Zo speelden wij ........zelf

door zo over het spelen van ons kinderen

te schrijven

komen de herinneringen van mezelf weer boven 

man wij hebben gespeeld

die kindertijd

die duurde pakt een jaar of 10

tot een jaar of 5 herinner ik mij niets meer

en vanaf 15 bent ge geen "kind" meer

maar die 10 jaar

die lijken het grootste deel van mijn leven te zijn

zoveel dat ik daarvan nog weet

en zo zalig dat die waren

(niet dat het later slechter werd,

integendeel,

maar ik heb de allerzaligste kindertijd ever gehad)

en als ik nu mijn kinderen hun spelen bekijk

awel

ik was wat van alledrie

zelfs de gezelschapsspellekes

want dat deden wij thuis heel veel

wij waren met 4 meisjes

allemaal 2 jaar tussen

dus ideaal

en  ons moeke en ons vake speelden ook mee

dat was dikwijls op zondagavond

de spellekes

altijd plezant

altijd ruzie

tja...niemand verliest graag

maar ik had ook graag andere kinderen 

om mee te spelen

op woensdag spraken wij altijd af:

komt gij bij mij spelen?

of :

mag ik bij u komen spelen?

dan vertrokken wij te voet

of met ons fietske

en we wisten om hoe laat we thuis moesten zijn

wij verzonnen ook spellekes

met mijn BFF van toen

(ja toen had ge ook al een "beste vriendin")

speelden we meid en prinses

om beurten was iemand meid en de andere prinses

(op zondag speelden we dat niet, 

dan konden we de week juist in 2 verdelen)

en de prinses had een aantal keren 

het recht om iets te "eisen"

dat was goed afgesproken en bepaald:

zoveel keer moeten buigen

zoveel klusjes doen

en alle andere meisjes jaloers

die wilden ook meedoen

maar dan mochten ze alleen meid zijn

en dus wilden ze niet

we hadden ook een ander spelleke:

schat

we hadden 

(waarschijnlijk op de kermis gewonnen)

elk een slijperke met een wereldbolleke op

dat was de schat

zij woonde in een groot huis

waar ge helemaal rondom in den hof kon

diene hof hadden we in twee verdeeld

elk had zijn domein

en daarin verstopten we dat wereldbolleke

(5cm hoog denk ik)

ergens in de planten

na een tijdje hebben we afgesproken

dat we het wel moesten kunnen zien staan

die hadden nen hele grote hof dus...

dan moesten we elkaars schat gaan zoeken

maar

als de andere ons zag

moesten we terug naar ons  eigen stuk

woensdagen en woensdagen speelden we dat

heel af en toe slaagden we erin

om dat schatje te vinden

dat was echt een overwinning

maar ik speelde ook met andere kinderen hoor

bij ons in de buurt woonden er veel

en wij kwamen altijd bij elkaar

in het 't Veldwegske

ondertussen ligt er bestrating

maar vroeger was dat nog echt een zandwegske

met de nodige putten en plassen

daar hebben wij met den hoop ook uren en uren gespeeld

dan maakten wij winkeltjes op de grond

in zand kunt ge goed tekenen

en dan verkochten we zaadjes van de grassen,

blaadjes van bomen,

kleine kiezels,

allé alles wat ge in de natuur en in het veld kunt vinden

of we verzonnen een spel

om zo ver mogelijk op straat te wandelen

(dat was dan wel in de echte straat)

zonder gepasseerd te worden door een auto

als er nen auto aankwam moesten we terugvluchten

werden we gepasseerd

dan moesten we blijven staan

tot iemand ons kon verlossen

spannend wie het verste geraakte

of we speelden 

"tikkerke-met-de-fiets-door-heel -het-dorp"

ik heb nog littekens op mijn knieen, 

van te vallen met mijne fiets op zo'n kiezelwegske

ook met de barbies speelde ik graag

wij hadden er geen 35 gelijk de kinderen nu

wij hadden er elk één

waar zeer goed voor gezorgd werd

den ene had een slaapkamer

den andere een living

(wel nog in hout, veel mooier dan dat roze plastieken spul van nu)

iemand had een badkamer

een zwembad

en zelfs een mobilhome!

en samen hadden we dus alles wat nodig was

of we knutselden dat

en wij hadden het geluk

een moeder te hebben met naai-en breitalent

ons moeke maakte de allermooiste barbiekleedjes

we hebben ze nog!

ook toen veranderde heel de serre

(nu noemen we dat een veranda,

wij zieiden de sère)

of de gazon

of de tent

(want heel de zomer stond er een tent in onzen hof)

in een barbiewereld

altijd spijtig als het 5 uur was geworden

want dan moesten we naar huis gaan

dat was ook den tijd van de "lucifers"

kent ge dat nog?

zo'n klein poppekes

die in een heel klein doosje zaten

wij hadden dat

maar wij hadden ook de "Sweets"

dat waren van namaakbarbies

twee babiekes

lucifers kon iedereen toen kopen

maar die Sweets niet

(iets dat andere kinderen niet hebben

of kunnen hebben

is altijd wat specialer, toch?)

voor die lucifers

en die sweets maakten we ook allemaal meubelkes

en zelfs een fietsstoeltje

spijtig genoeg zijn we één van de sweets zo kwijtgeraakt...

enfin

ik denk dat ik kan besluiten met:

ik was ook een buitenspeelkind

dat overal rondcrosste

heel hard zelfs

(wel alleen met goed weer)

ik liet de barbies 

(en de sweets, en de lucifers)

hele soaps beleven

en ik was ook graag

"in den hoop"

het enige verschil

met mijn eigen kinderen

ik las zo graag

ik kon uren en uren lezen

dat hebben die van mij

als kind

nooit gedaan

(of zou dat het stukje

beeldscherm zijn? )

groetjes

vee