ge u maar kunt voorstellen
maar allé, af en toe heb ik ook wel eens iets "ergs" meegemaakt
en één van die ervaringen ging over poppenkleedjes
ik weet niet of de herinnering helemaal klopt
moemoe moet maar bijschaven
ik denk dat ik een jaar of 6 of 7 was
groot genoeg om mee de kerstkadootjes te kopen!
we waren in den Bazaar in Mechelen
en daar liep ik tussen de poppenkleedjes
en ik vond er eentje dat ik heeeeeel graag wilde
voor mijn Annemie
dat was mijn popje
ja, een been kwijt
kaal achteraan op haar hoofd
en er staat een oog scheef ook
maar dat was mijn popje!
nog altijd trouwens, want ze ligt in de schuif van mijn nachtkastje
en dat er eens iemand die zou durven wegdoen zie!!!!
ik weet nog dat moemoe toen in de winkel wel 38 keer heeft gezegd dat het poppenkleedje veel te groot ging zijn voor Annemie
maar ja
koppig hè
en toen het eindelijk kerstavond was
en ik mijn kadootje eindelijk mocht opendoen
en Annemie heel ongeduldig aan het wachten was
toen was de teleurstelling dubbel zo groot
wat zeg ik: 67 keer zo groot
en nog wat groter
dat kleedje paste langs geen kanten
zelfs niet als ge de mouwen wat oprolde
of de broekspijpen
ik dus tranen met tuiten geweend
ik was/ben genen bleiter, dus het moet op diene moment voor mij echt wel een grote teleurstelling geweest zijn
maar die lieve moemoe
die had iets achter de hand
geen "passend" poppenkleedje
maar wel een boek:
het was op diene moment maar een beetje troost
maar achteraf gezien was dat boek 1000 keer toffer
het feit dat ik het nog altijd heb, zegt genoeg zeker!
er stonden zo'n leuke verhaaltjes in
van het toverpannetje waar soep uitkwam tot heel het dorp overstroomde
of van de muts die moeder maakte
en die iedereen, inclusief de koning wilde afnemen
en nog zoveel toffe verhalen
die ik telkens opnieuw en opnieuw las

maar ik denk toch dat het door die ervaring komt
dat ik nu zo graag poppenkleedjes maak
(ziet ge nu wel dat ik nen enorme gelukzak ben, als dit één van mijn slechtste jeugdherinneringen is, met een goede afloop nog wel)

en nu heb ik nog 3 dagen tijd
ritstasjes heb ik nog niet gemaakt
(ook al liggen er ritsen in alle maten klaar)
en die ipad heeft ook nog altijd geen hoes
en ik ging voor het dochtertje van een vriendin nog een communie-kadootje maken

maar wat ga ik doen?
het petekindje vond het spijtig dat ze geen "jongenspop" heeft
dan kunnen ze verliefd worden
en trouwen enzo
(meisjes blijven toch meisjes hè)
dus tegen haar verjaardag gaat de dees hier ervoor zorgen dat ze een jongenspop krijgt
@zus: zwijgen hè

en de teller staat op : nog 99 843

den andere teller: diene van de volgers staat op 94
allé, als ik aan de 100 geraak moet ik toch echt ook eens ne giveaway doen
ne keer uitzoeken wat dat kan worden
groetjes allemaal!

vee

9 opmerkingen:

  1. nostalgie ..
    herinneringen ..
    leuk :-)
    je hebt mooie maaksels weggegeven !!
    liefs, Ellen

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Jongens, jongens, wat een belevenissen!! Jij doet echt wel je best om de 100.000 te halen hé! En dat trauma van vroeger ben je toch maar goed te boven gekomen, je hebt er zelfs iets positiefs van gemaakt :) Nu maak je met plezier allerhande poppenkleren en poppen voor jan en alleman. Benieuwd wat het volgende project(en)zal(zullen)zijn :)
    Jij bent al net zo'n duizendpoot als ik!
    Groetjes, rita.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. jajaaaaa, daar ben ik heeel erg blij mee. enne... dat boek heb ik ook van dat toverpannetje. :-) en uw pop in uw nachtkaqtje doet mij aan mijn moeder denken (2.5 jaar geleden gestorven)zij had op haar nachtkastje haar eigen oude pop staan. En ooit hadden wij de ogen ingeduwd. Manneke die was boos. bij overleiden kon ik het niet over mijn hart krijgen ook maar iets we te doen van haar. dus ook de pop niet. Maar een huis dat leeg moet binnen drie maanden daar moet echt veel uit verdwijnen. dus ik heb de pop aan het speelgoedmuseum gegeven. Die gingen de ogen herstellen (zaten nog in het hoofd) en ze tentoonstellen. want zo'n pop hadden ze nog niet veel. en met poppen...speelde ik heel graag, ik was en ben een echt meisje. hihi

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Goed bezig, en het beste van al je granny bijna af de telt wel voor 10:-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Gij zit zo aan de 100 volger jong, gelijk gij zalige verhalen schrijft! ;-) Enneuh... BLIJVEN GAAN! de 100 000 is in zicht!

    http://kellyjadestyle.blogspot.be

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Se daar hou ik nu van se, van die mooie verhalen van vroeger. Ge bent direct zelf terug zes en gemaakt uw poppen trauma's zelf terug mee. Ik kreeg gewoon geen kleedjes voor mijn pop. Dus zelf maar haken, kon toen nog ni zo goe breien.
    en nu doe ik ni liever dan poppen breien en kleedjes er voor te maken. Mercie voor het mooie verhaal... :-)
    Grtjs
    Daniëlle

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ik lees je sappige verhaaltjes al lang, maar ben nu pas volger geworden; je verdient de 100! Succes! van harte!
    joanna

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik herinner me ook dat verhaaltje over die muts ;) Trouwens nog bedankt voor je tips over Londen, Premier Inn was prima, ik ga volgende keer wel wat tijd voorzien voor shopping met de dochters, want man- en zoonlief die ofwel 10m voorop lopen of met een lang gezicht buiten staan te wachten, dat is het ook niet he! Primark hebben we gelukkig gehad!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Zalig verhaal!
    Sjans dat er moemoe's bestaan joh.
    Die maken het leven op bepaalde momenten schoner ;-)

    BeantwoordenVerwijderen