Pagina's

maandag 1 februari 2016

gsm paniek

het verbaast mij telkens weer
hoe afhankelijk we zijn geworden
van diene gsm
zo was mijn dochter laatst echt in paniek
omdat we aan zee waren
en haar oplader was stuk
en ze wou daar toen ook
 naar haar lief rijden
maar hoe ging dat nu
zonder gsm
 
tja
hoe deden wij dat vroeger
dat lukte zenne
wij overleefden dat
wij geraakten overal
en wij vonden elkaar wel
 
maar zelf ben ik het ook al zo gewoon hoor
ik heb wel nog ne gewone
nen baksteen noemen ons kinderen dat
ge kunt dat laten vallen
als nen baksteen
en dat kan daartegen
en de mijne valt regelmatig
bijna elke keer als ik naar het toilet moet
dan valt dat achterstuk eraf
en de batterij eruit
 
als ge goed kijkt ziet ge
dat er toch nen barst in het schermke is
ik ben er eens op gaan zitten
ons kinderen vinden dat hilarisch
ik ben de enige die ze kennen
die lomp genoeg is
om nen baksteen kapot te krijgen
 
maar dit weekend
had ik ook gsmperikelen
we gingen naar centerparcs
de 4 zussen(en ene man)
de moemoe
en alle kleinkinderen
 
vooral voor de kleinkinderen zenne
zelf zijn we niet zo zot van dat zwembad
allé
ikke dus weg
de vrijdag na school
met die van mij
er werd gesms't naar elkaar
NEEEEEE
 niet zelf!
daar ben ik streng op
door de kinderen die naast de chauffeurs zaten hè
 
wij waren de laatsten die gingen arriveren
en het was al donker toen we er eindelijk waren
we hadden precies heel Vlaanderen doorgereden
en voor alle rode lichten gestaan
en daarna nog eens heel centerparcs zelf
doorkruist
maar eindelijk kwamen wij ook aan
bij het huisje
 
nu had ik heel den tijd
mijn gsm in mijn bh gestoken
ja
als ik geen zakken in mijn kleren heb
dan steek ik mijn gsm in mijn bh
ge ziet dat niet
alleen als ik hem eruit moet halen
is dat soms wat raar...
 
maar vlak voor we er waren
had ik een sms gekregen
ik had hem wel gelezen
(efkes gestopt in het park)
en toen
de gsm
op mijn schoot gelegd
om later te antwoorden
 
en daar ging het mis
toen we er waren
kwamen de zussen direct naar buiten
om te helpen dragen
(ik had den drank en de chips mee)
en ik sprong uit mijn auto
laadde mee uit
zei dag tegen iedereen
drukte alom
iedereen had honger
de jeugd wou nog gaan zwemmen
dus we spraken af:
zij gingen al naar de Market Dome
en ik ging den auto
naar de parking brengen
en dan ook  naar de Market Dome
en daar ging ik ze wel vinden
in een restaurantje
 
ik rijd dus weer
precies 888 km
om op die parking te geraken
en ineens wist ik het
MIJN GSM ?????
ja...lag al lang niet meer op mijn schoot
toch eens in mijn bh getast
langs links
langs rechts
ook in mijn onderbroek getast
(man man gelukkig was het donker)
misschien was hij wel gezakt
maar niks jong
geen gsm meer
 
ondertussen was ik wel op de parking geraakt
hopen dat hij misschien in den auto zelf
op de vloer was gegleden
dus ik parkeerde mij
onder zo een lantaarn
op mijn knieën naast den auto
en zoeken op de grond
aan mijn pedalen
onder de zetel
onder de andere zetels
niks
niks
niks
 
