Portugal, over regen, wind en opgeven...

onze derde wandeldag

startte grijs

we wisten het hoor

de buienradar had het voorspeld

dat het ging regenen

natuurlijk

we wisten wel hoe het kwam hè

één van ons

had toch wel zonnecrème bij zeker!!!

zogezegd omdat ze een brandwondje had

ja ja

niet naar de goede raad van de rest willen luisteren ja...

en dus kregen we een natte dag aan ons broek
 

het ontbijt maakte al veel goed!

zo veel

zo lekker

en onze picknick was deze keer ook super

een drankske

een sappeke

lekkere broodjes

stuk fruit

en een pakske koekskes

DAT vinden wij een lunchpakket!!

en toen vertrokken wij

allemaal goed ingepakt

tegen de regen

allé

allemaal...

de anderen...

ik KAN daar zo goed niet tegen

(met mijn hoogsensitiviteit hè)

die wandelbroek

die zat niet goed

dus toch mijn rokske

diene regenjas

dat ging nog

maar die kap

pffff

en dat regenhoesje over mijn rugzak

dat was ook teveel werk

 

het miezerde

heel de voormiddag

mijn rokske werd ne keer of 5doornat

maar er was zoveel wind

dat het snel ook weer droog werd

 

het was nog mooi

maar toch minder mooi dan met goed weer

 

maar we bleven tegen elkaar zeggen

dat het weer toch nog meeviel

ook toen we een

KEIGEVAARLIJKE

LOODRECHTE

AFDALING

moesten doen

waar er beneden in het vissersplaatske

zo wat plaatselijke vissers dan staan te zien

hoe wij daar bijna op ons gat afschoven

maar het was al bij al nog wel mooi

toen kwam er weer een lang en saai stuk

langs een drukke baan

maar we kwamen gelukkig in een plaatske

waar we iets konden gaan drinken

het was nog voormiddag

dus het werd een koffieke

en staan er daar in den toog toch weer geen cakejes

en gebakjes zeker !!

joepie

en voor geen geld

ga bij ons nu eens ergens

ne koffie met een stukske taart eten!!!

awel daar kostte dat 4euro 40

voor ons vier samen hè !!

het leek zelfs dat het ging opklaren

dus we vertrokken weer vol goede moed
maar de regen stopte niet..
er was wel veel afwisseling

we kwamen door een stuk

dat precies een oerwoud was

we hoopten dat het mulle zand

door de regen wel hard zou worden

niets van

bleef mul

we kwamen ook weer aan de kust

daar was het WIND

Goedele dacht echte storm

maar ik gok eerder op windkracht 5 of 6

GELUKKIG

kwam de wind van de zee
en blies de wind ons naar het land toe

want anders hadden we niet meer verder gedurfd

we liepen daar echt vaak op het randje van die kliffen hè
en dan zo'n rukwinden
we verloren af en toe ons evenwicht bijna

ziet ge op de volgende foto trouwens de waterval ?

 

daar helemaal in de verte ?

daar moesten we over

OVER

en ten eerste stond dat water

van die beek redelijk hoog

met al die regen

en moesten we erover springen

SPRINGEN

VLAK NAAST DEN AFGROND

maar ten tweede

de wind blies dat water gewoon terug

zoals een olifant met zijn slurf spuit

werden we daar nog eens goed nat ook

onze picknick

moesten we ergens onder een boom opeten

gelukkig stonden er toch al wat blaadjes of naalden aan die boom

zodat we nog "redelijk droog" zaten

en we bleven denken dat het nog ging uitklaren

maar niks van

de regen werd alleen maar erger

feitelijk was het echt niet plezant meer

en de weg bleef maar duren

volgens onze stappenteller

moesten we er al bijna zijn

maar volgens de wegwijzers

was het ineens nog een 6 km

dus we verloren echt wel een beetje de moed

zeker omdat we op die kliffen niet meer gerust waren

gladde stenen

en dan die rukwinden

en toen begon het te gieten

maar te gieten

precies of ze stonden met ne gieter boven ons hoofd

maar ineens was daar ook een dorpje

we vluchtten het binnen

het bushokje was al ingenomen

dus kozen wij

voor het overdekte terras van een restaurantje

man man man

ge had ons daar moeten zien staan

druipnat

van kop tot teen

het water druppelde uit ons kleren

van ons haren

er verscheen een plaske onder ons

we stonden daar

met ons armen zo een beetje van ons lichaam

gewoon te druppen

hadden wel zin in iets warms

maar dierven niet naar binnen

zo nat als we waren

binnen zat het restaurantje natuurlijk vol

al die mensen gapen naar ons!!!

pff

trokken we ons zelfs niet meer aan

we waren gewoon blij

dat we in die wolkbreuk

droog stonden

nadat het ergste was afgedrupt

zochten we onze handdoek

ik bekloeg het mij ondertussen

dat ik die hoes niet over mijn rugzak had getrokken

vanbinnen ook veel nat

we droogden het ergste af

en gignen binnen ne warme choco bestellen

allé Tania ging diene bestellen

ik weet niet meer hoe ze het gedaan heeft

maar ze heeft kunnen uitleggen wat we wilden

ondertussen ging ik naar de wc

dat is ook een gedoe

zo een kloddernat wandelrokje

(zo één met een short eraan vast)

naar beneden trekken

en dan terug aantrekken

dat schuift niks hè

maar allé

zo lang had het nu toch niet geduurd

maar toen ik weer van de wc kwam

zei Tania:

onze Duitse vriendinnen

hebben voor ons een lift geregeld

 

ik hoorde het efkes in Keulen donderen

allé

in Lissabon dan

 

Duitse vriendinnen???

een lift???

