Portugal, tweede wandeldag

klaar voor onze tweede wandeldag

 

het ontbijt was al even lekker als de vorige dag

daarna pakten we alles in
we maakten onze dagrugzak

we kregen onze picknick

die viel wat tegen...

alleen twee bokes

dikke bokes

met iets lekker tussen

maar zo niets erbij

geen drinken

geen fruitje

geen koek

gelukkig hadden we zelf een hele voorraad bij

mini milkyways

minileo's

minivanalles

peperkoekskes

bifi

(maar dat was een vergissing

koop geen bifi zonder toegevoegde smaakstoffen

ze zijn misschien gezonder

maar ze smaken naar niks

ook dat plastiekske niet

ik vond dat vroeger altijd zo lekker

om wat op te sabbelen

wie deed dat nog???)
 

Goedele had twee kg bollen bij

de Napoleons in alle smaken

en volgens haar toch allemaal zuur

en dan nog ne kg Weerdse echte

(Werthers echte maar wij zeggen dat anders)

(of misschien zegt Goedele het wel goed

maar versta ik het verkeerd)

een heel vakantie

te pas en te onpas

en op elk moment

klonk het wel:

wie wil er een snoepeke???

 

en we hadden ook zelf een drinkbus

dus we gingen niet verhongeren of van dorst omkomen

 

deze keer gingen ze ons ergens afzetten

en vandaar vertrokken we dan naar het volgende hotel

de madam en de meneer

(monica en alfredo)

brachten ons samen weg

er zat precies een haar in de boter

dan avond tervoren(zaterdag)

had Monica alleen gegeten in het restaurant

dat vonden wij een beetje zielig...

en nu zat den Alfredo liters water te drinken in den otto

dus dachten wij dat hij den avond tervoren

op de lappen was geweest

en dat hij een beetje ne kater had

maar ja...

misschien was er wel helemaal iets anders

want dat portugees geratel tegen elkaar

daar begrepen we niets van

ze zetten ons af aan de kust

en reden dan zelf verder met onze bagage

ja ja

wij zijn luxewandelaars

wij sleuren niets teveel

het weer was minder zonnig dan gisteren

dus we hadden maar lange mouwen aan

en we vertrokken weer langs de kliffen

eerst op een brede zandweg

heel vermoeiend

dat mulle zand

en we zouden dat de komende dagen nog veel tegenkomen

maar dan werd het padje steeds mooier

maar mooi

MOOOOOI DAT DAT DAAR IS

ik begrijp nu

waarom een wandeling

vrij plat

van 18 km

6 uren kan duren

ge moet regelmatig efkes stilstaan

om te bewonderen

we zagen daar ook ooievaars

die hun nesten op de rotsen in de zee maken

niet ene

niet twee

we hebben zo tientallen nesten gezien

we waren wel wat bang van die ooievaars

we vonden ons alle vier toch wat te oud

voor nog een pakske

wist ge trouwens

dat ze ook in Portugal aan de kindjes vertellen

dat de ooievaar een baby brengt!
 

tegen de middag kwamen we in een klein dorpje

waar we onze picknick wilden opeten

maar het bankje op het plein was bezet door een hele stappersfamilie

dus gingen wij naar het terrasje van het plaatselijk restaurantje

binnen rook het zalig naar stoofvlees

maar wij bleven buiten zitten

we waren er niet echt op gekleed

binnen zaten de mensen echt

"op zijn zondags"

terwijl we daar zaten met ons colaatje

een beetje te bibberen op dat terras
want dat was uiteraard in de schaduw!
die maken al hun terraskes in de schaduw precies

kwam er ineens een oud koppeltje aan

het madammeke zelfs met nen bontjas

ze sukkelde den trap op

heel traag

heel op het gemakske

aan den arm van het meneertje

en ze begon daar tegen ons nen uitleg!!!!

eigenlijk vooral tegen ons Ingrid

ziet ge dat nu aan haar gezicht

dat dat een verpleegster is

want wat ze allemaal vertelde

daar hebben we niets van verstaan

alleen het woord

ARTROSE

en verder begrepen we

dat het veel pijn deed
en dat ze last had
en dat ze vroeger ook heel kwiek was

enzovoort

en wij maar knikken

en vriendelijk lachen

en tussen ons tanden mompelen:

wie van ons gaat zeggen

dat wij geen portugees spreken??
 

maar zij bleef maar ratelen

en toen was ze binnen

en dierven wij eindelijk terug iets zeggen
 

onze picknick had gesmaakt

maar heel tevreden waren we er toch niet over

volgens ons was het echt ne picknick

na ne zwaren avond

het brood van Tania was gewoon verpakt

in een oranje serviet

een papieren serviet!!!

die moest al die oranje snippertjes

eerst van haar brood peuteren

want dat was daar helemaal in vastgeplakt

ja het was een superdesuperhotel

maar voor hun lunch

kregen ze van ons toch zo geen goede punten

maar we kwamen natuurlijk voor te wandelen

en niet voor te eten

(alhoewel)

dus wij weer verder

eerst weer nog langs de prachtige kust

toen langs een lange weg

wij noemden hem:

de lange saaie weg

tja

die zijn er ook hè

toen we het echt beu werden

kwamen we eindelijk aan de splitsing naar ons hotel

allé

we dachten het toch

de pijl wees eigenlijk midden door een koeienwei

ja

met koeienbellen en al

dat klonk daar nogal

nu wisten we het niet goed

moesten we nu

naar links

volgens de pijl naar rechts, maar dan echt de wei in?

of naar rechts

 

we kozen voor links

en waren al wat aan het mopperen

want na 18 km

hebt ge echt geen zin meer

om 3 km verkeerd te lopen

 

maar daar zagen we ineens de

"Mexicaanse Villa"

http://www.herdadedotouril.pt/

we lagen plat van het lachen

met de voordeur

echt waar jong!

woonden daar vroeger hobbits in Portugal???

de klink stond op 40 cm hoogte
en de deur zelf was 30 cm breed

allé

we konden ons nog bukken

dus we geraakten binnen

we kregen direct een drankje om uit te rusten

een zalige zelfgemaakte limonade

iets met limoen en munt

ja wat mojito-achtig

zonder er zat van te worden

onze kamers waren weer supertof

deze keer waren we vooral veliefd op de badkamer

allé het viel daar goed mee

ook binnen weer gezellige salonnetjes

en ook een open haard

het avondeten was gelukkig wat vroeger

het moest wel weer supersnel gaan

ons soep was nog niet op

of ons hoofdgerecht kwam er al aan

dat was lekker

maar een beetje weinig

het waren ribbetjes

maar ik denk dat we elk 5 ribbetjes hadden

en ik bedoel zo geen 5 grote ribben

ne man zou er zijnen hollen tand niet mee kunnen vullen

maar allé

er was ook nog nagerecht, dus we hadden gene honger zenne
daarna nog wat lezen/haken/babbelen
bij den open haar
 

en we vielen alweer snel in slaap