ok
laatste kans:
op de grond gevallen bij het uitstappen
 
en toen begon de miserie....
ik wist niet meer waar dat huisje was
(al al AL die huisjes daar zijn hetzelfde)
de anderen gingen in het restaurantje op mij wachten
want die hadden ook honger
maar
DIE KON IK NIET VERWITTIGEN
en moesten zij naar mij iets sturen
DAN HAD IK MIJN GSM NIET
ik kon ook niemand vragen
om mij te komen helpen de weg te vinden
potverdorie
en dat laatste smske dat ik gekregen had
dat was van den MDH
om te vragen of ik goed aangekomen was
diene had ik dus nog niet geantwoord
dus diene zou wel ongerust aan het worden zijn
(niet dus, maar dat wist ik toen nog niet)
 
allé
na 3 keer een baantje te zijn ingeslagen
en teruggekeerd
en een ander baantje
en weer terug
en vrezen dat ik het nooit zou vinden
of te voet terug in Weerde zou zijn
botste ik ineens toch op de Dome
en nog meer wonder boven wonder
ik vond de familie daar ook direct
 
allé
ik doe het verhaal van de verloren baksteen
en zeg dat ik hem toch wel direct wil gaan zoeken
zij vertellen dat we
VLAK BIJ  een huisje hadden
dus dat ik wel direct terug zou zijn
dat ze nog wel efkes zouden wachten
met eten bestellen
dochter ging mee
want die wist dus de weg
naar het huisje
 
dachten we
 
WEER VAN HETZELFDE
  buitenkomen
drie wegen zien
alle drie dezelfde
alle drie dezelfde huisjes
alle drie even donker
alle drie geprobeerd
tot we er dan toch waren
(achteraf bleek:
we zaten dus echt
VLAK BIJ
dichter bij kan niet meer)
en daar lag den baksteen
in drie stukken
zoals ik gewoon ben na het toiletbezoek
een schermgedeelte
een batterij
en het achterstuk
maar blijkbaar ben ik er zelf nog eens overgereden ook
de batterij ging er nog in
de gsm werkt nog
maar het achterstuk is helemaal scheef
en past er niet meer op
 
allé
ik loop hier nu
met in mijne bh
ne gsm
waarvan de batterij
met plakband is vastgemaakt
echt marginaal jong
maar zoooooo blij dat ik hem weer heb
en dat ik weer met iedereen in contact ben
ja
hoe deden wij dat vroeger toch???
 
groetjes
vee
 
 
 
 


17 opmerkingen:

  1. Oh wat ben ik toch blij dat je weer terug bent, ik heb je echt gemist met je dol dwaze verhalen. Ik heb weer zitten lachen....echt niet te geloven wat jou toch overkomt. En inderdaad ik ben ook wel eens in zo'n park geweest, vreselijk zelfs alle bomen lijken op elkaar...... Nu niet zo lang meer wegblijven hoor.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik ga echt proberen om wat sneller terug te schrijven, maar ik heb zoooooooveel andere dingen te doen altijd....en hoe leuk ik het ook vind, er kruipt toch altijd een uurtje in, in het schrijven

      Verwijderen
  2. Whahaahahaha, geweldig. Ik had deze week ook een gsm perikeltje. In den Delhaize, rustig mijn mandje volgeladen, en daarna weer leeg geladen op de band. Om dan mijn tas helemaal leeg te hebben en mijne gsm , inclusief mijn bankkaarten niet meer te vinden. Ik wist zeker dat ik hem nog had gehad in de winkel, dus ikke beginnen zoeken. Dan maar twee medewerkers gevraagd of ze misschien een gsm hadden gevonden. Niet dus, ik dan maar eens lief gevraagd of ze er dan even naar konden bellen. Dat deden ze, ... na eerst een paar andere collega's over de winkel te verspreiden zodat ze hem zouden horen moest hij ergens liggen. En plots hoorde ik hem, mijn gsm vriendje ... IN mijn handtas, in het ritsvakje, lekker veilig weggestoken.
    Daar sta je dan met het schaamrood op je wangen. Euh, ik heb hem, hij zat in mijn tas ......