 

ik dacht echt eventjes

dat er een sprong in de tijd was gebeurd

of dat ik in een andere dimensie zat ineens

 

maar ik zal toch langer dan gedacht

op de wc hebben gezeten

 

want inderdaad

er was ondertussen veel gebeurd:

twee Duitse vriendinnen

waren naar het terras gekomen

de twee Dames hadden ook in ons vorige hotel gezeten

ze hadden ons herkend

zij hadden in het restaurant gezeten

en waren dus niet zo nat

maar ze zagen het niet zitten om verder te wandelen

in dat slechte weer

en zij hadden een lift gebeld

nu waren ze zelf komen vragen

waar wij naartoe moesten

naar het zelfde stadje

en zelfs naar hetzelfde hotel!

en toen stelden ze voor

dat wij zouden meerijden

want het was een buske

dat ze gebeld hadden

dat moesten ze ons geen twee keer vragen

wij dus mee

oef

oef

oef

want het heeft nog efkes geregend

we bedankten de duitse dames hartelijk

allé ja

ze hadden nog iets goed te maken

na den oorlog

(oooooo stout van mij)

 

de chauffeur reed nog met ons

helemaal naar het strand

waar hij ons normaal gezien

had moeten oppikken

die transfer hoorde bij de service van het hotel

hij was ook heel fier op zijn strand

want het is één van de mooiste van Portugal

zei hij

wij stonden daar echter wat in de kou

en wilden zo snel mogelijk

weer in den auto

en naar het hotel

hij had het zelf ook snel door denk ik

hij had daar 6 bibberende madammen

dus mochten we weer instappen

en bracht hij ons tot voor de deur

we gaven de chauffeur een fooi

want we moesten eigenlijk niets betalen

maar we waren zo dankbaar voor de redding!

en zo kwamen we

kloddernat

aan in ons derde hotelleke

 

http://www.casasdomoinho.com/#/home

ik weet niet

wie er daar bij Andersreizen

verantwoordelijk is voor het kiezen van de hotellekes

maar die persoon heeft dat goed gedaan !!!

het was weer een pareltje

eigenlijk was het bijna een heel straatje

we voelden ons eventjes in

Notting Hill

met een prachtige molen op de achtergrond

(de foto's zijn de volgende dag genomen

toen de zon weer scheen)

het verschil met Notting Hill

was vooral het niveau

van ons kamer tot aan het hoofdgebouw

was denk ik 150 m stijgen/dalen

onze kamers waren mooi

we warmden ons op

douchten ons warm

kregen zin in nen aperitief

deze keer was er spijtig genoeg geen salonneke

en omdat we hadden moeten opgeven

(faal faal faal)

waren we ook redelijk vroeg in de namiddag aangekomen

dus gingen we naar het winkeltje 50 m verder

zo een piepklein shoppeke

waar heel de familie naar die rare mevrouw kwam kijken

met haar blote benen

en haar teensleffers

(valse birckenstocks die even gemakkelijk zitten)

maar ze hadden chips

en ze hadden wijn

en meer moesten wij niet hebben

op ons kamer

uit ons glazen voor ons tandenpoetsen

 

we zien ook voor den eerste keer ons ingrid haar hielen

 

die heeft afgezien

door het wandelen in dat mulle zand

had ze op haar twee hielen

een UBERBLEIN gekregen

bloot vlees

gruwelijk om te zien

echt waar

de Bleinen der bleinen waren dat

 

allé ja

ze was al in twee helften verbrand

dit kon er nog wel bij

maar we hadden er wel compassie mee

straffe zus heb ik trouwens

want die heeft daar nog dagen mee gestapt

zonder een kik te laten

 

's avonds was er geen dinerke in het hotel

maar er was wel een plaatselijk restaurantje

dat ons aangeraden werd

we gingen er naartoe

door een wirwar van straatjes

en trappekes

en steegjes

nogal een geluk dat we het vonden

echt wel een geluk

want man man man

hoe lekker was het daar

als ge ooit in

ODECEIXE

(vraag me niet hoe ge dat uitspreekt)

komt

ga dan naar

Taberna Do Gabao

het is er eenvoudig binnen

niet supergezellig

als de deur openstaat

trekt het

(daarmee dat die stoel daar stond)

maar den ober

MIGUEL

is supervriendelijk

zo ene wilt ge als schoonzoon

en het eten was

spotgoedkoop

en zaaaaaaaalig lekker

voor 12 euro had ge daar een bord verse vis!!!!

 

die hij eerst was komen showen

ik weet niet of dat was

om taalbarrières te overwinnen

maar toen we wilden bestellen

kwam hij met een hele schotel verse vis

die hij toonde

ik kon het niet laten

en bestelde ook vissoep

(ik denk voor 3 euro)

mjamie

het enige spijtige

de cheesecake was op...

dat was nu nen tegenvaller

;-)

maar ik bestelde iets anders

zeker zo lekker

en wat de Miguel had aangeraden

de mangomousse

moet ook goed geweest zijn

ingrid en tania

bleven maar lepelen en uitschrapen

 

ik kreeg nog een vreemde sms

een Duitse vraag

om Whatsapp te installeren

 

ja

hallooooo

op mijne gewone gsm of wat???

 

we moesten daarna nog 1000 km stijgen

gelukkig konden we zo wel niet verloren lopen

we moesten gewoon altijd

OMHOOG

ons dessert was al verteerd toen we op ons kamer kwamen

nog eventjes lezen

en dan snel naar dromenland

want!!!!!

den buienradar

(lang leven de smartphones)

voorspelde

SCHITTEREND WEER