    BeantwoordenVerwijderen
  3. da's ook handig als 't alarm in't school afgaat en ge daar ff voor moet bellen :p
    gij zotte doos :)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Haha Vee, vervang uwen baksteen jong, het wordt te erg nu hij met plakband vastplakt. ;-)
    Het is inderdaad lastig om gsm kwijt te zijn/lege batterij te hebben.
    Vrijdagavond gingen we eerst naar Habiba in Leuven gaan (uitverkoop) en nadien naar de woonbeurs in Mechelen. Ik ging met de trein van mijn werk in Brussel naar Leuven, de wederhelft ging de auto parkeren in de buurt van Habiba zodat we van daaruit konden verder rijden.
    Alles goed en wel, ik ging om 16u41 aankomen in Leuven en hij ging op mij wachten aan het station.
    Dat was buiten de trein gerekend die plots kapot was vlak buiten station Brussel Zuid.
    Zijn batterij was bijna leeg dus we spraken af dat hij me ging opwachten in een café aan het station in Leuven.
    Ik had nog gezegd, het gaat lang duren want de trein staat in panne.
    Oké, uiteindelijk pas om 18u15 aangekomen i.p.v. om 16u41. Hij kon niet anders dan daar op mij wachten of we gingen elkaar mislopen, maar ja het parkeerticketje was ondertussen ook al lang vervallen.
    Juist ja, tegen dat we daar waren ook nog een boete van €22.5. (Moest je het je afvragen, Habiba was dicht en na twee uur onderweg had ik ook geen zin meer in de woonbeurs)
    Met andere woorden, als zijn batterij niet plat geweest was, hadden we die boete kunnen uitsparen. :p

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik heb nen nieuwe, een iets beter model, en ik zit er al helemaal mee in de knoei, en hij past niet in mijn bh...

      Verwijderen
  5. Oeps de man was nog ingelogd. Hierboven is mijn reactie....

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. ik denk dat ik het begrijp....had nog niet door, dat er bij de naam esther een mannetjesfoto stond ;-)

      Verwijderen
  6. :-) wat een verhaal joh. Je bent nu zeker wel aan een nieuwe telefoon toe z'n phone met one touche scherm en internet enzo... de koelkast is overleden....

    Lieve groet,dinah

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. goed gij, heb een iets beter model gekocht en zit al helemaal vast als ik moet smssen, hij past trouwens niet in mijn bh, had misschien beter een gsm voor senioren gekocht...

      Verwijderen
  7. goed gij ! daar kan ik al helemaal niet mee overweg, en als ik dat dan in mijn bh steek, wie weet wat er dan allemaal veegt...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Wa e verhaal weer Vee, zooooo herkenbaar! Inderdaad, hoe deeje wij da vroeger? da lukte toch allemaal en nu nie meer, hoe komt da? en zone baksteen hemmekik ook nog zenne, ma vandaag kreegekik van MDH zijne vorige, groter en moeilijker natuurlijk, waarom moete da zoveel prullen aan en opstaan? kword er zot van, da moet alleen kunne bellen en sms-en voor mij, da's genoeg!!!! nog veel succes met uwe baksteen mee plakband errond.
    Grtjes, rita.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Haha koop je maar snel zo'n veegveegding! Dat wordt stillekes aan tijd! Alleen zijn die wel vele groter... om dat nog bij in je bh te steken! :-) Hoe wij dat vroeger deden zonder gsm? Wij hielden ons aan gemaakte afspraken... zo'n ding dient toch alleen om gemaakte afspraken constant te veranderen... !
    Maar eerlijk... ik zou dat ding ook niet meer kunnen missen... een uur zonder en ik voel me totaal verloren!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een verhaal zeg! De glimlach die je bij mij te voorschijn tovert met jou grappige Belgische schrijven zal nog wel even blijven zitten.

    Fijn weekend,
    Joke

    BeantwoordenVerwijderen